ตอนที่ 9 อยู่ที่ความพอใจ
1315 Words
ที่มุมหนึ่งของห้องอาหาร
หลังจากงานสัมมนาเสร็จสิ้นลง แวววรรณตรงดิ่งไปยังเป้าหมาย เธอเห็นเขาตักอาหารแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะที่ติดอยู่ริมหน้าต่าง
“ขอนั่งด้วยคนได้ไหมคะ” เอ่ยด้วยน้ำเสียงสดใสแล้วยิ้มเต็มใบหน้า เมื่อถูกทักด้วยภาษาไทยทำให้ไตรเทพยิ้มออกมาอย่างเปิดเผย
“แวววรรณ หรือจะเรียกกี้ก็ได้ค่ะ กี้มาจากประเทศไทยเหมือนกัน”
“สวัสดีครับคุณกี้ เชิญนั่งครับ”
“กี้ประทับใจมากนะคะ” เธอช้อนสายตามองเขา
“เรื่องอะไรครับ”
“ตอนที่คุณพูดอยู่บนเวที ทำให้กี้ได้ความรู้จากคุณไตรมากเลยค่ะ มากจนทึ่ง แล้วกี้ก็คิดตามนะคะว่า คุณไตรจะอยู่พัฒนาให้กับบริษัทเทนบิทคอยน์ไปจนถึงเมื่อไร ที่จริงเมืองไทยต้องการคนแบบคุณนะคะ”
“คุณเอ่อ... ก็ชมกันมากเกินไปครับ” ไตรเทพถึงกับอ้าปากค้าง ก่อนจะวางช้อนที่ตักข้าวลง ผู้หญิงคนนี้ดูเปิดเผยมาก
“อ่า... ขอโทษค่ะ กี้พูดอะไรผิดไป จนทำให้คุณไตรกินข้าวไม่ลงหรือเปล่าคะ” ยิ้มเก้อ ๆ
ไตรเทพหัวเราะออกมาทันที เธอคนนี้พูดมาก พูดรัว จนเขาต้องสะดุด “ไม่หรอกครับ เพียงแต่ผมคิดว่า คุณกี้ไม่เหนื่อยบ้างหรือยังไง คุณพูดเร็วมาก”
“เหรอคะ”
“กินข้าวกันก่อนเถอะครับ”
“เอ่อ... คือ... กี้อยากจะคุยกับคุณนะคะ แล้วถ้ากินข้าวอิ่มแล้ว และคุณไตรก็ต้องกลับที่พัก กี้ก็ต้องกลับที่พัก แล้วเราจะได้คุยกันต่อไหมคะ” เธอแสดงออกอย่างเปิดเผยที่อยากจะคุยกับเขาต่อจากนี้อีก
“ผม...”
เขาหยิบนามบัตรของตัวเองออกมาจากกระเป๋าเสื้อ คงเตรียมเอาไว้แจกให้กับผู้คนอยู่แล้ว
“กี้ไม่ได้ต้องการแค่นามบัตรค่ะคุณไตร แต่กี้ต้องการตัวคุณมากกว่า” เธอโพล่งออกไปทันที
“หื้อ! อะไรนะครับ”
“คุณไตรคะ ไปดื่มกันต่อไหมคะ”
ปากที่อ้ากว้างของไตรเทพถึงกับหุบลงทันที แล้วยิ้มนิด ๆ
“พรุ่งนี้เป็นวันหยุด และกี้ก็คิดว่า ถ้าผ่านงานใหญ่ ๆ แบบนี้ไปแล้ว คุณไตรต้องได้พักร้อนแน่นอนค่ะ” เธอทำเป็นรู้ดี
“คือว่า ผม...” คนที่พูดเก่งแต่เรื่องงาน แต่เรื่องความสัมพันธ์กับผู้หญิงไม่ใช่ความเก่งของเขา ทำให้ไตรเทพอึกอัก
“ห้ามปฏิเสธนะคะ กี้อยากจะท่องราตรีที่สิงคโปร์เหมือนกัน คุณไตรไปเที่ยวเป็นเพื่อนกี้ได้ไหมคะ”
“อ่า... คือ... เอ่อ... ผม” เขาถึงกับติดอ่าง
“ขอบคุณค่ะ” เธอถือเอาว่าเขาตอบรับดื้อ ๆ
“กินข้าวกันเถอะค่ะ ท่าทางคุณไตรหิวมากแล้ว”
“ครับ” คนที่ไม่เคยปฏิเสธใครเลยแบบเขา มันเป็นจุดดีหรือว่าจุดอ่อนกันแน่
ตลอดการกินข้าวมื้อนี้ มีแต่เสียงของแวววรรณที่พูดเจื้อยแจ้ว แต่ไตรเทพไม่ได้คิดว่ามันน่ารำคาญ เขากลับคิดว่า เธอพูดเก่งและคุยสนุก เขามองเธอแบบทึ่งเหมือนกัน แวววรรณทั้งสวยและเก่ง เธอคือผู้หญิงยุคใหม่ที่พร้อมจะพัฒนาไปกับโลกใบนี้
เสียงเพลงที่บรรเลงอย่างช้า ๆ แสนไพเราะ โดยที่กลางฟลอร์มีไตรเทพกำลังโอบกอดเอวคอดของแวววรรณแล้วพาเธอโลดแล่นเต้นรำไปตามจังหวะเพลง
“ข้อเสนอที่กี้ให้คุณ คุณไตรพอใจหรือเปล่าคะ” เธอช้อนสายตามองเขา ถ้าจะให้คาดเดาแวววรรณกำลังตกหลุมรักผู้ชายตรงหน้า เขามีเสน่ห์เหลือร้าย ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้ปรุงแต่ง หรือพยายามทำตัวเองให้มีเสน่ห์ แต่เสน่ห์ของเขาคือความเก่งกาจ และความฉลาดที่เขามีต่างหาก หากยังไม่นับรวมหน้าตา และรูปร่าง ไตรเทพคือคนที่หน้าตาดีเข้าขั้นคนหนึ่งทีเดียว
