“อืม…ปล่อยนะคะคุณทยุต คนอื่นเขารออยู่” ใบหน้าสวยรีบเบือนหนีปากร้อน ทว่าทยุตกลับไม่ยอม เขาพรมจูบไปตามดวงหน้าแดงระเรืออย่างเอาแต่ใจ มือบางรีบดันอกกว้างไว้ไม่ให้เขาทำอะไรเลยเถิดเหมือนเช่นทุกครั้ง
“ก็ให้รอไปสิ ฉันอยากจูบเธอนี่” ทยุตพูดอย่างเอาแต่ใจ ในเมื่อเขาอยากได้อะไรก็ต้องได้
“นี่งานคุณนะคะ ขืนเอาแต่ใจแบบนี้จะเสียเวลาคนอื่นเขาเอาได้นะ” เสียงหวานบอกปนอ้อนนิดๆ คนที่ไม่เคยฟังคำสั่งใครเมื่อเจอลูกอ้อนก็หัวใจอ่อนยวบ เขามองปากสวยอย่างอ้อยอิ่ง ก่อนจะคลายอ้อมแขนออกอย่างเสียดาย ตาคมเข้มมองแก้มแดงระเรื่อ พลางไล้ปลายนิ้วบนริมฝีปากหวานอย่างยากที่จะตัดใจ
“ฉันยังลงโทษเธอไม่เสร็จ”
“ฉันทำผิดอะไรกันคะ?”
“เมื่อคืนเธอปิดห้องไม่ยอมให้ฉันเข้าไป ทำให้ฉันต้องนอนหนาวทั้งคืน” ทยุตบอกแต่นัยน์ตากลับพราวประกาย ก่อนจะก้มหน้าจูบริมฝีปากอิ่มแผ่วเบา
“คุณไม่ได้บอกนี่ว่าจะมา…เอ่อ…นอนห้องฉัน” หญิงสาวพูดไม่เต็มเสียง ก่อน
