ไป่หลงกลายร่างเป็นมังกร รอคอยมู่ตานราชินีของตน มู่ตานโอบกอดมังกรขาวและพากันทะยานลงไปเบื้องล่างของหุบเขามังกร ลมพัดใส่ใบหน้าของมู่ตาน นางหัวเราะคิกคักและกอดรัดไป่หลงแน่น
"สวยจังเลยไป่หลง สวยจนข้านั้นลืมหายใจ"
สองร่างตามติดไปด้วยทหารมังกรหนึ่งกองพัน ดีที่มีเมฆขาวกางกั้นผู้คนจึงมิแตกตื่นมากนัก มู่ตานนำทางให้ไป่หลงพาเหล่ามังกรเข้าสู่ป่าดอกท้อของสกุลหลิน ที่มีทางเข้าแสนพิศดาร ช่างตื่นตาตื่นใจแก่เหล่านักรบมังกรยิ่ง ประหนึ่งว่ากำลังมาท่องเที่ยวผจญภัยในต่างดินแดน เมื่อเข้าสู่ป่าดอกท้อได้ ผู้คนภายในที่มิแก่มิตายเดินออกมาต้อนรับมู่ตานกงจู่จึงเดินไปหาหญิงชาวบ้านคนหนึ่งและหัวเราะน้อยๆขึ้นมา
"หากข้ามิอยากแก่ชรา ข้าคงต้องมาอยู่ในป่าดอกท้อถาวรซินะ ใบหน้าจะได้ยืนยงค้ำฟ้าเช่นท่านเช่นนี้ "
“มิได้เจ้าค่ะกงจู่ ข้าเป็นเพียงร่างแปลงของสัตว์ปีศาจ มิอาจกล้าเทียบเคียงเสมอท่านได้เจ้าค่ะ "
กองทัพมังกรถูกซุกซ่อ
