วันต่อมา
“ไปไหน” ฉันเปิดประตูออกมาจากห้องนอนก็เจอฟรานซิสเดินออกมาจากห้องของเขาเช่นกัน
ตอนแรกเขาจะมานอนกับฉันนะแต่เห็นบอกว่าผลิตยาดึกไปหน่อยเลยไม่อยากกวนฉัน
เหอะคิดได้ก็ดี แต่ยาอะไรของเขาน่ะฉันจะไม่กิน!
“ต้องการคำตอบหรือหาเรื่องคุยด้วย?” ฉันเอียงคอถามคนตรงหน้า เพราะเด็กอนุบาลยังดูออกเลยว่าฉันจะไปเรียน ใส่ชุดนักศึกษาขนาดนี้ไปว่ายน้ำเล่นมั้ง
“ถามเฉยๆ” เขาตอบแค่นั้นก็เดินลงบันไดไป แต่นายนี่ปากดีขึ้นทุกวันเลยนะ กวนฉันได้ทุกวัน
“เลิกกวนสักวันไม่ได้ไง” ฉันเดินตามเขาลงมาข้างล่าง
“ไมเคิล!” เขาไม่ตอบฉันแต่กลับตะโกนเรียกไมเคิล บางทีฉันก็สงสารไมเคิลนะโดนนายนี่ใช้งานตลอด
“ครับนาย” ไมเคิลเดินมาจากที่ไหนสักที่ในบ้านก่่อนจะเดินมาหยุดตรงหน้าฟรานซิสและฉันเพราะฉันยืนอยู่ข้างหลังเขา
“ไปซื้อชุดนักศึกษาให้กูสักสิบตัว” ฟรานซิสพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ ปรายตามามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า “เอาที่มันเรียบร้อย”
