หนูจะร้ายให้พี่รัก

ตอนที่ 7 ผู้หญิงของเขา

"เป็นยังไงบ้างลูกพี่เขาตื่นรึยัง"

"ตื่นแล้วค่ะคุณป้า กำลังอาบน้ำอยู่ค่ะเดี๋ยวคงลงมา คุณแขกไม่ได้รับเชิญรอก่อนนะคะ"

หญิงสาวหันไปบอกผู้หญิงหน้าหนาคนนั้นด้วยท่าทางสะใจ ยิ่งเห็นสีหน้าไม่พอใจของผู้หญิงคนนั้นเธอก็ยิ่งชอบใจอารมณ์ดีเป็นพิเศษ

"งั้นเดี๋ยวป้าไปยกขนมมาให้กินนะ "

"เดี๋ยวหนูไปช่วยนะคะคุณป้าขา"

เธอไม่อยากนั่งคุยกับผู้หญิงคนนั้นเลยวิ่งตามคุณป้าปรานีเข้าครัวไปดีกว่า

อรวีมองดูเด็กผู้หญิงคนนั้นแล้วยิ่งรู้สึกไม่ชอบใจ และไม่ไว้ใจเด็กนั่นด้วย ดูออกว่าเด็กนั่นต้องชอบปกป้องแน่นอนซึ่งเธอจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นแน่นอนเช่นกัน

สักพักปกป้องก็เดินลงมาจากบ้าน มองหาอรวีที่คิดว่าอยู่ห้องรับแขกแต่ตอนนี้กลับไม่มีคิดว่าเธอคงจะรอนานและกลับไปแล้ว

"กรี๊ด!! คุณป้าคะยัยเด็กนั่นมันตั้งใจตีแป้งใส่หน้าทำไมต้องค่ะ คุณป้าต้องช่วยอรนะคะ"

"เธออยากช่วยเองนะ ทำไม่เป็นแล้วยังมาวุ่นวายไม่เข้าเรื่อง"

"นั่ง!!..."

"พอแล้วๆ ไปๆ หนูไปล้างตัวก่อนนะตรงนี้เดี๋ยวป้ากับลูกพลับทำเองจ๊ะ"

ปรานีรีบเข้ามาห้ามกลัวว่าจะมีเรื่องตบตีกันจนบาดเจ็บ ลูกชายเธอได้มาบ่นจนหูชาแน่ถ้าทำน้องน้อยของเขามีแผล

"เกิดอะไรขึ้นครับ"

ปกป้องถามหญิงสาวที่เนื้อตัวเต็มไปด้วยแป้งสีขาวเต็มไปหมด พอจะมองออกว่าเธอคงโดนยัยตัวแสบของเขาเล่นงานเอาแล้วแน่ๆ

"ป้องคะ ป้องต้องจัดการยัยเด็กนั่นให้กับอรนะคะ "

"คงเป็นอุบัติเหตุ ลูกพลับเขาคงไม่ได้ตั้งใจเดี๋ยวอรไปล้างหน้าล้างตาก่อนนะ"

"ก็ได้ค่ะ" หญิงสาวเห็นว่าเขาเข้าข้างเด็กคนนั้นเลยยอมถอยก่อน

ปกป้องไม่แต่ส่ายหน้าให้กับความแสบสันของเธอที่ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนที่มาบ้านก็ต้องโดนกันไม่ใช่เพียงแค่อรวีเท่านั้น

"อรมาหาผมวันนี้มีธุระอะไรหรือเปล่าครับ"

หลังจากที่อรวีล้างคราบแป้งเสร็จทั้งสองก็ออกมาคุยกันที่ห้องรับแขกไม่ได้เข้าไปรบกวนกิจกรรมยามว่างของคุณนายแม่ที่ชอบทำขนมมากและมักจะเรียกลูกสาวของเพื่อนบ้านที่เอ็นดูมาช่วยกันทำทั้งวันยังได้

ลูกพลับแม้จะติดเขามากแต่เธอก็ช่วยแม่เขาทุกอย่างที่ทำได้ด้วยความสนุกสนานไม่เคยแสดงออกว่าต้องการเอาใจแม่เขาเพื่อจะเข้าหาเขาเลยสักครั้ง

