พิศวาสรักมังกรขาว(ภาคต่อทาสรักท่านแม่ทัพ )

ตอนที่ 6 ชื่อตอน เทศกาลโคมไฟกับชายผมสีเงินในความฝัน 25+

​ร่างงามเดินเยื้องกรายไปช้าๆ ตามทางเดินที่ทอดยาวไปริมน้ำ เดินไปตามทางที่ประดับประดาโคมไฟนับร้อยนับพันจนสว่างจ้า จนมาถึงมุมหนึ่งที่สวยงาม มีหิ่งห้อยลอยแข่งกับโคมไฟจนเต็มผืนฟ้าและผืนน้ำ ร่างบางถอดหน้ากากออก แล้วยืนเงยหน้าขึ้นมองหิ่งห้อยสลับกับโคมไฟไปเรื่อยๆ นางหมุนกายไปมา จนชนเข้ากับแผงอกของบุรุษผู้หนึ่งเข้า

"อุ้ย ขออภัยเจ้าค่ะคุณชาย ข้าลืมตนเจ้าค่ะ"

ร่างงามหันมาขออภัยบุรุษที่ตนเองขยับมาชน นางค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปมองบุรุษ จนถึงกับต้องตกตะลึงตัวแข็งค้าง และตัวสั่นยามได้ยินเสียงทุ้มนุ่มกระซิบเบาๆขึ้นมาข้างๆหู

"เจ้าบาดเจ็บหรือไม่ คุณหนูคนงาม "

ร่างงามตื่นตระหนก ยามที่ได้พบกับบุรุษผมสีเงินคล้ายในความฝัน บุรุษหล่อเหลาแต่งกายหรูหรา คลุมทับด้วยขนจิ้งจอกเงิน สะท้อนแสงโคมไฟในความมืด

พรึ่บ ลมพัดขึ้นมารุนแรงจนดวงไฟดับไปจนหมดทั้งฝั่งน้ำ เหลือเพียงโคมในมือของบุรุษเพียงผู้เดียว ขับวงหน้าขาว งดงามให้โดดเด่นขึ้น ริมฝีปากบุรุษแดงดั่งทาชาด ผมสีเงินยวงแปลกตาชวนเพ้อฝัน บุรุษเอ่ยเสียงทุ้มต่ำช้าๆ

"โคมเจ้าไฟดับหมดแล้วคุณหนูคนงาม ถ้าเจ้าไม่รังเกียจข้า ลอยโคมเป็นเพื่อนข้าได้หรือไม่เล่าคุณหนูคนงาม "

ร่างบางมองไปอย่างเขินอายยามที่นึกถึงฝันราคะนั่น ในความฝันนั้นริมฝีปากแดงๆนี้นั้น กำลังดูดดึงยอดอกเล็กๆของนางอย่างหื่นกระหาย ร่างบางสั่นจนทั่วร่างและขนลุกเกรียวขึ้นมาในยามที่ร่างหนา ขยับเข้ามาใกล้ๆ

"เจ้ารังเกียจข้าหรือคุณหนูคนงาม เหตุใดเจ้าจึงมิตอบข้าเล่า"

"อ่า ไม่ ข้ามิรังเกียจท่านเลยเจ้าค่ะ"

ร่างบางส่ายหัวไปมาแล้วรีบตอบรับ เพื่อที่จะรีบหนีไปจากที่นี่ซะ นางอึดอัดและร้อนรนมากในครานี้ มือหนาขยับมาใกล้ๆนางแล้วปลดโคมไฟในมือเบาๆ หลิ่งซือช่วยจับอีกข้างให้มั่นคง แล้วเมื่อความร้อนเข้าไปในโคมจนหมด โคมไฟจึงลอยขึ้นช้าๆ ใบหน้าของทั้งสองจึงอยู่ใกล้กันแค่คืบ

"อธิษฐานแล้วปล่อยโคมกันเถิดคุณหนู "

"เจ้าค่ะ"

นางพยายามหลับตาอธิษฐานแต่ในความคิดกลับฟุ้งซ่านยิ่งนัก นางมองเห็นในยามที่เรียวขาของนางถูกปลายลิ้นเรียวยาวตวัดไล้ไปมาจนเผลอครางออกมาเบาๆอย่ามิรู้ตน

