มู่ตานนอนคว่ำรอคอยมห้นางกำนัลมาปรนนิบัติเช็ดน้ำมันลอกสะเก็ดแผลบนรอยสัก หากมิเช็ดน้ำมันแล้วลวดลายจะมิสวยงามผิวหนังจะเหี่ยวย่นมิน่าชม มู่ตานรอคอยจนจะหลับแล้วจึงตะโกนออกไปอีกหน
"ข้าจะนอนแล้ว ผู้ใดอยู่ข้างนอกบ้าง ให้นางข้าหลวงมาเช็ดน้ำมันที่รอยสักให้ข้าด้วยเดี๋ยวสวามีของข้าจะพบเจอสิ่งมิสวยงามเข้าได้"
ไป่หลงขมวดคิ้วยามก้าวเดินเข้ามา ในตำหนักมู่ตานในทันที
"รอยสักอันใด"
คิดได้มินานจึงค้นพบว่าราชินีของตนมีรอยสักลวดลายมู่ตานที่กลางหลังเพิ่มเติมขึ้นมา ลวดลายวิจิตรงดงามดั่งดอกมู่ตานในสวนดอกไม้ช่างงดงามนัก ขับกับผิวขาวผ่องของนางอย่างยิ่งแล้ว มือหนาค่อยๆหยิบก้อนสำลีจุ่มขี้ผึ้งน้ำมันหอมขึ้นมาเบาๆ แล้วบรรจงเช็ดลงบนผิวนุ่มๆของนางช้าๆ นางข้าหลวงที่เดินเข้ามาตามหลังเห็นดังนั้นจึงล่าถอยออกไป ดึงม่านมุ้งชั้นนอกและปิดประตูตำหนักอย่างแผ่วเบา ร่างบางครางขึ้นมาเบาๆ
"อือ ข้าคล้ายว่ามันยังเจ็บอยู่เลยล่ะ ท่
