‘เขาหายไปไหนตั้งแต่เช้า’
‘เมื่อคืนนี้เขาเมานี่นา แต่เช้านี้ เขามีแรงได้ยังไง’
เธอเองยังคงเมื่อยและล้าไปหมด นุชพินตาบิดตัวขับไล่ความขี้เกียจ บิดคราวไหนก็เจ็บน้องสาวจนร้าวระบม
‘เธอไม่ได้ฝันไป’
เมื่อคิดไปถึงเหตุการณ์พันตูเมื่อคืน ใบหน้าของเธอก็ออกสีแดง ทุกอย่างเกิดขึ้นมาจริง ๆ หญิงสาวก้าวขาลงจากเตียง ยังจับต้นชนปลายไม่ถูกว่าวันนี้จะทำตัวอย่างไรดี เธอถอนหายใจออกมาอย่างโล่ง ๆ เมื่อคิดว่าปุลวัชร ไม่อยู่ในห้องหอนี่แล้ว
แต่ว่า....
ผลัวะ
บานประตูห้องน้ำถูกเปิดออกมา เธอรีบกระชับเสื้อคลุมที่ใส่อยู่แทบไม่ทัน ทั้งสองคนประสานสายตากัน นุชพินตาเกิดอาการร้อนวูบวาบไปทั่วตัว ใบหน้าเริ่มร้อนออกผ่าว ๆ สายตาเย็นชาที่ส่งออกมาทำให้หญิงสาวถึงกับสะอึก
“ตื่นแล้วหรือ” เขาทักเสียงเย็น
นุชพินตาถึงกับทำหน้าไม่ถูก เธอไม่ได้เตรียมใจที่จะเจอเขาอยู่ในห้องนี้
“ไปอาบน้ำสิ เพราะเราจะไปหัวหินกัน”
“ไปทำไมคะ”
