ตอนที่ 15

1072 Words

สวนยางพารากว้างไกลสุดลูกหูลูกตาสองข้างทางช่างสร้างความตื่นตาตื่นใจให้กับหวันยิหวาได้ไม่น้อยเลยทีเดียว กล้าตะวันมองรอยยิ้มที่ไร้การปั้นแต่งของหวันยิหวาด้วยความประหลาดใจไม่น้อย เพราะมันแตกต่างจากท่าทางของฟ้ารดาตอนที่เขาพามาสวนยางพาราเหลือเกิน หวันยิหวาแสดงออกมาทั้งสีหน้าและแววตาว่าตื่นเต้นดีใจเสมอในทุกๆ ครั้งที่มาที่นี่ ตรงกันข้ามกับฟ้ารดาที่พยายามขอให้เขาพากลับกรุงเทพฯ เร็วๆ เสียทุกครั้ง ชายหนุ่มเผลออมยิ้มออกมา ซึ่งก็เป็นเวลาเดียวกันกับที่หวันยิหวาเลื่อนสายตามองเห็นเข้าพอดี หล่อนฉีกยิ้มกว้างให้กับเขา และก็ชวนพูดคุยถึงเรื่องสวนยางพารา “ต้นยางโตขึ้นกว่าเมื่อหลายเดือนก่อนที่หวันเห็นเยอะเลยนะคะพี่ตะวัน” “ก็แน่ล่ะ ฉันให้คนงานใส่ปุ๋ยดูแลอย่างดีนี่” เขาตอบห้วนๆ แต่ยังไม่สามารถขจัดรอยยิ้มบนใบหน้าของหวันยิหวาออกไปได้ “หวันมาเที่ยวนี้ หวันจะเข้าสวนช่วยคนงานของพี่ตะวันดูแลต้นยางนะคะ” “เด็กสาว

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD