“จุดเริ่มต้น”
1244 Words
หญิงสาวไม่ตอบคำถามชายหนุ่ม
“หรือว่ากลัว?” ชายตัวสูงถามด้วยใบหน้านิ่งๆ อีกครั้ง
หญิงสาวยังคงเงียบ ทำเหมือนชายหนุ่มคืออากาศธาตุที่ไม่มีตัวตน
“เมื่อวานยังเถียงไฟแล่บอยู่เลย วันนี้เป็นใบ้แล้วเหรอ หรือว่าเขิน? ถึง ไม่กล้านั่ง” ชายหนุ่มพูดไปด้วยตักข้าวต้มกินไป ทำเหมือนไม่สนใจหญิงสาวตรงหน้า
หญิงสาวได้ยินคำพูดของคนตัวสูง จึงวางถาดอาหารและนั่งลงฝั่งตรงข้ามเขา แล้วก้มลงกินข้าวต้มของเธออย่างเงียบๆ โดยไม่พูดจา ส่วนคนตัวสูงเห็นหญิงสาวนั่งลง ก็รู้สึกพอใจกับการกระทำนั้น และลอบมองหน้าหญิงสาวอยู่บ่อยครั้ง
“มาเที่ยวคนเดียวรึไง” คนตัวสูงเอ่ยถามทำลายความเงียบ
แต่หญิงสาวตรงหน้ากลับไม่สนใจคนตัวสูงสักนิดเธอสนใจแต่ของกินตรงหน้าเท่านั้น
“นอกจากเป็นใบ้ แล้วหูยังตึงด้วยสิ” ปกติชายหนุ่มก็ไม่ใช่คนชอบพูด อะไรมาก แต่วันนี้ไม่รู้ทำไมถึงอยากชวนคนตรงหน้าคุย ชาย หนุ่มเองยังนึกแปลกใจตัวเอง
“เราเคยรู้จักกันมาก่อนไหม” แทนที่จะตอบคำถามคนตัวสูง ชมพูเลือกที่ จะถามคนตัวสูงแทน
“ไม่เคย” คนตัวสูงทำหน้างง แล้วจึงเอ่ยตอบไป
“นั่นสิ ไม่เคย แล้วจะมาอยากรู้เรื่องคนที่ไม่เคยรู้จักทำไม” หญิงสาวพูดออกมา โดยที่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยซ้ำ
คนตัวสูงลอบยิ้มออกมาเพียงเสี้ยววินาทีก่อนกลับมาทำหน้านิ่งตามเดิม
“พอพูดที มาเป็นชุดเลยนะ” ชายหนุ่มแซวหญิงสาว ปกติมีแต่สาวๆ วิ่งเข้าหาตน อยากพูดคุยกับตน แต่ทำไมคนตรงหน้าถึงทำเหมือนรังเกียจตนขนาดนี้นะ
“ขอตัวนะคะ” หญิงสาวไม่สนใจคำพูดประชดประชันของคนตัวสูง
“เดี๋ยวก่อนสิ นั่งเป็นเพื่อนก่อน” ชายหนุ่มรั้งหญิงสาวตรงหน้าไว้
“ไม่หระ อิ่มแล้ว และอยากกลับไปเปลี่ยนชุดด้วย ชุดที่ใครบางคนเดินมาชน จนน้ำส้มหกใส่” พูดพลางมองหน้าคนตัวสูง จากนั้นก็ลุกขึ้น
“งั้นก็ไปพร้อมกัน เดี๋ยวรับผิดชอบชุดให้"
“ไม่เป็นไร ถือซะว่าเราหายกันกับเมื่อวานแล้วกัน” จากนั้นชมพูเดิน ออกมา เพื่อกลับมาเปลี่ยนชุดที่ห้อง... ส่วนชายหนุ่ม ก็ได้แต่ พึมพำในใจ ....
“ไว้เจอกันใหม่นะ แม่สาวแก้มป่อง”
หลังจากหญิงสาวเปลี่ยนชุดใหม่เสร็จ คราวนี้เธอใส่เอี๊ยมยีนส์ขาสั้น ด้านในใส่เสื้อแขนกุดสีขาว รองเท้าผ้าใบ สะพายกระเป๋า 1 ใบ
ชมพูตั้งใจจะออกไปยังสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ ในหัวหิน ก่อนไปก็ไม่ลืมโทรรายงานกัญญาผู้เป็นแม่ก่อน
"ว่าไง ยายชม วันนี้โทรหาแม่แต่เช้าเลย" กัญญาเอ่ยทักลูกสาว
"วันนี้ชมว่าจะไปเที่ยวในหัวหินซะหน่อย ค่ะแม่" หญิงสาวตอบ กลับไป
"ระวังตัวด้วยนะยัยชม แม่เป็นห่วง เดินทางคนเดียว มีอะไรรีบโทรหาแม่เลยนะ"
"ค่ะแม่ หนูรักแม่กับพ่อนะคะ"
"จ๊ะ แม่กับพ่อก็รักลูกมากๆ รอลูกกลับบ้านเรานะ"
เมื่อโทรรายงานตัวกับแม่เสร็จแล้ว ชมพูเดินไปเปิดประตูห้องพัก แต่เมื่อเปิดประตูออกมาก็พบกับชายตัวสูงคนที่เธอเพิ่งกล่าวลามาหลังจากทานอาหารมื้อเช้าเสร็จ
“กรี๊ด....นายมาอยู่นี่ได้ไง" หญิงสาวร้องตกใจและถามออกไป หลังจากได้สติ
"ถามใคร" ชายตัวสูงตอบหน้านิ่ง เขาเองก็ไปเปลี่ยนชุดมาเช่นกัน ซึ่ง ชุดที่คนตัวสูงใส่เป็นเสื้อยืดสีขาว กางเกงยีนส์แค่เข่า รองเท้าผ้าใบ ที่ดูเหมือนชุดคู่กับหญิงสาวเลย
"ก็แถวนี้ นอกจากคุณ แล้วยังมีสุนัขตัวอื่นอีกไหมหร่ะ" หญิงสาวเริ่มโมโหกับความยียวนหน้านิ่งของชายหนุ่มที่ยืนตรงหน้า
"ผมคนนะครับ มีชื่อด้วย อยากรู้ไหม" ชายหนุ่มถามหญิงสาว
"ไม่" หญิงสาวตอบกลับโดยไม่ต้องคิดเลย
"ผมชื่อ เอส"
"ไม่ได้ถาม"
"อยากให้รู้ไว้" ชายหนุ่มพูดเสียงเรียบ
"แล้วไม่คิดจะแนะนำตัวบ้างหรือไง" ชายหนุ่มถามต่อ ตอนนี้เขาได้แต่ คิดว่า ตัวเองกลายเป็นคนพูดมากไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ในเมื่อสมัยก่อน พวกเพื่อนๆ มีแต่คนด่าเขาว่ากว่าจะอ้าปากตอบแต่ละที ยังกับกลัวดอกพิกุลจะร่วง..
