เมียเด็กมาเฟีย

ตอนที่ 2 ท้าทาย

"เจ้าขา พูดดีๆ หน่อย" เจ๊แววที่ได้ยินแบบนั้นแล้วถึงรีบพูดขัดขึ้นมา เจ้าขาเคยมีฐานะเป็นแค่ลูกค้าของผับ ตอนนั้นอาจจะปากดีแบบไหนก็ได้เพราะผับมีหน้าที่ยอมลูกค้าเสมอแต่ตอนนี้เจ้าขากำลังเข้ามาทำงานในฐานะลูกจ้าง นั้นเลยแปลว่าไม่มีสิทธิ์ที่จะมาปากดีกับเจ้าของอย่างธนาแบบนี้เพราะเจ๊แววเองรู้ดีว่าธนาจริงจังกับงานเสมอ แม้แต่ผับกำลังไปได้ดี มีระบบจัดการที่ตัวเองไม่จำเป็นจะต้องเข้ามาดูแลแล้วแต่ธนาก็ยังมาทุกคืนไม่เคยขาด เมื่อไหร่ที่มีการทำงานพลาด นั่นแปลว่าลูกน้องทุกคนจะรู้กันดีว่าเตรียมตัวโดนไล่ออก ธนาไม่มีโอกาสให้ ไม่มีคำตักเตือนใดๆ แล้วสำหรับเด็กๆ ที่เขาเรียกขึ้นมาบริการตัวเอง คนไหนที่ได้ใจแล้วตีตนเหนือคนอื่นหรือไปปากเก่งใส่ธนาเพราะคิดว่าตัวเองเป็นคนโปรดก็จะโดนธนาเฉดหัวทิ้งไปทันที

แต่สิ่งที่ทำเจ๊เองแปลกใจตอนนี้ก็คงจะเป็นรอยยิ้มของธนา ธนายกยิ้มเจ้าเล่ห์มองใบหน้าสวยตอบกลับคำพูดเชิงดูถูกของเจ้าขาไป ก่อนจะยกมือขึ้นลูบพวงแก้มสวยเบาๆ "แล้วเธอเก่งขนาดนั้นเลยเหรอ" คำตอบกลับที่ทำให้คนอย่างเจ้าขาหัวเสียไม่น้อย แสดงความไม่พอใจผ่านสีหน้าออกมาอย่างชัดเจนจนทำธนายกยิ้มพอใจขึ้นมาอีกครั้ง

"อยากรู้ไหมละคะว่าเก่งขนาดไหน"

"ถ้าฉันอยากรู้ แล้วต้องทำไงดีหรอคะคนสวย"

"นอนกับฉันสิ ลองนอนกับฉันดู"

"หึ" เสียงเค้นหัวเราะในลำคอดังขึ้นมาให้เจ้าขาได้ยิน ยิ่งทำให้เธอรู้สึกไม่พอใจเข้าไปใหญ่ "ไม่เอาดีกว่าค่ะ คนผ่านงานมาเยอะแบบหนู ฉันไม่อยากเอาขึ้นเตียง" ธนาพูดตอบกลับไปพร้อมรอยยิ้ม

"แล้วรู้ได้ยังไงว่าฉันผ่านมาเยอะ"

"ถ้าถึงขั้นจำคู่นอนไม่ได้ก็น่าจะเยอะพอตัวนะคะ"

"งั้นก็ปล่อย จะได้ไปเริ่มทำงาน" ร่างเล็กพยายามจะผละตัวออกจากการถูกคนใต้ตักโอบรัดเอาไว้

"ฉันบอกว่าฉันรับหนูเข้าทำงานหรอ"

"อะไร"

"ฉันถามว่าฉันได้พูดแล้วเหรอว่าจะรับหนูเข้าทำงาน"

"พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง"

"เจ๊จะรับมาทำในตำแหน่งอะไรครับ" ธนาเมินหน้าหนีคนบนตัก หันไปถามเจ๊แววที่ยืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะ

"เด็กบริการของคลับค่ะ"

"ระดับไหนครับ"

"เจ๊ยังไม่ได้ตัดสินใจค่ะ อยากให้ผ่านการตัดสินใจของคุณธนาก่อนแต่เจ๊คิดว่าทั้งสองคนรับระดับวีไอพีได้ เพราะหน้าตาแบบนี้ถ้าไปอยู่กับระดับปกติ คนอื่นคงจะพากันตกงาน"

"หรอครับ นี่ระดับวีไอพีแล้วหรอ" ธนาพูดตอบเจ๊แววแต่กลับหันสายตามามองคนบนตักของตัวเองแทน

"มองแบบนี้หมายความว่าไง"

"หมายความว่าไงดีละคะ คนเก่ง"

"ปล่อย จะลุก ไม่รับก็ไม่ต้องรับ คิดว่างานแบบนี้มีแค่ผับตัวเองคนเดียวหรือไง" เจ้าขาพยายามจะดิ้นตัวออกจากการกอบกุม แต่ก็ยิ่งโดนธนาโอบรัดตัวไว้แน่น

"ผมรับคุณคะนิ้งเข้าทำงาน ระดับวีไอพี เจ๊จัดการต่อเลยครับ" ธนาหันไปพูดกับเจ๊แววต่อ