"อรผ่านมาแถวนี้ค่ะ เคยจำได้ว่าป้องบอกบ้านอยู่ตรงนี้เลยแวะมาเยี่ยม ทำไมหลังจากกลับมาป้องไม่โทรหาอรเลยคะ"

"ผมกำลังยุ่งกับเรื่องเปิดคลินิกเลยไม่ค่อยมีเวลาที่จะติดต่อใครเลยครับ"

"จริงด้วยอรลืมไปเลยนึกว่าป้องจะไม่สนใจอรแล้วเสียอีก"

หญิงสาวพูดด้วยนะเสียงกะเหง้ากะงอดเหมือนงอนแฟนอะไรแบบนั้นจนคนที่แอบฟังอยู่ทนไม่ได้

"ขนมอบใหม่ๆ มาแล้วค่ะ มีกะหรี่ปั๊บด้วยค่ะเพิ่งหัดทำเลย"

รูปภาพเดินเข้ามาพร้อมกับนั่งข้างๆ ชายหนุ่มก่อนที่เธอจะหยิบขนมขึ้นมาป้อนเขาต่อหน้าต่อตาของอรวีเพื่อให้รู้ว่าเธอคือคนที่เขาจะต้องรัก

"ง่ำๆ นะคะอันนี้พี่ชอบหนูรู้"

ปกป้องอ้าปากรับขนมที่น้องน้อยป้อนให้อย่างเต็มใจ ถ้าไม่กินเดี๋ยวเด็กน้อยของเขางอนแก้มตุ๊บป่องแถมอาละวาดอีก

เขารับมือได้อยู่แล้วเวลาที่เธอโมโหหรือแผลงฤทธิ์แต่ไม่อยากให้เธอทำต่อหน้าคนอื่นเพราะจะถูกมองไม่ดี

"อร่อยไหมคะ"

"อร่อยครับ ฝีมือการนวดแป้งของหนูทำให้ขนมอร่อยขึ้นเยอะเลย"

"ฮ่าๆ พี่รู้ใจน้องที่สุด"

หญิงสาวหัวเราะคิกคักด้วยความชอบใจเวลาถูกเขาเอาใจ ผิดกับอีกคนที่ทำหน้าหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัดที่โดนยัยเด็กนี่เข้ามาขัดจังหวะอีกแล้ว

"ตามใจน้องให้มันน้อยๆ หน่อยแม่เป็นคนปรุงรสนะจ๊ะ"

"เดี๋ยวงอนขึ้นมาผมจะทำยังไงครับแม่ เพิ่งจะหายงอนเรื่องไปเรียนเมืองนอกไปหยกๆ "

"ก็จริงจ้ะ"

สองแม่ลูกมองสาวน้อยพร้อมกับหัวเราะด้วยความเอ็นดู จนอรวีรู้สึกว่าเธอกำลังเป็นส่วนเกินในที่นี้

"คุณป้าอะ ลูกพลับไม่ได้เป็นแบบนั้นสักหน่อย"

"น้อยไปสิครับ ยัยตัวแสบ"

ชายหนุ่มบอกพร้อมกับยกมือขึ้นขยี้ผมเธอเบาๆ ด้วยความมันเขี้ยว

อรวีไม่เคยเห็นเขามองใครด้วยสายตาแบบนี้มาก่อนเลย สายตาอบอุ่นอ่อนโยนและรักใคร่...

"อรว่าอรขอตัวกลับก่อนดีกว่าค่ะ มีธุระต่อแต่ต้องกลับไปอาบน้ำก่อนไว้อรจะโทรหานะคะ สวัสดีค่ะคุณป้า"

"จ๊ะว่างๆ ก็แวะมาได้อีกนะ"

หญิงสาวยิ้มรับก่อนจะรีบเดินออกไปจากตรงนี้ไม่วายเห็นสายตาเยาะเย้ยของเด็กนั่นที่ส่งมายิ่งทำให้เธอหงุดหงิดใจ

