หนูจะร้ายให้พี่รัก

ตอนที่ 2 กลับมาเจอกันอีกครั้ง

3 ปีต่อมา

"ยัยน้องมหาลัยของแกให้ใส่กระโปรงสั้นขนาดนี้เลยเหรอวะ หรือโดนแม่ตัดค่าขนม"

"เรื่องของหนู พี่ขามอย่ายุ่ง"

"อ้าวนี่พี่นะโว้ย คิดจะฟังกันบ้างไหม ยัยน้องกลับมาก่อนยัยเด็กนี่แสบขึ้นทุกวันเมื่อไหร่ไอ้ป้องจะกลับมาจัดการวะ"

มะขามตะโกนเรียกน้องสาวสุดที่รักที่นับวันยิ่งแต่งตัวแรงขึ้นไปทุกวัน ตอนนี้เป็นสาวสะพรั่งเต็มตัวแล้วพี่ชายอย่างเขาก็ถึงกับหนวดกระตุกทุกครั้งที่เห็นการแต่งตัวของน้องสาว เขาเป็นผู้ชายรู้ดีว่าพวกนั้นมันจะมองอะไรถ้าเธอแต่งตัวแบบนี้ออกจากบ้าน

ลูกพลับในวัย 19 ปีสาวสวยเปรี้ยวซ่าส์ที่หนุ่มๆ หมายปองเกือบทั้งมหาลัย เธอยังคงไม่คบใครจริงจังมีแต่คุยเล่นๆ ไปเรื่อยพออีกฝั่งจะจริงจังเธอก็สะบัดก้นงอนๆ ของเธอหนี

แม้เธอจะร้ายจะแรงเพียงใดแต่ในสายตาของปรานีและชัยวัฒน์เธอก็ยังมองว่าสาวน้อยยังคงน่ารักน่าเอ็นดูตลอดไม่ว่าเธอจะเป็นยังไง

กริ้งๆๆๆ

"ลูกพลับไปเรียนแล้วเหรอจ๊ะลูก"

"ค่ะคุณป้า คุณป้าจะใช้อะไรลูกพลับรึเปล่าคะ"

หญิงสาวถามด้วยความแปลกใจปกติคุณป้าปรานีไม่เคยโทรมาหาเธอแต่เช้าขนาดนี้หรือท่านจะไม่สบาย

"เปล่าๆ ป้าแค่จะบอกหนูว่าพี่เขาจะกลับมาแล้วนะ หนูว่างไปรับพี่เขากับป้าไหมวันมะรืนนี้"

"อะ เอ่อ วันนั้นลูกพลับมีเรียนค่ะคุณป้า "

"อ่อจ้าไม่เป็น เราค่อยมากินเลี้ยงที่บ้านกันตอนเย็นก็ได้ งั้นป้าไม่กวนหนูแล้วขับรถดีๆ นะลูก"

"ค่ะคุณป้า จุ๊บๆ นะคะ"

หญิงสาวได้ยิ่งเสียงหัวเราะเอ็นดูของปรานีตามสายมา ไม่ว่าจะกี่ปีสาวน้อยข้างบ้านก็ยังน่ารักน่าเอ็นดูในสายตาเธอตลอด

ปรานีคิดว่านี่ถ้าลูกชายเธอชอบลูกพลับก็คงจะดี ถ้าได้สะใภ้คนนี้มาเธอคงจะถูกใจและดีใจมากๆ

เพียงแค่ได้ยินว่าชายหนุ่มที่เธอแอบรักจะกลับมาแล้วหัวใจของลูกพลับก็เต้นรัวสั่นสะท้านจนต้องจอดรถข้างทาง

มือเรียวสวยยกขึ้นมากุมอกตูมๆ บริเวณหัวใจที่เต้นแรงแทบจะกระเด็นกระดอนออกมาจากอก

เธอคิดว่าเธอจะรักเขาน้อยลงแล้วแต่พอได้ยินชื่อเขาทีไรหัวใจดวงน้อยก็สั่นไหวทุกครั้ง แบบนี้จะให้เผื่อใจอะไรได้อีก

แต่ที่ทำให้เธอปวดใจไม่หายคือ เธอแอบเข้าไปสอดส่องเขาผ่านโซเชียลมีเดียเห็นว่าเขาประสบความสำเร็จแถมยังมีสาวสวยข้างกายที่ค่อยให้กำลังใจเขาไม่ห่างเธอก็ยิ่งทรมานหัวใจ

อยากเลิกรักแต่ก็ทำไม่ได้เลยได้แต่อดทนรอให้เขากลับมาแล้วหาวิธีแย่งเขามาเป็นของเธอให้ได้

