บทที่ 9

1137 Words

ฮือๆ “พะ...พ่อจ๋า...เมย์หนาวเหลือเกินค่า อือ...” หล่อนครางละเมอเพราะพิษไข้ที่กำลังเล่นงานอยู่ ตอนนี้มายาวีแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าชุดใหม่ที่เจ้าของห้องซื้อมาให้เรียบร้อยแล้ว โดยมีแม่บ้านคอยดูแลเช็ดตัวลดไข้ให้ตลอดเวลา และตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว แต่เจ้าของห้องยังไม่กลับมา แต่อุณหภูมิในร่างกายของสาวน้อยยังคงร้อนไม่ยอมลด แม่บ้านจึงเปิดประตูห้องออกไปบอกบอดี้การ์ดว่าให้โทรบอกเจ้านายว่าเธอไม่ดีขึ้น “เราต้องพาเด็กนั่นไปโรงพยาบาล” “คุณยักษ์ไม่อนุญาต” หนึ่งในบอดี้การ์ดหน้าห้องเอ่ยขึ้น “แต่เราต้องพาเธอไป ไม่งั้นช็อกตายแน่นอน ตัวร้อนขนาดนั้นเธอไม่ไหวแล้วนะ” “แต่...” “โทรบอกคุณยักษ์ว่าเราจะพาเธอไปหาหมอ” “แต่...” “รีบหน่อยสิ เธอละเมอใหญ่แล้ว ป้ากลัวเธอช็อก” ป้าแม่บ้านเอ่ยเร่ง “ครับๆ” แล้วบอดี้การ์ดก็ล้วงโทรศัพท์ออกมาต่อสายหาเจ้านายหนุ่ม แต่ปลายสายก็ไม่ยอมกดรับสายจึงตัดสินใจเอาเองรีบเข้าไปอุ้มร่างน้อยที

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD