เมียเด็กมาเฟีย

ตอนที่ 12 จูบเท้าแทนคำสัญญา

ธนากดปิดโทรศัพท์ทิ้งไป ก่อนจะรีบลงจากรถตรงไปหาตินที่ยืนรออยู่ตรงล็อบบี้โรงแรม

"โทรให้สิงหามันส่งคนมาเคลียร์กับโรงแรม ถ้าเรียกค่าเสียหายก็จ่ายไป กูจะขึ้นไปก่อน"

"แต่พนักงานเขาแจ้งว่าขึ้นไปไม่ได้ถ้าไม่ได้ขึ้นไปกับพนัก..." ไม่ทันที่ตินจะได้พูดจบ ธนาก็เดินตรงเข้าไปกระชากตัวพนักงานของโรงแรมให้ตรงเข้าลิฟต์ไปพร้อมกัน ตินถึงทำได้แค่ถอยออกมากดโทรหาคุณสิงหาตามคำสั่ง

ธนาพาพนักงานกดลิฟต์ไปถึงชั้นบนสุดของโรงแรม ขึ้นมาถึงก็ให้พนักงานเป็นคนกดรหัสให้ลิฟต์เปิดออกเพราะเป็นชั้นวีไอพีที่มีเพียงห้องเดียวทั้งชั้น ลิฟต์ที่จะเปิดออกมาที่ชั้นนี้ถึงใส่รหัสไว้ เมื่อพนักงานยอมกดรหัสให้แล้ว ธนาถึงควักเงินในกระเป๋าส่งให้หนึ่งพันแทนคำขอโทษ ก่อนจะเดินตรงไปที่หน้าประตูห้องที่คิดว่าเจ้าขาจะอยู่ด้านใน

ปึก!!! เสียงเท้าถีบเข้าที่ประตูห้องอย่างแรง

"เปิด" เสียงเข้มตะโกนเข้าไปด้านในแต่ก็ยังไม่มีเสียงตอบกลับมา

"ถ้าไม่เปิด ฉันจะยิงประตูจริงๆ เธอจะคิดว่าฉันขู่เล่นก็ได้แต่ถ้าฉันเข้าไปเอง ฉันเอามันตายแน่" ธนาพูดจบ กำลังจะดึงปืนที่พกลงจากรถมาด้วยออกมา ก็เจอเจ้าขาเปิดประตูห้องออกมาก่อน

ธนามองใบหน้าสวยนิ่งๆ ไม่ได้พูดอะไรออกไปแต่รีบแทรกตัวเดินเข้าไปภายในห้อง ขาแกร่งเดินไปบริเวณรอบๆ เพื่อมองหาอีกคนที่ตินรายงานมาว่าอยู่โรงแรมกับเจ้าขาแต่เขาเดินหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ

"มันอยู่ไหน"

"ใคร"

"ไอ้ตัวที่มันรับเธอมาที่นี้"

"ฉันอยู่คนเดียว" เจ้าขาตอบแค่สิ่งที่อีกคนถามมา ไม่กล้าจะเถียงหรือพูดอะไรไปมากกว่านั้นเพราะปืนที่ธนาถืออยู่ในมือและท่าทางที่ธนาดูเหมือนกำลังโมโหเธออยู่พอสมควร

"แน่ใจ?" ใบหน้าคมเลิ่กคิ้วถามด้วยสีหน้าไม่ค่อยพอใจ ก่อนจะเดินตรงไปเปิดประตูห้องน้ำ ประตูระเบียง หรือแม้แต่ตู้เสื้อผ้าเพื่อเช็คดูว่ามีใครแอบอยู่หรือเปล่า แต่ก็ไม่เจอ "สนุกมากไหม" ใบหน้าคมหันกลับมาเผชิญหน้ากับคนตัวเล็กอีกครั้ง เมื่อเจ้าขาไม่ตอบอะไร ธนาถึงเดินตรงเข้าไปหา

