"คริส... แกจำเรื่องที่ฉันแอบเอาเรือไปขับแล้วเจอพายุตอนไปเที่ยวเมกาตอนสิบขวบได้มั้ย ตอนนั้นฉันไปกับพริกแกงฉันบังคับให้มันไปด้วยกันเราเจอพายุพัดไปติดเกาะที่ไกลมากและเป็นเกาะที่ตกสำรวจ ฉันบาดเจ็บ... กระดูกแขนหัก... เราสองคนทั้งไม่สบายเป็นไข้แต่พริกแกงก็ยังดูแลฉันอย่างดี เราทั้งหิวทั้งเจอแมลงเจอสัตว์ป่าสารพัด พริกแกงต้องลำบากหาอาหารมาให้ฉันกิน..." เขากลืนน้ำลายแววตาเศร้านึกถึงความหลัง
"มันโดนลิงป่าทำร้ายที่ไปแย่งอาหารพวกมันเพราะกลัวฉันหิว... ฉันได้แต่นอนมองช่วยอะไรไม่ได้เลยแม้แต่แรงจะยืนยังแทบจะไม่มี พริกแกงบาดเจ็บหนักมีแต่รอยแผลและเลือดออกเจ็บไปทั้งตัว... แต่มันพยายามไม่ร้องไห้ให้ฉันเห็นเพราะกลัวฉันจะตื่นกลัวแล้วร้องตาม นั่นเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวที่ฉันเห็นน้ำตาพริกแกง มันเอาแต่ห่วงฉันที่เป็นไข้แขนหักแต่ตัวเองอาการแย่กว่าฉันอีก เราติดอยู่ที่นั่นห้าวันมันเป็นช่วงที่โหดร้ายที่สุดในชีวิตของเร