"อ้า"

ร่างหนาขยับเข้ามาใกล้นางในยามที่นางปล่อยมือออกไปจากโคมไฟแล้ว เสียงทุ้มนุ่มนวลกระซิบเสียงแหบพร่า

"เจ้าเป็นอันใดหรือไม่คุณหนู "

ร่างหนาโอบกอดนางในความมืดแล้วกระซิบเบาๆ นางแข้งขาสั่นจนยืนแทบมิไหว ภาพในความฝันไหลมาช้าๆ ยิ่งยามที่กายแกร่ง โอบกอดนางในอ้อมแขนจนแน่นหนาเช่นนี้แล้ว นางยิ่งกระสับกระส่ายขึ้นมาง

"คุณชายปล่อยข้าเถิด ข้าจะกลับจวนแล้ว"

"ตอบข้าก่อนซิคุณหนูคนงาม ว่าเจ้าเป็นอันใดหรือไม่ ข้าได้ยินเสียงหวานๆของเจ้าเมื่อกี้นี้ "

ร่างบางขนลุกซู่ขึ้นมา นางขยับดิ้นในวงแขนแกร่งไปมาอย่างอับอายนัก นางกรุ่นโกรธขึ้นมาแล้วในครานี้

"ปล่อยข้านะ เจ้าคนฉวยโอกาส "

"หึหึ เสียงหวานยิ่งนัก ใบหน้าก็งดงามเสียจริงๆเลยคุณหนู "

"เจ้าบ้าปล่อยข้านะ "

ร่างงามดิ้นในแขนแกร่ง แต่ถูกกอดรัดในความมืด ร่างบางโดนต้อนจนชิดไปจนติดกำแพงหนาที่ริมน้ำ จนถูกกำแพงนั่นบังตานางออกไปจากผู้คนที่ผ่านไปมา

ในซอกหลืบ ร่างหนาบดเบียดกายของตน ระหว่างที่ร่างของนางแล้ว อัดนางไปติดชิดพิงกำแพงจนแน่น

"คุยกับข้าก่อนได้หรือไม่ คุณหนูแสนงาม"

"ปล่อยข้านะ มิเช่นนั้น ข้าจะร้องขอให้คนช่วย"

"หากเจ้าร้องขอให้คนช่วย เจ้าจะเสื่อมเสียเกียรติ และต้องเร่งตบแต่งเข้าจวนข้าในทันใด เจ้าจะยินดีเช่นนั้นหรือคุณหนูคนงาม "

ร่างหนาบดเบียดร่างของนางแน่นขึ้นไปอีก จนขาขาวๆของนางโผล่พ้นชายกระโปรงออกมาถึงต้นขา มือหนานุ่มๆลูบไล้มันเบาๆ ร่างบางเผลอครางออกมาอย่างรัญจวนใจ

"อ้า ซี้ด "

นางครางและเผยอปากขึ้น เจ้าของร่างที่มีผมสีเงินยวงจึงฉวยโอกาสจุมพิตนางอย่างรุนแรง ตวัดปลายลิ้นรุกล้ำลงในริมฝีปากของนาง แหย่ลิ้นลงในปากของนางแล้วกดจุมพิตลงไปแรงๆ

"อื้อ อื้อ อื้อ อ่า...จุ๊บอ่า "

เสียงพลุดังขึ้นกลบ เสียงครางของนางจนสนิท ร่างบางเผลอไผลไปกับรสจุมพิตร้อน จวบจนจุมพิตไล่ลงที่ลำคอระหง และสาบเสื้อของนางถูกแยกออก มือหนากอบกุมยอดอกของนางออกมาจากเสื้อเบาๆ แล้วก้มลงดูดดึงยอดอกของนางจนเกิดเสียงดังขึ้นมา

"จุ๊บ อืม "

ปากแดงๆดูดกลืนยอดอกสีหวานเต่งตึงลงไป ดูดกลืนลงในอุ้งปากช้าๆ ไล้เลียไปมาจนร่างบางส่ายใบหน้ายกมือน้อยๆดันใบหน้าขาวๆนั้นออกห่างด้วยความซ่านเสียวรุนแรง