ใครจะว่าเธอเลวเธอร้ายเธอก็ไม่สน ผู้ชายคนนี้เธอจองแล้วก่อนใครมาหลายปีอยู่ๆ จะมีใครมาแย่งไปได้ยังไง คอยดูกลับมาคราวนี้เธอจะอ่อยจะร้ายให้เขาตกหลุมรักเธอจนไปไหนไม่ได้เลย

ในที่สุดวันที่ปกป้องเดินทางกลับมาไทยก็มาถึง แม้จะปฏิเสธว่าไม่สนใจแต่ลูกพลับก็ตื่นแต่เช้ามาแต่งตัวเลือกเสื้อผ้าเพื่อรอกินเลี้ยงตอนเย็นตั้งแต่ไก่โห่

"ใส่ชุดไหนดีนะที่ทำให้พี่ฟ้องตะลึงทันทีที่เห็นเรา"

หญิงสาวสุดเซ็กซี่ยืนเลือกชุดอยู่นานจนเที่ยงก็ยังตัดสินใจไม่ได้ระหว่างเดรสสั้นเกาะอกสีแดงหรือสีดำดี

เสียงรถที่วิ่งเข้ามาในบ้านของเพื่อนบ้านทำให้เธอรีบวิ่งไปส่องหน้าต่างดูเมื่อรู้ว่าคงเป็นคุณป้าปรานีที่ไปรับปกป้องกลับมาแล้ว

วินาทีที่เห็นแผ่นหลังแกร่งกว้างใหญ่ของเขาเธอก็ใจสั่นแทบจะกระเด็นกระดอนออกจากอก มองไกลขนาดนี้ออร่าความหล่อของเขายังพุ่งมากระแทกใจเธอเลย

ปกป้องพี่ชายข้างบ้านที่เธอแอบรักเขาเปลี่ยนไปเยอะมา ดูหล่อขึ้นขาวขึ้นแถมดูจะมีกล้ามเนื้อขึ้นอย่างคนดูแลตัวเองอย่างดี

"ทำไมพี่ป้องหล่อขึ้น อุ้ย!"

ลูกพลับรีบหลบฉากอย่างไวเมื่อเขาหันหน้ามามองตรงที่เธอแอบมองอยู่ ตอนนี้เธอตัวสั่นทำอะไรไม่ถูกอยู่ๆ ก็รู้สึกอายขึ้นมาเฉยๆ

"ยัยน้องนั่งทำอะไรตรงนั้น ไอ้ป้องมาแล้วนะ จะไปก่อนหรือรอไปเย็นที่เดียว"

"น้องจะไปตอนเย็น ว่าจะชวนกายมาด้วย"

"ชวนมันมาทำไมคบกันอยู่เหรอ" มะขามถามเสียงดุ

"ไม่ใช่! พี่ขามอย่ายุ่งกับน้องได้ไหม น้องโตแล้วนะ" พูดจบลูกพลับก็เกินปึ้งปังเข้าห้องไปทันที ทำให้พี่ชายอย่างมะขามได้แต่ส่ายหน้าด้วยความละเหี่ยใจ

"ก็เพราะโตนี่แหละถึงหวง ยังน้อง! ทำไมพูดไม่จบชอบเดินนี้ตลอดถ้าไม่ติดว่าจะไปฟ้องไอ้ป้องจะจับตีให้ก้นลายเลย"

มะขามคุณหมอศัลยแพทย์ที่ทำงานโรงพยาบาลรัฐแห่งหนึ่งบ่นน้องสาวคนสวยด้วยความไม่พอใจ

ลูกพลับเดินเร็วๆ กลับมาที่ห้องของตัวเอง ไม่อยากฟังพี่ชายบ่น หญิงสาวมองกองเสื้อผ้าที่วางอยู่มากมายเต็มเตียงนอนด้วยความคิดหนัก

"ชวนกายมาดีกว่าเผื่อพี่ป้องเอาแฟนมาด้วยเราจะได้ไม่หน้าแตก"

รัชชานนท์ หรือกาย ที่ลูกพลับพูดถึงคือเพื่อนสนิทของเธอและเป็นญาติลูกพี่ลูกน้องของปกป้องด้วย ถึงชวนมาเธอคิดว่ามันก็ไม่น่าเกลียดและมีพิรุธอะไรให้ใครสงสัย

มะขามมาหาเพื่อนรักที่ไม่ได้เจอกันมานานหลายปีด้วยความคิดถึง ไม่มีคนค่อยปราบพยศยัยตัวแสบช่วยเขาตั้งหลายปีรู้สึกเหนื่อยจนแทบอยากลาออกจากการเป็นพี่ชายยัยตัวแสบทุกๆ วันได้ทำได้