"เอ่อค่ะ" เจ๊แววตอบรับพร้อมกับโน้มหัวให้กับธนาเล็กน้อย

"ให้มีการ์ดคอยดูแลตลอดเวลาที่อยู่ในคลับ ทั้งตอนรับแขกด้วยนะครับ" ธนาพูดขึ้นต่อเพราะพวกแขกที่ขึ้นชื่อว่าวีไอพี มันไม่ได้นิสัยดีอะไรขนาดนั้น บางครั้งระดับทั่วไปพวกเสี่ยธรรมดายังนิสัยดีกว่าเยอะ พวกวีไอพีได้อยู่ระดับนี้ก็เพราะกระเป๋าหนักและมีอำนาจ ไม่ได้คัดมาจากนิสัย ยิ่งได้แต่งตั้งเป็นวีไอพี บางคนก็ยิ่งถือตัว อยากจะข่มเหงเด็กของคลับยังไงก็ทำ ไม่นึกถึงความผิดชอบชั่วดีจนเขาเองต้องให้การ์ดคอยดูแลไม่ขาดเพื่อความปลอดภัยของคนในคลับเอง

"แล้วเจ้าขา...คือว่าถ้าคุณธนาไม่โอเค ให้เจ้าขาลงไปพร้อมเจ๊เลยก็ได้ค่ะ เจ๊จะส่งน้องกลับเอง"

"ไม่ครับ เจ๊พาคุณคะนิ้งลงไป ส่วนเจ้าขาผมจะจัดการเอง"

"คะ?"

"ผมจะพิจารณาเองว่าควรจะให้ทำงานในตำแหน่งไหน เด็กเสิร์ฟหรือพาไปเป็นคนใช้ที่บ้านดี"

"นี่นาย จะมากไปแล้วนะ"

"คุณธนาคะ ให้เจ๊พาน้องลงไปเลยดีกว่านะคะ"

"ลงไปครับเจ๊ ผมไม่เรียก ไม่ต้องขึ้นมา"

"เอ่อค่ะ" สุดท้ายเจ๊แววถึงได้ยอมออกจากห้องไป "เดี๋ยวเจ๊" คะนิ้งพูดขัดขึ้นมา ก่อนจะเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานของธนา "เจ้าขา ออกไปกับกู" คะนิ้งพูดพลางมองไปหาธนาด้วยหน้าตาไม่พอใจ "ถ้ากูได้งานคนเดียว กูไม่ทำ นอกจากเพื่อนกูต้องได้งานด้วย" สมแล้วกับที่เป็นเพื่อนรักกัน เจ๊แววตอนนี้ได้แต่ถอนหายใจ เหมือนเอาตัวแรงสองคนมาทำงาน มันยอมกันไม่ได้เลยจริงๆ

ธนาที่ได้ยินแบบนั้นแล้วถึงปล่อยมือออกจากการกอดเอวเล็กไว้ ก่อนจะพูดกระซิบข้างใบหูคนบนตักเบาๆ "เอาสิ ลงไปพร้อมกันเลยแต่ฉันจะไม่รับเข้าทำงานทั้งคู่" คนตัวเล็กที่กำลังจะยกตัวออกจากตักแกร่ง ได้ยินแบบนั้นแล้วถึงหันไปมองหน้าธนา ธนาถึงได้พูดขึ้นมาต่อ "แล้วผับไหนที่รับพวกหนูสองคนเข้าทำงาน ฉันจะไปจัดการทิ้งให้หมด"

"เป็นบ้าหรอ" เจ้าขาตอบกลับไปแบบไม่เกรงกลัว

"เก่งมากก็ลงไปสิ"

"ต้องการบ้าอะไร"

"นั่งลงมาบนตักฉันแล้วบอกให้เพื่อนลงไป" ธนาพูดกับเจ้าขาด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง

"เจ้าขา มึงลุกออกมา นั่งตักมันอีกทำไม"

"มึงลงไปก่อน กูไม่เป็นไร เดี๋ยวจะตามลงไป"

"มึงบ้าหรือไง มันจะรับมึงเข้าทำงานไหมยังไม่รู้เลย"

"ผมรับแน่นอน ไม่ต้องห่วง คุณคะนิ้งลงไปเถอะครับ" ธนาหันไปพูดต่อพร้อมกับเจ้าขาที่พยักหน้าให้เพื่อนเพื่อบอกว่าไม่เป็นไร สุดท้ายคะนิ้งถึงยอมออกจากห้องไปพร้อมๆ กับเจ๊แวว

ธนาอ่านเกมออกตั้งแต่คะนิ้งเข้ามาขึ้นมึงกูใส่เขาว่าทั้งคู่คงรักกันมากพอสมควร เขาถึงได้เอาเรื่องงานเข้ามาขู่เจ้าขาว่าลุกไปก็จะไม่ได้งานทั้งคู่ แบบนั้นคงทำให้เจ้าขายอมได้และมันก็เป็นไปตามที่เขาคิดจริงๆ

"แล้วไงต่อ ให้ฉันอยู่ต่อเพื่ออะไร มัวแต่ทำหน้ากวนตีนอยู่ได้ เป็นบ้าหรอ"

"ปากดีแบบหนูนี่ฉันชอบจริงๆ"