ร่างหนาดูดดึงจนพอใจแล้วจึงยอมปล่อยยอดอกนางช้าๆ ตวัดลิ้นเลียให้นางชมที่นอกอุ้งปากแดงๆของตนเองทั้งสิ้น

"อ่า ซี้ด"

ร่างหนาครางออกมาเบาๆ บดเบียดกายตึงแน่นของนางแน่นแล้วกระซิบขึ้นมาเบาๆ

"เจ้าชื่ออันใดคุณหนูคนงาม จงบอกข้าเสียเถิด"

มือหนาล้วงลงในซอกขาของนางอีกคราหนึ่ง แล้วส่งนิ้วดันเข้าไปในกายของนางอย่างรุนแรง จนกรีดร้องลั่น

"อ้า ซี้ด "

นางครางพร้อมกับเสียงพลุกระจายขึ้นไปบนฟากฟ้า

"เจ้าชื่ออะไร จงบอกข้ามิเช่นนั้น ข้าจะทรมานเจ้ามิหยุดมือ จงบอกข้าเร็วๆ "

"อื้อ อ้า สุ่ยหลิ่งซือ อ้า อูย ซี้ด"

ร่างหนาขยับกระแทกข้อมือตน ส่งนิ้วเรียวยาวลงจนลึกล้ำแรงๆ จนร่างบางดิ้นพล่านขึ้นมา

"อ้า คุณชาย อูย ซี้ด "

ร่างหนาปรือดวงตาจ้องมองนางอย่างชื่นชอบ ขยับปลายนิ้วไปมาในกายของนาง รุนแรงลึกล้ำจนนางแตกพร่า ในความคิดของนาง คล้ายระเบิดขึ้นตามเสียงพลุ

"อ้า คุณชาย อื้ออื้อ"

ร่างหนายิ้มให้นางแล้วจุมพิตนางแรงๆไปอีกครา

"ดีหรือไม่คุณหนูคนงาม "

ร่างบางรู้สึกตนแล้ว ยกมือผลักอกแกร่งแรงๆ แต่ก็มิอาจขยับเขยื้อนกายแกร่งได้ดั่งใจนัก ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงมาส่งกระซิบเสียงแหบพร่าชวนใจนั่นเต้นรุนแรงมากยิ่งขึ้น

"ตอบข้าซิดีหรือไม่ จงอย่าเงียบเวลาข้าถามเจ้าซิ คุณหนู "

ร่างบางสบสายตาคมแล้วหันหน้าหนี ใบหน้าแดงเรื่อพยักหน้าช้าๆ ร่างหนาหอมแก้มนางแล้วดึงนิ้วมือออกจากกลางร่างนาง ยกขึ้นมาไล้เลียช้าๆ ส่งสายตาให้นางอย่างยั่วเย้าร่างงดงามตื่นตะลึงและเร่งขยับอาภรณ์ให้เข้าที่ อย่างว่องไว ร่างหนาหัวเราะนางแล้วเอ่ยเบาๆ

"ข้าหลินจ้าวหลิว ยินดีที่ได้พบคุณหนูคนงาม และเราต้องได้พบกันอีก คุณหนูจงเตรียมใจเถิด หึหึๆ "

ร่างหนาขยับพานางที่ร่างอ่อนปวกเปียกออกมาในความสว่างช้าๆและขยับออกหนี ยามที่เห็นผู้ติดตามของนาง วิ่งมาอย่างเหนื่อยหอบ

"คุณหนูปลอดภัยดีหรือไม่เจ้าคะ คุณหนู "

ร่างบางก้าวไปดึงมือสาวใช้แล้วเร่งรีบเดินออกไปไวๆ หนีออกไปจากตรงนั้น สาวใช้จึงทำตามโดยมิปริปากบ่น

"คุณหนูโกรธอาไฉหรือเจ้าคะ"

"ใช่...อย่าปล่อยข้าผู้เดียวเช่นนี้อีก นะอาไฉ"

"เจ้าค่ะ ข้าน้อยมิคลายสายตา แล้วเจ้าค่ะ"

"กลับจวนกันเถิดอาไฉข้าง่วงแล้ว "