"พะ พี่ไลอ้อน..." ปากเล็กค่อยๆ ขยับเรียกชื่อคนตัวสูงที่นั่งอยู่บนโซฟากว้างจ้องมองมายังเธอด้วยสีหน้านิ่งเรียบแต่กลับเต็มไปด้วยความดุดันที่ฉายออกมาทางนัยน์ตาคู่คมสีน้ำตาลเข้ม
"..." คนตัวสูงนิ่งไม่เอ่ยตอบอะไรเอาแต่จ้องร่างเล็กไม่หยุด
"พะ พี่เข้ามาในห้องฉันได้ยังไง ออกไปเลยนะ" คนตัวเล็กเผลอชะงักตัวแข็งทื่อไม่กล้าขยับตัวเมื่อเห็นว่าเขาในตอนนี้ดูน่ากลัวแทบไม่หลงเหลือไลอ้อนคนเดิมสักนิด
"ไปไหนมา?..." ก่อนที่เสียงทุ้มเข้มของอีกคนจะถูกเปล่งด้วยคำถามที่เป็นปกติทั่วไปทว่ามันกลับไม่รู้สึกแบบนั้นเลยสักนิดน้ำเสียงนิ่งเรียบของเขาทำเอาคนตัวเล็กเผยแววตาวูบสั่นไหวด้วยความนึกกลัวที่เริ่มเพิ่มมากขึ้น
"ทะ ทำไมฉันต้องบอกพี่ ฉันจะไปไหนมันก็เรื่องของฉัน" ทว่าคนตัวเล็กก็รวบรวมความกล้ามากขึ้นก่อนที่จะตัดสินใจเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงที่พยายามไม่ให้มันสั่นเครือได้มากที่สุด
"หึ...แต่งตัวแบบนี้ไปนั่งกินเหล้ากับน้องชายฉั