"..." แต่เจ้าขากลับถอยตัวหนี สายตาคู่สวยมองมาที่ปืนในมือของเขาด้วยท่าทีหวาดกลัว ธนาถึงโยนปืนในมือทิ้งแล้วเดินเข้าไปอุ้มตัวเจ้าขาเข้าห้องนอนไป

"ถ้าคุณทำฉันเจ็บตัวแม้แต่นิดเดียว ฉันจะหนีไปให้ไกล" เสียงหวานเอ่ยขึ้นมาทันทีที่โดนธนาโยนตัวลงนอนบนเตียงอย่างแรง

"แล้วยั่วโมโหทำไม ถ้าเธอลงไปตั้งแต่ครั้งแรกที่ฉันพูด ฉันคงไม่โมโหขนาดนี้" ธนาพูดพลางเดินขึ้นเตียงมานั่งคร่อมร่างเล็กเอาไว้ รวบมือที่พยายามจะผลักตัวเขาออกไปไว้เหนือหัว

"ถ้าคุณรุนแรงแม้แต่นิดเดียว อย่าหาว่าฉันไม่เตือน ฉันจะไปให้ไกล ไม่ให้คุณมาตามหาเจอแบบนี้อีกแน่"

"แล้วคิดว่าเธอเก่งขนาดจะหนีฉันพ้นหรอ"

"งั้นคุณก็ลองดู" เจ้าขาตอบกลับธนาเสียงแข็ง

"โอเค งั้นอย่าดิ้น...ได้ไหม แค่คุย" ธนาก้มมองใบหน้าสวยนิ่งๆ อยู่แบบนั้นเกือบนาที เหมือนประโยคที่เจ้าขาพูดจะดึงสติเขากลับมา เขากำลังโมโหจนควบคุมตัวเองไว้ไม่ไหว และกำลังจะเอาความโกรธมาลงที่เจ้าขา

"ฉันคืนเงินคุณไปแล้ว เราเลิกกันในสถานะนั้นมาเป็นแค่คนรู้จัก แล้วคุณมายุ่งทำไม"

"ฉันไม่ได้ตกลง เงินที่โอนกลับมาเดี๋ยวจะจัดการโอนกลับให้"

"คุณธนา"

"ไม่เอาเจ้าขา ฉันไม่เลิก" เสียงเข้มที่เคยพูดเสียงแข็ง ตอนนี้กลับอ่อนลง แม้ตัวจะนั่งคร่อมเหมือนจะคุมเชิงเธออยู่แต่ประโยคที่พูดกลับอ่อนไหวจนเจ้าขาเองไม่กล้าจะพูดดุอะไรต่อ "ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ สิงหามันเรียกเด็กขึ้นมา พอเด็กมันมานั่งตัก มันก็ลืมตัวทำแบบที่เคยชิน ฉันก็ห้ามไม่ทัน"

"ห้ามไม่ทันแล้วรอยมันเยอะขนาดนี้เลยเหรอ รอยรอบคอขนาดนี้ มันเกือบจะเอากันแล้วด้วยซ้ำ"

"ไม่เจ้าขา ฉันไม่ทำ ฉันรับปากเธอแล้ว ฉันไม่ยุ่งกับเด็กพวกนั้นแน่แต่อันนี้มันลืมตัว มันลืมไปว่ามีเธอ ลืมจริงๆ" ถึงเขาจะดูเป็นคนไม่ดีแต่ที่เขารับปากจะเคลียร์เด็กทิ้ง เขาก็ตั้งใจจะไม่ไปยุ่งกับใครจริงๆ "มันอาจดูเหี้ยหน่อย ฉันรู้ว่าวันนึงฉันจะเบื่อเธอ ฉันรู้ว่ามันจะเป็นแบบนั้นแต่ตอนนี้ฉันยังไม่ได้รู้สึกแบบนั้น ฉันยังหลงในตัวเธอและตอนนี้ฉันไม่มีวันผิดคำพูด"

