หลังจากพิมพ์ประไพรออกจากบ้านทยุตหญิงสาวก็รีบนั่งแท๊กซี่ไปหาเคททันที เพราะเธอไม่อยากกลับบ้านไปในสภาพแบบนี้ ขณะอยู่บนรถหญิงสาวก็กดโทรศัพท์โทรหาเคท รอสายไม่นานเสียงเคทก็ดังมาตามสายอย่างร้อนใจ
“คุณพระคุณเจ้า น้องไพรเป็นยังไงบ้าง?”
“ฮือ…ฮือ พี่เคทอยู่ที่บ้านไหมคะ ไพรกำลังจะไปหา” น้ำเสียงสั่นเครือของพิมพ์ประไพรทำเอาเคทพูดไม่ออก ส่วนคนขับแท๊กซี่ก็แอบมองเธอผ่านกระจกหลังเป็นระยะๆ
“อยู่ๆ ตอนนี้น้องไพรอยู่ที่ไหนคะ?”
“ไพรอยู่บนแท๊กซี่ค่ะ กำลังจะไปหาพี่เคท” หญิงสาวรีบยกมือขึ้นปาดน้ำตาออกจากแก้ม
“พี่เคท…” เธออยากจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้เคทฟัง แต่สุดท้ายก็เหมือนมีก้อนเหนียวๆ วิ่งมากระจุกที่ลำคอจนต้องวางสายไป
พิมพ์ประไพรนั่งแท๊กซี่ต่ออีกเกือบชั่วโมงก็มาถึงบ้านของเคท เจ้าของบ้านยืนรอหน้าประตูด้วยท่าทีร้อนใจ เมื่อเห็นหญิงสาวก้าวลงจากรถ เคทก็รีบคว้ามือบางไปกุมไว้ในทันที ดูจากสภาพของนางแบบในสังกัดเธอ
