บทที่ -9- ล้วงคองูเขียว
ในขณะที่ดลธวัชกำลังเมามันกับการถูกอัดถั่วดำ ทางฝั่งของขุนนางกลับมึนเมากับการไล่ล่าเจ้าโจรหน้าใส ชายหนุ่มวิ่งตามมาอย่างกระชั้นชิด จากนั้นกระโดดสูงแล้วใช้ความตัวอ่อนจากการฝึกกายกรรมจนเชี่ยวชาญในระดับหนึ่ง ทำให้สามารถทรงตัวบนที่สูงได้สบาย แล้วเสยเข้าที่ปลายคางของหนุ่มน้อยหน้าใสแรง ๆ ที่กล้าบังอาจมาล้วงคองูเขียว เอ๊ย ล้วงคองูเห่าอย่างเขาได้
ตั่บ !
“อึ่ก” ขันหมากต้องหัวทิ่มไปด้านหลัง เพราะถูกเสยเขาปลายคาง หนุ่มน้อยเกือบล้ม ดีที่ถลาไปค้าเอาต้นไม้ไว้ได้ทัน ไม่อย่างนั้น ไม่อยากจะนึกว่าสภาพหน้าใส ๆ อย่างเขาจะเป็นยังไง คิดแล้วก็สยอง
แต่ขุนนางไม่ได้สยองไปด้วย ดวงตาของนิสิตนักศึกษาหนุ่มหล่อจับจ้องไปที่จอมโจรน้อยด้วยความโกรธ ถ้าพ่นไฟได้ ขันหมากคงกลายเป็นเถ้าถ่านแน่
“มึงกล้ารูดแหวนกูเหรอ ไม่อยากตายดีใช่ปะ” ขุนนางศิษย์คิมหันต์ยิมเอ่ยขึ้น พลางกระชากคอเสื้อของโจรน้อยขึ้นมา โ