"แปลว่าถ้าเบื่อแล้วก็จะผิดคำพูด ถูกไหมคะ"

"ถ้าถึงวันนั้นฉันจะบอกตรงๆ จะปล่อยเธอไปดีๆ"

"แล้วรอยพวกนี้จะให้ทำยังไง รอยรอบคอขนาดนี้ ฉันเอาคุณต่อไม่ลง"

"ให้ไล่เด็กคนนั้นออกก็ได้ ฉันจะทำให้"

"แล้วผู้หญิงเกี่ยวอะไร โดนเรียกขึ้นมาก็แค่ทำตามหน้าที่ เขาจะรู้หรือไงว่าคุณไปรับปากอะไรใครไว้ คนที่ควรโดนไล่ออกมันไม่ใช่คุณหรอ อย่าคิดเห็นแก่ตัว บ้าอำนาจ ฉันไม่ชอบ"

"แล้วฉันจะไล่ตัวเองออกได้ยังไง เธอบ้าหรอ"

"ยังจะปากดีอีกหรอ"

"โอเค ใจย็นๆ...แล้วจะให้ทำยังไง ฉันก็สารภาพไปหมดแล้ว มันก็ไม่ได้ผิดร้ายแรงขนาดนั้น ทำไมเธอต้องโกรธขนาดพาผู้ชายอื่นมาโรงแรมด้วย"

"ตอนแรกก็คิดจะทำแบบนั้นเหมือนกัน อยากนัดมาทำเรื่องอย่างว่าเหมือนตอนที่ยังไม่ได้ตกลงเป็นเด็กคุณ แต่เพราะรับปากคุณไปแล้ว ถึงทำไม่ลง"

"..."

"หรือคุณอยากให้ฉันเรียกเขากลับมาใหม่ ฉันจะได้ทำแบบที่คุณคิด"

"ไม่ทำแบบนั้นสิ ฉันยังไม่เอากับใครเลย"

"แล้วฉันต้องรอให้คุณทำก่อนหรอ ถึงจะทำได้"

"ไม่เจ้าขา ฉันไม่ทำ"

"จูบเท้าฉันสิ" สายตาสวยมองสบตาคู่คมแน่นิ่ง

"..."

"ทำได้ไหม พูดว่าจะไม่ทำแบบนั้นแล้วจูบเท้าฉันแทนคำว่าสัญญาว่าจะไม่ทำ"

"..." ใบหน้าคมของคนที่นั่งคร่อมตัวเธออยู่มองใบหน้าสวยนิ่งๆ เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ในหัว "ถ้าฉันไม่ทำละ"

"จะไปไหนก็ไป จนกว่ารอยที่คอของคุณจะหาย ฉันถึงจะยอมเจอ"

"แล้วกี่วันถึงจะหาย"

"จะไปรู้หรือไง"

"โอเค ถ้าทำแล้วจะหายโกรธ ฉันก็จะทำให้" เสียงตอบเบาๆ ก่อนที่เลื่อนตัวลงมานั่งระหว่างเรียวขาสวย มือหนายกข้อเท้าเล็กขึ้นมาพอประมาณ ใบหน้าคมลอบหันกลับไปมองหน้าเจ้าขาอีกครั้ง..

ริมฝีปากหยักกดจูบลงที่ฝ่าเท้าขาวหนึ่งครั้ง ก่อนจะวางขาเธอกลับลงบนตักตัวเองอย่างเบามือ

"ต้องพูดว่าไง"

"ฉันจะไม่ทำแบบนั้น จะไม่มีวันไปนอนกับคนอื่น"

"พูดห้วนไป"

"ไม่ทำแบบนั้นครับ จะไม่ไปนอนกับคนอื่น...ครับ" ธนาพูดจบก็หันมองหน้าคนที่นอนอยู่ เมื่อเห็นว่าเจ้าขาพอใจแล้วถึงรีบถอยตัวออกจากเตียง เดินออกไปตรงระเบียงห้องนอนทันที