Chapter 17

1849 Words

Michie's POV Hindi parin ako makaget-over sa nangyari kanina. Akalain mong ang isang tulad niya ay magagawang pakiligin ako? Ngayon ko lang din nalaman na may sarili pala siyang sasakyan. Well, expected na kasi mayaman talaga siya. Mayaman din naman ako pero yung nag-ampon yun. Hindi ko rin naman kailangan ng mamahaling bagay. Masaya na ako sa pag-aalaga at pagmamahal nila.  "Saan tayo pupunta, Dark?" Tanong ko sa kanya. Ngayon lang ulit ako nakalabas ng VA. Sobrang namimiss ko na ang buhay sa labas. Palagi nalang pag-aaral ang inaatupag dito. Mabuti pa sila Dark, kung kailan gusto lumabas ay pwedeng pwede. "May utang ka sa akin" Ika niya. Nagtaka naman ako. Kailan pa ako nagkautang sa kanya?  "Huh?" Napatingin naman ako sa kanya. Nakangisi siya habang nakafocus sa pagmamaneho. Sum

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD