“แม่นี่ก็ซุกซนเสียจริง...มันอยู่ดีๆก็ไปทำให้มันพังลงมาดูสิต้องมานั่งเก็บอีกเสียเวลาเหนื่อยก็เหนื่อย”
“โอ๊ย...บ่นอยู่ได้ถ้าชั้นไม่ทำมันล้มลงมาจะเห็นรอยร้าวไหม?ย้ายชั้นหนังสือเอาออกไปไว้ที่อื่นก่อนรอแม่มีตังจะมาซ่อมให้ป้าเขา หลายตังค์อยู่นะเนี่ยแล้วมันแตกได้อย่างไรล่ะเนี่ยเหมือนว่ามันจะถูกการซ่อมแซมมาแล้วครั้งหนึ่งนะ”
กว่าจะเก็บกวาดและและจัดวางให้เรียบร้อยเล่นเอาซะเหนื่อหอบกันทั้งแม่และลูก
“อ่ะ...นี่ขยะเศษกระดาษพวกนี้คงไม่ได้ใช้แล้วล่ะเอาไปทิ้งให้แม่หน่อยแม่ไม่ไหวจะเป็นลม”
“อยู่ดีๆไม่ว่าดีหาเรื่องวุ่นวายนะแม่น่ะเอกสารพวกนี้ไม่ใช่เอกสารสำคัญแน่นะไม่ใช่ป้ากลับมาแล้วมาตามหาของไม่เจอแม่รับผิดชอบไปคนเดียวเลย”
ภพธรรมนำขยะไปทิ้งที่ถังขยะหน้าบ้าน...แต่เหมือนมีบางอย่างให้เขารู้สึกเอะใจกับบางอย่างที่อยู่ในถุงขยะเขาจึงเปิดออกดูและก็ค้นๆ จนได้เจอกับจดหมายฉบับหนึ่งที่ได้ถูกเปิดอ่านแล้ว
“นี่นายมาค