“ผมต้องขอเวลาคิดสักนิดนะครับ”
“กี้เข้าใจค่ะ เงินเดือนที่เราเสนอไปมันน้อยใช่ไหมคะ”
“ไม่เกี่ยวกับเรื่องเงินเดือนหรอกครับ”
“กี้ก็คิดแบบนั้น คนอย่างคุณไตรคงจะไม่เห็นแก่เงิน แต่ที่คุณไตรต้องการคือความมั่นคงและสบายใจต่างหาก”
เขาระบายยิ้ม “คุณเป็นคนอ่านใจคนได้หรือครับ”
“กี้น่ะหรือคะ กี้ไม่ได้อ่านใจค่ะ แค่กี้ได้รู้จักคุณ กี้ก็รู้แล้วค่ะว่า คุณเป็นคนยังไง”
ไตรเทพอมยิ้ม และสบตากับแวววรรณที่ทำดวงตาพราว
“ผมว่า คุณกี้น่าจะเมาแล้วนะครับ”
“กี้มึนต่างหากล่ะคะ ทำงานหนักและก็เหนื่อยมานาน วันนี้พอได้ดื่มลงไปก็ผ่อนคลาย แต่หนักหัวอยู่นะคะเนี่ย นานมากแล้วค่ะ ที่กี้ไม่แตะต้องของพวกนี้ แต่วันนี้กี้สบายใจมาก ๆ และดีใจด้วยนะคะที่ได้รู้จักกับคุณไตร”
“คุณพูดจนผมรู้สึกดีไปหมดแล้วครับ”
สองมือของแวววรรณที่คล้องรอบคอของเขาอยู่ โน้มศีรษะของไตรเทพให้ลงมาใกล้ เธอเขย่งปลายเท้า แล้วกระซิบข้างใบหูของไตรเทพ
“กี้ก็รู้สึกดีกับคุณมากเลยค่ะ แบบที่ไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับผู้ชายคนไหนมาก่อน” พูดจบเธอก็ยื่นปลายจมูกไปที่แก้มสาก ๆ ของไตรเทพ
เขาถึงกับชะงักไป แล้วหยุดฝีเท้าอยู่กับที่
ดนตรีที่บรรเลงอยู่เปลี่ยนเป็นจังหวะที่ช้าลงไปกว่าเดิมอีก และไฟบางดวงได้ถูกปิดลง
แวววรรณเลื่อนใบหน้ามาให้ปลายจมูกของเธอชนกับปลายจมูกของเขา แล้วเธอก็เอียงใบหน้า เผยออ้าปากงับลงไปที่ริมฝีปากล่างของเขา ก่อนจะโน้มรั้งท้ายทอยของไตรเทพให้บดกลีบปากลงมา ทั้งสองคนจูบกันอย่างดูดดื่ม ฝ่ามือของไตรเทพจับและเคล้นสะโพกมนได้รูปของแวววรรณเบา ๆ
“ไปต่อที่ห้องของกี้ไหมคะ” เธอเอ่ยปากอย่างเย้ายวน
หลังจากที่ผลักเปิดประตูห้องของตัวเองเข้าไปได้ ทั้งคู่ก็นัวเนียกันอย่างหนัก แบบไม่ต้องเสียเวลา การที่จะถูกใจใครสักคนมันไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ
ลิ้นแลกลิ้น จูบแลกจูบ สองมือของคนทั้งคู่รื้อถอดเสื้อผ้าของอีกฝ่ายอย่างไม่มีใครยอมใคร ไม่มีการพูดจา หรือถามไถ่ ทำตามความต้องการที่อยู่ข้างในของตัวเอง
มือบางผลักร่างของไตรเทพลงไปบนโซฟา เธอถอดบิกินีของตัวเองออกไปให้พ้นจากปลายขาทั้งที่เสื้อผ้ายังอยู่ครบ สายตาจ้องสบอีกฝ่ายที่กำลังปลดเข็มขัดออก เขารูดซิป แล้วกำลังงัดเอาอะไรออกมา ใบหน้าของเขาแดงก่ำสาเหตุมาจากการดื่มน้ำสีเหลืองอำพันที่ต่างฝ่ายต่างกรอกลงไปในลำคอของตัวเองอย่างตั้งใจ
แวววรรณนั่งลงต่อหน้าเขา ก้มหน้าลงไปจัดการกับมังกรพองขนของไตรเทพที่พร้อมจะมุดถ้ำ
“อู้” เขาถึงกับพ่นลมออกมาจากปาก ชั้นเชิงอันแพรวพราวของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มสุขสม เขาเด้งท่อนแข็งแทงเข้าไปในโพรงปากของแวววรรณอย่างเป็นจังหวะ
“ซี้ด...” เสียงครางลากยาว ตัวเกร็งแข็งแทบจะกลั้นของเหลวข้างในตัวเอาไว้ไม่ได้ ชายหนุ่มส่งสองมือของเขาเข้ามาประคองใบหน้างาม ที่กำลังหยอกล้อกับเจ้าลูกชายของเขาเล่นอย่างเมามัน
“พอเถอะคุณกี้ เดี๋ยวผมจะแตกในปากของคุณ”
ไตรเทพยกตัวของหญิงสาวขึ้น เธอทำตามโดยง่าย รอยยิ้มยินดีปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของเธอ ไตรเทพถึงกับเลียริมฝีปากแพล็บ ๆ
- Writer
