บทที่ -6- คอมีรอยดูด

2011 Words

บทที่ -6- คอมีรอยดูด ทางด้านวินัยผู้เป็นพ่อของดลธวัช หนุ่มใหญ่เพียรโทรหาลูกชายตัวแสบมาตั้งแต่หัวค่ำ เพื่อจะบอกว่า อาทิตย์นี้ เขานั้นไม่ได้กลับบ้านตามกำหนด เพราะต้องรีบเคลียร์งานล็อตนี้ให้หมด จะได้ลงเหนือสักที แต่พอโทรไปเท่าไหร่ สายก็ไม่ติด ซึ่งมันจะเป็นแบบนี้บ่อย ๆ หากว่ามันขลุกอยู่กับการแทงบอล แต่ครั้งนี้มันยาวนานกว่าเคย หนุ่มใหญ่จึงรู้สึกไม่ดีนัก "เป็นหยังครับนายช่าง" ลูกน้องคนอีสานถามนายช่างใหญ่ "ไม่รู้ ตาผมกระตุกทั้งวันเลย" วินัยบ่น จู่ ๆ ความห่วงลูกชายก็วาบเข้ามา ‘ขออย่ามีอะไรเกิดขึ้นกับดลเลยนะ’ "บ่เป็นหยังดอกครับ นายช่างอย่าห่วงหลาย ใจเย็น ๆ เด้อครับ" ลูกน้องปลอบ "ห่วงเจ้าดลมันจริง ๆ กลัวมันไปเล่นบอลอีก กลัวว่าจะถูกเจ้าหนี้ฆ่าเอา" ความห่วงของพ่อมันช่างแม่นจริง ๆ "นายช่างสิเฮ็ดจั่งได๋ล่ะครับ ยังบ่ถึงกำหนดกลับเลย" ถามลูกพี่ต่อไป "เดี๋ยวขอโทรหาเจ้าดลแป๊บ นายทำงานไปก่อนนะ" สั่งลูกน้อง "ครับนายช่าง" ลูกน้องต่างทำงานอย่างขะมักเขม้น วินัยรีบโทรหาลูกชายอีกครั้ง +ขออภัยหมายเลขที่คุณเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้+ จะโทรกี่รอบต่อกี่รอบก็เจอแต่คำนี้ หัวใจของผู้เป็นพ่อยิ่งกระวนกระวายมากยิ่งขึ้น ‘ดล ปลอดภัยไหมนะ ขอให้ดลอย่ากลับไปเล่นบอลอีกเลยนะ’ ภายในห้องเชือด หลังจากดลธวัชถูกคิมหันต์เปิดซิงรูก้น ความรู้สึกอะไร ๆ ก็เริ่มเปลี่ยนไปในหลาย ๆ อย่าง โดยเฉพาะ เรื่องเอากับผู้หญิง ช่องทางรักด้านหลังมันตอดรัดปืนโตของเจ้าหนี้เถื่อนอย่างรัวเร็ว ทั้งที่เขามั่นใจว่า เอาไปมันก็แค่นั้นแหละ น่าจะเหมือนมีอุนจิติดค้างอยู่ ในเวลาที่เขาท้องผูก แต่เอาเข้าจริงแล้ว มันไม่ใช่เลย ความเสียวสยิวมันมากล้น จนเขานั้นครวญครางอย่างเอาเป็นเอาตาย ภาพการร่วมรักเมื่อคืนและตอนเช้ามันยังคงติดตราฝังลงในใจไม่มีลืมเลือน ‘อาส์ ซี้ดด คะ คุณ อื้อ ระ แรง ๆ หน่อย อ่าส์ ผมเสียว’ ดลธวัชถึงกับร้องขอให้ขีปนาวุธของคิมหันต์กระแทกเข้าออกแรง ๆ แบบนี้ก็เข้าทางเจ้าหนี้ตัวร้ายเข้าเต็มเปา ‘มึงชอบที่กูเอาดุ้นแทงรูตูดมึงมากสินะ กูบอกแล้ว ว่ามึงจะชอบ ต่อไปมึงต้องทำให้กูด้วย อาส์ เสียวชิป เอามันขนาดนี้ กูชักจะติดใจแล้วสิง’ เจ้าหนี้คนเถื่อนพูดขึ้น ทำให้ผู้เป็นลูกหนี้ออกอาการเขิน ๆ แต่กลับครางด้วยความกระสัน ‘อึ่ก อาส์ ยะ อย่าพูดมาก รีบ ๆ หน่อย’ ประท้วงเล็กๆ คนตัวโตแสนเถื่อน ได้ฟังก็ชอบใจ เลยกระหน่ำเจ้าปืนโตตอกอัดเข้าไปที่ช่องทางลับถี่ยิบ "หึหึ ใจร้อนจริงนะ อาส์ แม่ง กูเสียวดุ้น" เสียงตั่บ ตั่บ ดังออกมายิ่งยั่วอารมณ์ให้คิมหันต์หิวกระหายและดุดันมากยิ่งขึ้น ก้นขาว ๆ ของดลธวัช จึงมีแต่รอยฝ่ามือใหญ่ของเจ้าหนี้เต็มไปหมด แต่กลับสร้างความเสียวซ่านให้กับนิสิตหนุ่มอย่างรุนแรง เสียงครวญครางของคิมหันต์มันช่างเร่าร้อนในความรู้สึกของนิสิตนักศึกษาหนุ่ม เพราะเขานั้นเร่งเร้าอ้อนขอเจ้าปืนโตของคนเถื่อนแรง ๆ กว่าจะรู้ตัวว่าตนนั้นหื่นขนาดหนัก ก็ต่อเมื่อบทรักครั้งที่สี่ผ่านไป และเวลาล่วงเลยมาจนถึงตีสองถึงได้รู้ตัว ที่มหาวิทยาลัย "ไอ้ดล โทรศัพท์มึงเป็นเหี้ยไร ไมมึงไม่รับสายพ่อ มึงรู้ปะว่าพ่อมึงอะโทรมาหากูยิก ๆ เลย" มาถึงยังไม่ทันได้นั่ง ไอ้เพื่อนชั่วสัญญามันก็บ่นเป็นหมีกินผึ้งทันที ขุนนางมองดูเพื่อนรักด้วยสายตานิ่ง ๆ อย่าคิดว่าเขาไม่ดีใจที่เห็นหน้าเพื่อน ความเป็นจริงแล้วนั้น ขุนนางห่วงและกังวลที่สุด เมื่อคืนเขาก็เทียวโทรหาผู้เป็นอา แต่กลับติดต่อไม่ได้ เขานึกกังวลและหวาดกลัวว่ามันจะเป็นศพไปแล้ว เพราะอาของเขาไม่เคยปล่อยให้ลูกหนี้รอดสักคน ตั้งแต่เด็กจนโตขุนนางเพิ่งกลัวคนเป็นอาก็ตอนนี้แหละ ไหนจะพ่อของมันที่โทรหาทั้งฝากข้อความเยอะแยะมากมายแต่ก็ไม่มีวี่แววว่ามันจะอ่าน ครั้งแรกที่เห็นว่าดลธวัชนั้นลงจากรถคันหรูของผู้เป็นอา แล้วยังเดินเขยก ๆ มาแบบนี้ เขาโคตรดีใจที่มันยังไม่ตาย เพราะเขาห่วงมันมาก แวบต่อมาคือความสงสัย ที่มันเดินแปลก ๆ จึงเอาแต่จ้องหน้ามันนิ่ง ๆ "มึง.. กูถูกเจ้าหนี้พาไปนะเว้ยมึงจะให้กูรับไง" เสียงเขียวใส่เพื่อน เรื่องของเรื่องก็คือ หาโทรศัพท์ไม่เจอ ไม่รู้ว่าไปหล่นอยู่ตรงไหน แม้กระทั่งตอนนี้ก็ยังไม่พบ "กูโทรไปเป็นสิบ ๆ สายแต่ก็ติดต่อไม่ได้ กูนี่ห่วงว่ามึงอะจะถูกอาไอ้ขุนมันเชือด" สัญญาบ่นแต่กลับทำเอาคนถูกเชือดมาหมาด ๆ สะดุ้งโหยง ขุนนางหรี่ตามองทันทีอย่างนึกสงสัย จะว่าไป มันก็ถูกอาเขาเอาตัวไปทั้งคืน คนเป็นหนี้ ถ้าเจ้าหนี้ไม่ฆ่าปิดปาก แล้วเขาจะทำอะไรกัน หากหายหัวไปทั้งคืนและมาโผล่ที่มหา'ลัยแบบนี้ ขุนนางคิดอย่างพินิจพิจารณา สายตาสำรวจเนื้อตัวของผู้เป็นเพื่อนไปด้วย ว่ามีส่วนไหนมันบอบช้ำมั่ง อีกอย่างอาเขาไม่เหมือนใคร และที่ว่าไม่เหมือนนั่นก็คือ อาเขาชอบกินเด็ก และเป็นเด็กผู้ชายด้วย หรือว่า !...ดวงตาของขุนนางสว่างวาบขึ้น ขุนนางตาโตรีบผุดลุกขึ้นทันที ท่ามกลางความตกใจของเพื่อนทั้งสอง จู่ ๆไอ้เพื่อนเลิฟก็มีสีหน้ากระวนกระวายและเดินมาเปิดดูคอเสื้อของเขา "….." ดลธวัชยังมึน ๆ และไม่รู้ว่าเพื่อนจะทำอะไร "....." ขุนนาง "….." สัญญา "….." ขุนนางทำหน้าแปลก ๆ "มึงทำเหี้ยไรของมึง" ดลธวัชถาม เพราะมันเล่นเปิดคอเสื้อเขาขึ้น ดูฝั่งนั้นย้ายมาฝั่งนี้ ส่องดูอยู่นั่นแหละ เขาชักจะหงุดหงิดแล้วนะ "… คอมึง" ขุนนางสีหน้าเหมือนถูกฟ้าถล่มทับลงมา "... ไร" ดลธวัชเซ็ง "... คอมันมีไร" สัญญาถามขึ้น "คอมันมีรอยดูด" คนเป็นเพื่อนพูด แต่ดลธวัชสะดุ้งสุดตัว สัญญาลุกพรวดพราดทันที "ห๊ะ...รอยดูด ไหน ๆ ๆ ๆ" สัญญาอยากเห็น แล้วต้องตาโต เมื่อรอยฟันและรอยช้ำเป็นจ้ำแดง ๆ ปรากฏอย่างชัดเจน "หู้วววว แม่ง รอยดูดชัด ๆ แดงแจ๋แบบนี้ และนี่ก็รอยฟัน เขียวเชียว ใครกัดมึงวะ แม่งกัดแรงฉิบ เชี่ยเอ๊ย มึงไปถูกสาวคนไหนดูดคอมึงมาวะ หนักหน่วงแบบนี้ดุ้นมึงถลอกไปหมดแล้วมั้ง" สัญญารู้ โลกรู้ เพราะหลังจากที่ไอ้เลวสัญญาพูดจบ นักศึกษาคนอื่น ๆ ต่างก็หันมามองพวกเขาทั้งสามคนโดยไม่ได้นัดหมาย "....." ดลธวัชหน้าแดง ก็เสียงของไอ้เลวนี่ เบาซะที่ไหน "มึงไปเอากับสาวมาเหรอ คอถึงแดงขนาดนี้" สัญญาถามขึ้น "….. " ดลธวัชใบหน้าแดงก่ำ "กูว่า... ไม่น่าจะใช่ผู้หญิงดูด" ขุนนางพูดเสียงแผ่ว ดลธวัชสะดุ้งอีกรอบ พร้อมกับหรี่ตามองดูผู้เป็นหลานของเจ้าหนี้คนเถื่อน คนที่เขาเพิ่งถูกกระทำชำเรามา "... เมื่อวาน มึงถูกคนของอากูเอาตัวไป เพราะมึงเป็นหนี้บอลอากูเป็นแสนชะ แล้วทีนี้ก็ติดต่อไม่ได้ทั้งคืน ตอนเช้ามึงมามห’ลัยก็มากับอากู กูคิดว่า…" ขุนนางวิเคราะห์ซึ่งมันเป๊ะมาก "ถ้าให้กูทาย รอยที่คอของมึง อากูเป็นคนทำชะ" "....." สัญญาตาโต "….." ดลธวัชอึ้งกิมกี่ เมื่อความแตกไปเป็นที่เรียบร้อยโรงเรียนคิมหันต์ ดลธวัชรีบหลบสายตาเพื่อน พลางก้มหน้าก้มตาหานุ่นนี่ดูวุ่นวาย แต่ใบหน้ากลับแดงเถือก ไหนจะหัวใจไม่รักดีเต้นรัว ๆ ราวจะหลุดนั่นอีก มันทำให้ขุนนางของขึ้น "โว้ยยยย ใจคอมึงจะเงียบแบบนี้ชะ งั้น กูถามอากูเอาเองก็ได้" ชักจะหมั่นไส้ไอ้เพื่อนตัวดี ขุนนางเหล่ตาให้มันแล้วกรอกตามองบนอย่างเดือดจัด RRR ยังไม่ทันจะได้โทรหาผู้เป็นอา โทรศัพท์ของขุนนางก็ดังขึ้นเสียก่อน เล่นเอาสะดุ้งกันเป็นแถบ เมื่อขุนนางเหล่ตามองไปที่หน้าจอ ก็ต้องกระพริบตาปริบ ๆ เพราะคนในสายคืออาของเขา ชายหนุ่มรีบหันมามองเพื่อนตัวเองอีกครั้ง แล้วจึงกดรับสาย "ครับอา" เสียงของหนุ่มนักศึกษาฟังดูแหบแห้ง "เสียงเราเป็นไร ขุน" คิมหันต์ถามผู้เป็นหลาน "ผมมีอะไรคาใจครับ" ตอบอาไปโดยที่สายตายังจับจ้องอยู่บนใบหน้าของเพื่อน "ทำไม" "ผมรู้สึก มีอะไรแปลก ๆ ครับ" "อะไร…" "…อาโทรมามีอะไรครับ" ยังไม่บอกง่าย ๆ "บอกดลธวัชด้วยว่า สาย ๆ จะมีโทรศัพท์ไปส่งให้ เครื่องเก่ามันเจ๊งแล้ว ให้มันรับของและต้องใช้ด้วย ไม่งั้น ดอกเบี้ยทบต้นทบดอกแน่" พูดออกมาเสียงเข้ม เขาแน่ใจว่าเป้าหมายจะต้องอยู่กับหลานของเขาแน่ เพราะว่าก่อนที่จะลงมือนั้น คิมหันต์ได้ส่งคนไปสืบมาแล้ว มันจึงไม่มีคำว่าผิดพลาด "ไอโฟนเหรอครับ" ขุนนางถามขึ้น สายตายังคงจับจ้องที่ใบหน้าของเพื่อน ชายหนุ่มรู้ดี ว่าเพื่อนทั้งสองจะต้องได้ยินในสิ่งที่อาของเขาพูดแน่ ๆ ไม่งั้น ดลธวัชจะมีเหงื่อซึมออกมาเหรอ "อืม ไอโฟน บอกมันด้วยให้ใช้ดี ๆ ของมันแพง แค่นี้แหละ" คิมหันต์กำลังจะวางสาย แต่คนเป็นหลานเอ่ยขัดขึ้น "อาคิมครับ" "ว่า…" "อาครับ ถ้าอาจะกินมัน อากินเบา ๆ หน่อยนะครับ คอมันแดงเป็นจ้ำ ๆ แบบนี้คนเขาเห็นนะครับ" พูดกับอาแต่สบตากับเพื่อนเลิฟ ดลธวัชตาโต ทำท่าอิหลักอิเหลื่อแล้วสบถอยู่ใจ ‘ห่า มึงจะพูดทำเหี้ยไรวะ’ "เห็นแล้วทำไม อาเป็นเจ้าหนี้ ก็ต้องคิดดอกเบี้ยกับมันให้คุ้มสิ ว่าแต่...เราเห็นรอยอะไร " ถามหลานอย่างไม่ใส่ใจ "คอมันเป็นรอยฟันและรอยดูดครับ แสดงว่าอากินมันแล้ว" ถามเสียงแห้ง "ใช่ อากินเพื่อนเราแล้ว ในเมื่อดอกเบี้ยมันแพงมากแบบนี้จึงเป็นธรรมดาที่อาจะต้องกินมันนาน ๆ เคนะ แค่นี้แหละอาจะทำงาน" ดลธวัชตาโตเมื่อได้ยินในสิ่งที่เจ้าหนี้พูด "….. " ดลธวัช "….. " สัญญา "....." ขุนนาง ดลธวัชหงุดหงิดในหัวใจ จึงลุกขึ้นเดินดุ่ม ๆ ไปที่ห้องเรียน ไม่สนใจใครอีกแล้ว "อาพูดแบบนี้งานจะเข้านะครับ" ขุนนางเตือน "หึหึ เอาน่า อาจะวางแล้ว เดี๋ยวตอนเย็นอาจะไปรับ คนนี้ดอกเบี้ยแพง ต้องกินถนอม ๆ หน่อย" คนเถื่อนพูดแล้วก็วางสายไป "….." สัญญา "....." ขุนนาง "... นะ นี่ไอ้ขุน ไอ้ดลมัน มันเสียซิงให้อามึงแล้วเหรอ" สัญญาถามเสียงแหบแห้ง "เออดิ มึงไม่เห็นรอยที่คอมันเหรอ แดงช้ำขนาดนั้น" ขุนนางพูดแล้วก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก "กูนึกว่ามันจะถูกเผานั่งยางซะแล้ว แต่แบบนี้ กูโคตรจะมีความสุขเลยว่ะ" ต่อไปเขาจะได้ไม่มาเป็นห่วงมันแบบนี้อีก มันคงเข็ดจนตาย ไม่กลับไปเล่นบอลอีกแล้ว "เออ"

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more