“หนูต้องสู้ๆ อย่าลืมนะว่าทุกคนเป็นกำลังใจให้หนูหวันหมดเลย...”
หวันยิหวายิ้มกว้างให้กับแม่สามีด้วยความขอบคุณ
“หวันจะต้องทำให้พี่ตะวันรักหวันให้ได้ค่ะคุณแม่”
“หนูหวันทำได้อยู่แล้ว แม่รู้...”
คำพูดให้กำลังใจของกรรณิการ์ทำให้หวันยิหวามีแรงฮึดสู้ขึ้นมาอีกครั้ง
“ขอบคุณค่ะคุณแม่”
“งั้นหนูหวันก็อย่าปล่อยโอกาสนี้ให้หลุดมือไปนะ รีบเข้าไปนั่งคุยกับพี่ตะวันเถอะ”
“ค่ะคุณแม่”
หวันยิหวาเดินออกมาจากบ้าน และมุ่งหน้าตรงไปยังโต๊ะกลมสีขาวที่ตั้งอยู่ตรงกลางของสนามหญ้าสีเขียว
พอเดินเข้ามาใกล้ๆ แล้ว หล่อนก็อดรู้สึกหวาดหวั่นขึ้นมาไม่ได้ เพราะกล้าตะวันกำลังดื่มเหล้าอยู่นั่นเอง
“ขอหวันนั่งด้วยคนได้ไหมคะพี่ตะวัน”
กล้าตะวันเทเหล้าหายลงไปในลำคอจนหมดแก้ว และก็ยื่นแก้วเหล้าในมือมาให้หล่อน
“ชงเหล้าให้หน่อยสิ”
“ได้... ได้ค่ะ”
หวันยิหวายิ้มอย่างดีใจ รีบยื่นมือไปรับแก้วใบสวยจากมือใหญ่ แต่ปลายนิ้วก็สัมผัสกัน ทำ