"เธอมันก็แค่เด็กข้างบ้าน คอยดูว่าปกป้องเขาจะเลือกใครเด็กที่ดูน่ารำคาญอย่างเธอหรือผู้หญิงที่คอยสนับสนุนเขาได้ทุกอย่างแบบฉัน"

จะยังไงเธอก็มองว่าปกป้องเป็นคนที่มองการณ์ไกลและเป็นคนที่วางแผนอนาคตตัวเองทุกอย่างเขาคงไม่เอาชีวิตมาฝากไว้กับเด็กเมื่อวานซืนหรอก

หลังจากที่วันนั้นที่อรวีมาที่บ้านลูกพลับก็ไม่ได้เจอเธอพร้อมทั้งไม่ได้เจอปกป้องอีกตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมา

เขามัวแต่วุ่นวายกับเรื่องเปิดคลินิกที่กำหนดเปิดต้นเดือนหน้าที่จะมาถึงในอีกไม่กี่วันแล้ว

"พี่ขามทำไมช่วงนี้พี่ป้องไม่กลับบ้านเลย รวมทั้งพี่ด้วยลูกพลับจะฟ้องแม่ว่าที่ซ่อนผู้หญิงเอาไว้ที่คอนโด"

"ยัยน้อง! พูดเรื่องอะไร! อย่ามาใส่ร้ายพี่นะ"

มะขามทำเสียงสูงท่าทางมีพิรุธจนผู้เป็นน้องสาวคิดสงสัยแค่พูดแหย่ทำไมต้องทำท่าทางแบบนี้ด้วยนะ

"ทำตัวมีพิรุธนะพี่ขาม สักวันน้องต้องแวะไปดูหน่อยแล้วว่าที่ซ่อนอะไรเอาไว้"

"ยัยน้องอย่ามาพูดจาไร้สาระ ไปตามดูไอ้ป้องโน้นรู้ไหมหมอที่มาทำงานด้วยมีใครบ้าง"

"พี่หมายความว่ายังไง"

ได้ผลเอาเรื่องปกป้องมาดึงความสนใจของยัยน้องนี่ได้ ไม่งั้นไม่เลิกถามเรื่องที่คอนโดแน่และเขาก็ชอบบ้าจี้ความแตกทุกครั้งที่ยัยน้องคาดคั้นเป็นแบบนี้ตั้งแต่เล็กจนโตเขาเลยกลัวทุกครั้งที่น้องสาวตัวแสบจี้ถาม

"ก็หมอปิ่นแล้วก็รู้สึกจะมีคุณอรด้วยที่มาเป็นหมอเฉพาะทางให้ ไปดูรึยังคลินิกใหญ่มากเลยนะทั้งทำฟันและมีรักษาโรคเฉพาะทางด้วย"

ลูกพลับไม่ได้ยินด้วยซ้ำว่าหลังจากนั้นพี่ชายพูดว่าอะไรเพียงแต่เธอได้ยินชื่อศัตรูหัวใจทั้งสองคนเธอก็แทบจะพุ่งไปหาเขาแล้ว

"บอกไว้ก่อนนะถ้าจะจับมันก็ให้มันรีบๆ หน่อยมัวแต่หยอดไปวันๆ ระวังโดนคาบไปรับประทานนะครับน้องสาวคนสวย"

"พี่ขามไม่คิดจะหวงน้องบ้างเลยเหรอ " หญิงสาวถามด้วยความแปลกใจปกติพี่ชายบ้านอื่นต้องหวงน้องสาวสิ

"ไม่อะ กับไอ้ป้องไว้ใจกับคนอื่นอย่าได้คิด แต่เชื่อพี่เถอะไม่มีใครเอาใจเด็กขี้วีนแบบเธอได้เท่าไอ้ป้องแล้วเพราะฉะนั้นจับมันปล้ำเลย"

ประโยคสุดท้ายดูเหมือนว่ามะขามจะพูดแย่น้องสาวแล้วเดินจากไป แต่มันกลับจุดประกายความคิดในสมองของหญิงสาวให้ลุกโชนขึ้น เธอลืมวิธีนี้ไปได้ยังไงเนี่ย

"ก็เป็นความคิดที่ดีนะ"