ทหารลับมาถึงและเป่าสัญญาณหาอ๋องเอ้อว่าปลอดภัยหรือไม่ อ่องเอ้อตะโกนออกไปดังกึกก้อง
"ข้าปลอดภัยจงเร่งมาคารวะนายท่านกงไป่หลงเร็วเข้า"
ทหารลับทะยานลงจากยอดไม้เข้ามาในจวนสกุลกงถึงกับผงะในสภาพเละเทะมิเหลือชิ้นดีของซากศพในจวนสกุลกง ที่เริ่มส่งกลิ่นเหม็นคาวคละคลุ้งแล้ว
"คารวะท่านอ๋องเอ้อขอรับ"
ท่านอ๋องยกมือโบกน้อยๆและชี้ไปทางนายท่านกงไป่หลงที่ยืนหรี่ตามองกองทหารลับ กองทหารห้าสิบนาย คุกเข่าลงประสานมือน้อมคารวะนายท่านกงไป่หลง
"กองทหารลับแห่งต้าเหยียนขอคารวะนายท่านกงแห่งสกุลกงขอรับ หากนายท่านมีภัยแผ่นดินต้าเหยียนจะมิลืมเลือนนายท่านกงขอรับ"
กงไป่หลงยิ้มบางๆ เอ่ยด้วยเสียงทุ้มนุ่มออกมาด้วยใบหน้าดุดันคมคายนัก
"เหตุใดจึงเป็นเช่นนั้นเล่า มารดาของข้ามิเคยแจ้งสิ่งเหล่านี้แก่ข้าเลย จะมีผู้ใดบอกกล่าวข้าบ้างได้หรือไม่เล่าข้าอยากฟังเรื่องราวเหล่านั้นบ้าง"
"เปิ่นเอ้อหวางจะอาสาเล่าให้เจ้าฟังเองดีหรือไม่เล่
