ยามที่สามีของนางมิอยู่ในเรือนทนางมักค้นพบสิ่งแปลกประหลาดเสมอๆ ครานี้ตู้ใส่ผ้าขยับหายไปจากที่เดิมๆของมัน เปิดกลายเป็นประตู ด้านนอกนั้นมีทุ่งกว้างใหญ่ สายลมพัดโชยมาอากาศเย็นสบาย
หลิ่งซือนั้นชื่นชอบแสงแดดจึงเผลอไผลก้าวเท้าเข้าไปในประตู เมื่อนางก้าวพ้นเข้ามาทุกสิ่งพลันดับสลายหายไปในอากาศ รอบกายของนางพลันมืดมิด มีเสียงหัวเราะดังกังวาลขึ้นมา
“มิเคยจดจำ มิเคยจดจำสตรีโง่เขลา เหอะๆ เหอะ ๆ "
หลิ่งซือกรีดร้องขึ้นมาในทันใด
"กรี้ด จ้าวหลิวช่วยข้าด้วยย ฮือ ฮือ"
ร่างนางคล้ายหล่นลงจากที่สูงล่องลอยกำลังตกลงเบื้องล่างอย่างว่องไว มินานคล้ายนางหล่นลงไปในน้ำ นางกำลังจะลืมตาก็พบแต่ความมืดมิด ในขณะที่นางกำลังจะขยับหนี เรือนร่างของนางพลันถูกมือมากมายหยิบจับขยำขยี้ หลิงซือพยายามปลดมันออกไปจากกายของนางให้ได้
"อ้า ปล่อยข้านะ ปล่อยข้า อ้า"
มือร้อนๆหยาบหนากำลังรุกไล่ไปตามกายของนาง เป็นมือของบุรุษเพศที่ให
