"ปล่อยข้านะเจ้ามนุษย์ชั่ว "
"หืม ข้ามิใช่ชั่วเป็นเพียงบุรุษเพศที่หลงเจ้าแต่คราแรกที่พบเจอต่างหากเล่า เจ้างดงามนักเฟิ่งหวง"
จินหลงกอดรัดเฟิ่งหวงแสนงามแน่นหนาในสายน้ำ ยืดยุดฉุดกันจนเนื้อตัวเปียกปอน เฟิ่งหวงใช้กรงเล็บกางขึ้น หมายจะข่วนบุรุษมนุษย์ชั่วให้ได้ซักแผล แต่จินหลงว่องไวนัก รวบข้อแขนเรียวงามของเฟิ่งหวงไว้ด้วยมือข้างเดียว จินหลงปลดชายสายรัดเอว รัดข้อมือนางไว้อย่างแน่นหนา โอบกอดนางและจูบปล้ำเฟิ่งหวงอย่างว่องไว
เฟิ่งหวงแสนงามมิทันตั้งตัวเบิกตาโตและตื่นตกใจจากสัมผัสของบุรุษเพศ จินหลงนั้นแสนเชี่ยวชาญเรื่องอิสตรี จึงทำให้นางคล้อยตามได้อย่างมิยากเย็นนัก จุมพิตหวานล้ำจากปากของนางทำให้ใจสั่นไหว จินหลงโอบกอดนางแล้วกระซิบแผ่วเบาขึ้นมา
"อย่ากลัวข้า ข้าเพียงแต่ชอบเจ้า ต้องการเชยชมเรือนร่างแสนงามของเจ้า เจ้างดงามจนใจของข้าสั่นไหวไปหมดแล้วเฟิ่งหวง "
ร่างงามสั่นสะท้านและมีความทรงจำในความฝันแว่บข
