Hasan Bey o adrese gitmek için yola çıktığı sıralarda Devran ve Hüzün can sıkıcı konuşmaları kapatmış, keyifle sohbet ediyorlardı. Uzun zamandır ikisi de bu kadar çok konuşmamıştı herhalde. Konuştukları önemsiz konu ve karşılıklı sorulan sorularla birbirlerini tanımaya çalışıyorlardı.
“Liseden mezun olmak için son sınavların kaldı öyle mi?” dedi genç adam. Bu detay aklından tamamen çıkmıştı. Hüzün üzgünce başını salladı.
“O zaman en kısa zaman da bu işi halledelim. Madem son sınavlar kaldı. Ama o okula gitmeni istemiyorum. Babamın arkadaşları vardır. Bizim çevrede bir okula yazdıralım seni. Raporda alırız, sadece sınavlara gidersin. Ben çalıştırırım seni. Bu seneden geçti ama seneye üniversite sınavlarına girersin.”
Hüzün heyecanla atılıp “Gerçekten mi?” diye sordu. Tebessüm ederek baka
