ตอนที่4 บริการพิเศษ
636 Words
ตอนที่4 บริการพิเศษ
ผมยืนอยู่ริมหน้าต่างห้องนอนห้องที่เรเชลจัดให้พักเป็นกรณีพิเศษ สมฐานะคุณหมอมือหนึ่งของเธอ ผมมองหิมะสีขาวโปรยปรายลงมาอย่างหนักตัดกับสีดำของราตรีอันมืดมิด ประเมินด้วยสายตาแล้วด้านนอกมีทัศนะวิสัยที่ยากต่อการควบคุมรถยนต์ราคาแพงของผมให้ไปถึงที่หมายอย่างปลอดภัย หากวันนี้ไม่เป็นวันหยุดของแดเนี่ยลคนขับรถคนโปรดชาวรัสเซียผู้เงียบขรึมของผม เวลานี้ผมคงได้นอนพักผ่อนสบายๆ อยู่บนเตียงที่บ้านพักตากอากาศนอกเมือง แดเนี่ยลถนัดและเชี่ยวชาญในการควบคุมรถยนต์เพราะนั่นเป็นอาชีพของเขา
ส่วนผมถนัดในการควบคุมคนมากกว่า
เสาร์-อาทิตย์ส่วนใหญ่ผมจะใช้ชีวิตอยู่นอกเมือง ออกวิ่งในยามเช้าตรู่ไปตามทางเดินแคบๆ ตัดผ่านช่องเขาและต้นไม้สีเขียว สูดอากาศบริสุทธิ์ที่หาได้ยากสำหรับผู้ที่ใช้ชีวิตอยู่ในเมืองใหญ่ ตอนสายๆ พายเรือออกไปตกปลานั่งกินลมชมวิวทิวทัศน์เพื่อพักผ่อนสมอง
เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้น
“สวัสดีค่ะบอส”
ฮาร์ลีย์ วิลเลี่ยมเลขาสาวของผมกรอกเสียงใสๆ ของเธอเป็นการทักทาย
“ว่าไง”
“ฉันโทร.มาแจ้งว่าคุณแคโรลีนแวะเข้ามาหาบอสในช่วงบ่ายของวันนี้ และเธอก็กลับไปด้วยสีหน้าผิดหวัง”
ผมแน่ใจว่าน้ำเสียงของฮาร์ลีย์เจือด้วยความขบขัน แคโรลีนแม่สาวน้อยผมสีมะฮอกกานีหน้าสวย สายตาไร้เดียงสาของเธอลอยเข้ามารบกวนในหัวผมทันที แคโรลีนเป็นหนึ่งในคนไข้ของผม เธอมีอาการของผู้นิยมเสพติดความเจ็บปวดทรมาน
ผมเรียกเธอลับหลังว่าแม่สาวมาโซคิส
“ฉันนัดให้เธอมาพบคุณอีกครั้งในวันจันทร์ช่วงบ่ายโมงเป็นต้นไป เพราะช่วงสิบโมงเช้าถึงเที่ยงคุณทอมป์สันและคนรักของเขานัดคุณล่วงหน้าเอาไว้เมื่อสองสัปดาห์ก่อน”
“ผมจำได้”
ผมกรอกเสียงลงไปอย่างเบื่อหน่าย ภาพชายรูปร่างท้วมหนวดเครารุงรังกับคู่ขารูปร่างผอมสูงแทรกเข้ามาในหัวกลบภาพของแม่สาวน้อยแคโรลีนหายวับไปทันใด หน้าตาสุดหื่นของทอมป์สันที่ชอบมองผมเหมือนอยากจะเอาดุ้นของเขายัดเข้ามาทางทวารหนักของผมอยู่ตลอดเวลา ทำให้ผมหงุดหงิด!
“มีอะไรอีกหรือเปล่า”
เสียงเคาะประตูทำให้ผมเร่งรัดการสนทนากับเลขาสาว
“ไม่มีค่ะ ขอให้มีความสุขในวันหยุดพักผ่อนนะคะ”
“เช่นกันครับคุณฮาร์ลีย์”
ผมตัดสายเธอ มองตามร่างอ้อนแอ้นอรชรของแม่บ้านเดินถือถาดเครื่องดื่มบางอย่างเข้ามาในห้อง
“น้ำชาอุ่นๆ ค่ะ มันจะทำให้คุณผ่อนคลายและหลับอย่างมีความสุขจนถึงตอนเช้า”
แม่บ้านสาวยิ้มให้ผมหลังจากวางถาดที่หล่อนถือมาบนโต๊ะ เป็นยิ้มสื่อความหมายเด่นชัด สายตาคนเราบอกอะไรได้หลายอย่าง ผมเชี่ยวชาญเรื่องจับความรู้สึกของผู้คนจากแววตา ผมมองสำรวจเรือนร่างของแม่บ้านสาวตรงหน้าอย่างละเอียด แวบหนึ่งผมเผลอจินตนาการไปถึงตอนที่แม่บ้านคนนี้เปลี่ยนจากชุดเมดเป็นชุดบันนี่เกิร์ลสุดเซ็กซี่ ผมมองออกว่าหล่อนซ่อนรูป และมีดีพอตัว
“คุณเรเชล เธอสั่งให้ฉันมาบริการด้วยการนวดผ่อนคลายให้คุณ หรือทำอะไรก็ได้ที่คุณต้องการให้ตัวเองรู้สึกผ่อนคลาย” หล่อนเม้มปาก
“คือมันเป็นการนวดอโรม่าน่ะค่ะ ไม่ทราบว่าคุณยินดีจะรับบริการนี้มั้ยคะ” แม่บ้านสาวยืนรอคำตอบของผมอย่างมีความหวัง
ผมพยักหน้าให้เธอ
“เอาสิ มาดูกันว่าคุณจะทำอะไรให้ผมผ่อนคลายได้บ้าง”
- Writer
