เขาไม่ได้พูดคำใดออกมา ใบหน้าหล่อเหลาตอนนี้แดงก่ำด้วยฤทธิ์สวาท
มือใหญ่จับสองขาอวบให้แยกกว้างจนสุด ท่อนเอ็นถูกจดจ่อกับความชุ่มฉ่ำ หล่อนเห็นใบหน้าของกล้าตะวันบิดเบี้ยว ก่อนที่เขาจะพุ่งเข้ามาหาสุดแรง
“อ๊ะ... อื้อ... จุก... พี่ตะวัน...”
“โอ้ววว... แน่นมาก... แน่นที่สุดหวันยิหวา...”
สาวน้อยน้ำตาริน ดวงตากลมโตจ้องมองใบหน้าแดงก่ำของคนบนร่างด้วยความปลื้มปิติ ที่อย่างน้อยๆ ครั้งนี้เขาก็ไม่ได้หลุดชื่อของฟ้ารดาออกมาให้หล่อนช้ำใจ
“เจ็บมากไหม โอ้ววว... เธอตอดแรงมากเลย หวันยิหวา โอ้ววว...”
ยิ่งได้ยินชื่อของตัวเองออกจากปากของกล้าตะวันมากเท่าไหร่ หล่อนก็ยิ่งมีความสุข
หล่อนยิ้มให้กับคนเหนือร่างทั้งน้ำตา ก่อนจะพูดออกมาอย่างเอียงอาย
“หวัน... โอเคแล้วค่ะ”
คนตัวโตหรี่ตาแคบมอง ก่อนจะยิ้มหื่น “โอเคนี่คือ พร้อมให้ฉันกระแทกใช่ไหม”
“พี่... ตะวัน... อย่าพูดให้หวันอายสิคะ” หล่อนตัดพ้อ และไม่กล้าสบตากับเขา ต้
