ดวงจันทร์บนท้องนภาในยามนี้ช่างงดงามยิ่งนัก แต่ทำไมนะ ทำไมมันกลับช่วยให้หัวใจของหล่อนหยุดร้องไห้ไม่ได้เลย หล่อนคิดถึงอันโตนิโอ คิดถึงเขาจนใจแทบขาด แม้จะรู้ดีว่าตอนนี้เขาแสนจะเกลียดหล่อนมากมายแค่ไหน สายตาของเขายามที่มองหล่อน วาจาของเขาที่สาดซัดเข้าใส่หล่อนในเมื่อวานนี้ ยามที่เห็นหล่อนอยู่บนเตียงข้างกาย มันทำให้หล่อนซาบซึ้งถึงทรวงในแล้วว่า อันโตนิโอ ปาสซินี่นั้นขยะแขยงผู้หญิงที่ชื่อมาร์กาเร็ต ปาเชโก้มากมายแค่ไหน
“พี่ชาย... พี่คงเกลียดเค้ามากสินะ”
หญิงสาวพึมพำน้ำตาหลั่งรินเต็มสองแก้มนวล ร่างอรชรสั่นเทิ้มเดินไปทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้สีขาวภายในซุ้มหน้าตึกใหญ่ หัวใจโซมไปด้วยคราบโลหิต ทำไมนะ ทำไมจะต้องเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นด้วย ใช่... หล่อนรักอันโตนิโอมากมาย แต่หล่อนก็ไม่เคยคิดจะใช้วิธีสกปรกแบบนี้กับเขาเลย หล่อนไม่เคยคิดจะทำมันเลยสักครั้ง ทำไมนะ... ทำไมอันโตนิโอถึงไม่เข้าใจหล่อนบ้าง ยิ่งคิดน้ำตาก็