"แล้วที่มามีอะไร" หญิงสาวถามกลับ แทนคำตอบ เพราะคิดว่าไม่มีความ จำเป็นต้องรู้จัก
"มารับผิดชอบ" ด้วยคำตอบที่กำกวม หญิงสาวมองหน้าชายตรงหน้า
"ชุดไง คิดไปถึงไหนเนี๊ยะ" ชายหนุ่มรีบพูดต่อ
"แล้วก็ไม่รีบพูดให้จบ" หญิงสาวพึมพำเบาๆ แต่ทุกคำพูดอีกฝ่ายก็ยังได้ยินอยู่ดี
"เรื่องชุดไม่เป็นไร ซักก็ออกแล้ว"
"อย่าเรื่องมาก"
หญิงสาวกำลังใช้ความคิดว่าจะทำอย่างไรต่อดี เพราะดูท่าทางชายตัวสูง คงไม่ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ แน่
"จะพาไปซื้อชุดใหม่คืนให้" ชายหนุ่มเสนอ
"อย่ามาเว่อร์ รอยแค่นั้นแค่ซักก็ออกแล้ว"
"ซักหรอ... (ทำหน้าคิด) งั้นหลบสิ จะไปซักให้" เสนอตัวซักให้ทั้งที่ในชีวิตของเขา ยังไม่เคยซักเสื้อผ้าเองเลยสักครั้ง !!
"จะเข้ามาซักในห้องเรานี่นะ"
"ก็ใช่สิ แล้วจะให้ไปซักที่ทะเลหรอ" ชายหนุ่มตอบเสียงเรียบ
"ไม่มีอุปกรณ์"
"ป่ะ งั้นไปซื้อกัน" ชายหนุ่มเสนอต่อ
"จะซักให้ได้เลยใช่ไหม?" หญิงสาวถามย้ำ
"ใช่"
เมื่อเห็นท่าทางจริงจังของชายตรงหน้า เธอควรไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด "มีธุระ จะไปข้างนอก ไม่ว่าง"
ชายหนุ่มมองชุดที่หญิงสาวแก้มป่องตรงหน้าใส่ ก็พอเดาได้ว่าจะไปเที่ยวเล่นมากกว่า ไม่ได้มีธุระอะไรสำคัญแน่ๆ
"เดี๋ยวพาไป ถือว่าไถ่โทษแทนการซักเสื้อก็ได้"
"ไม่เป็นไร ส่วนเสื้อเดี๋ยวกลับมาซักเองได้" หญิงสาวพยายามพูดตัดบท
"ก็ยืนคุยกันอยู่ตรงนี้แหระ ไม่ต้องไปไหนกันหรอก" ทำหน้านิ่ง พร้อมยักคิ้ว 1 ที
หญิงสาวมองหน้าชายหนุ่มรูปหล่อตรงหน้าแบบไม่ไว้ใจนัก ถ้าไม่ให้ไปส่งคงไม่เลิกวุ่นวายแน่ๆ สินะ
"ไปเขาเต่า พอรู้จักไหมคะ" หญิงสาวถามออกไป เพราะดูจากการกระทำของชายตรงหน้าถึงจะออกแนวโรคจิตไปหน่อย แต่ก็ไม่ได้ดูเลวร้ายอะไร
"รู้สิ เดี๋ยวพาไป ตามมาสิ" แล้วเดินนำทางสาวแก้มป่องไป ชายหนุ่มหันมาบอกให้เธอรอที่หน้ารีสอร์ต เขาจะไปเอารถมารับ
รอไม่นานมีรถมาจอดตรงหน้าหนุ่มตัวสูงขับ BMW รุ่นอะไรไม่แน่ใจ เพราะตัวเธอใช้แต่รถญี่ปุ่น ไม่มีความรู้เรื่องรถเท่าไหร่ นัก ชายหนุ่มลดกระจกลง
"ขึ้นมาสิ จะพาไปเขาเต่า" หญิงสาวเปิดประตูขึ้นรถชายหนุ่มไปอย่างว่าง่าย.......
- Writer