"ทำไมไปตั้ง 3 ปีรู้ไหมกูนี่แทบจะควบคุมยัยน้องไม่ได้แล้วนะมีผู้ชายมาจีบทุกวันแถมแต่งตัวโป้ขึ้นด้วย"

"กูเข้าทำงานคลินิกที่นั่นเพื่อหาแนวทางอยู่ แล้วลูกพลับไม่มาเหรอ ทำไมมึงปล่อยให้น้องเสียคน"

ปกป้องมองหาสาวน้อยที่เขาคิดถึงมานาน เธอโกรธเขาไม่ติดต่อเขาเลยไม่ว่าเขาจะพยายามติดต่อเธอมากแค่ไหนก็ตาม แต่ก็อดที่จะต่อว่าเพื่อนรักไม่ได้ ให้ดูแลแค่นี้ยังทำไม่ได้

"รอไอ้กายอยู่ ช่วงนี้ตัวติดกันอย่างกับเป็นแฟนกันมึงคิดดูกูจะห้ามอะไรได้พูดก็เถียงตลอดเอาแต่ใจ"

ได้ยินแบบนั้นดวงตาของปกป้องก็กระตุกไหววูบไปครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะกลับมาเป็นปกติ แม้แต่มะขามเองก็ยังมองไม่ทันเพราะมัวแต่รายงานเรื่องน้องสาวตัวแสบอยู่

"นั่นไงมานู่นแล้ว"

มะขามชี้มือไปยังลูกพลับสาวน้อยน่ารักที่เขาเอ็นดูในวันนั้น แต่วันนี้เธอเปลี่ยนไปเป็นผู้หญิงสาวเต็มตัวแถมยังเซ็กซี่แทบทำเขาหยุดหายใจ

แต่ที่ทำให้เขาขัดใจคือชุดวาบหวิวที่เธอใส่โชว์เนื้อหนังมังสามากเกินไปจนน่าเกลียด แถมยังใกล้ชิดผู้ชายคนอื่นเกินไปจนดูไม่งาม

เขาไม่ใช่คนหัวโบราณแต่น้องน้อยในอดีตไม่ใช่แบบนี้ เธอมั่นใจในตัวเองมากขึ้นใบหน้าน่ารักจิ้มลิ้มส่งยิ้มมาทางพวกเขาสองคนพร้อมกับเดินเข้ามาหา

"ยินดีต้อนรับกลับมานะพี่ป้อง" รัชชานนท์บอกญาติห่างๆ ด้วยความยินดี

"ขอบใจที่มานะ "

แม้ปากจะพูดแต่สายตาเขาจับจ้องมองไปเพียงสาวน้อยคนสวยที่ยืนนิ่งไม่สนใจจะทักทายเขาด้วยซ้ำยิ่งคิดว่าเธอเปลี่ยนไปแล้วใจมันก็ร้อนรุ่มขึ้นมาแปลกๆ

"คราวนี้พี่ก็เปิดคลินิกได้แล้วสิครับ" รัชชานนท์ยังถามต่อ

"คิดไว้แบบนั้น แต่ก็ยังหาทำเลอยู่ตอนนี้"

ลูกพลับรู้สึกอึดอัดกับสายตาคมกริบที่พี่ชายข้างบ้านมองมามากๆ มือไม้ก็เกะกะไม่รู้จะวางไว้ตรงไหนเธอรู้สึกวูบวาบกับสายที่ที่เขากำลังมองเธอตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าเพื่อสำรวจอะไรบางอย่าง

"เดี๋ยวลูกพลับไปหาคุณป้านีก่อนนะคะ"

พูดจบหญิงสาวก็เดินไปทันทีไม่รอให้ใครอนุญาต ถ้าเธออยู่ต่อตัวเธอต้องลุกไหม้เพราะสายตาร้อนแรงของเขาแน่ๆ

"เดี๋ยวยัยน้องไม่คิดว่าจะทักทายพี่ชายสุดที่รักเลยรึไง"

มะขามร้องเรียกน้องสาวตามหลังไปแต่ดูเหมือนว่าจะโดนร้องเมินอีกแล้ว

ปกป้องมองตามหญิงสาวไปด้วยใบหน้านั่งเฉยเย็นชาในแบบฉบับของเขา พลางคิดว่าเธอคงจะยังไม่หายโกรธเขาแน่ๆ หรือเธอเปลี่ยนใจไปชอบคนอื่นแล้วที่ไม่ใช่เขา ถ้าเป็นอย่างหลังเขาคงจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นแน่ๆ