3.สงสาร

2105 Words

บรรยากาศที่เย็นเยียบบนรถม้านี้ทำเอาเมดิสันรู้สึกว่าหัวใจของเธอนั้นเต้นแรงราวกับว่าจะระเบิดออกมา ดยุคอลาโน่มองมาที่เธอเงียบๆ ส่วนเธอพยายามไม่มองหน้าเขาเพราะว่ามันเป็นอันตรายต่อหัวใจของเธอเกินไป …ทำไมวันนี้ทางกลับบ้านมันไกลจังวะ “เมดิสัน…ท่านกล่าวว่าชอบข้ามานานแสนนาน…” ที่เธอภาวนามาตลอดทางว่าขอให้เขาไม่ได้ยินที่เธอพูดกับโอลีเวีย พระเจ้าคือไม่ฟังคำขอของเธอเลยสินะ หัวใจของเมดิสันเต้นแรง เธอรวบรวมความกล้ามาสบตาท่านดยุคอลาโน่…ชายที่เป็นเมนของเธอ เอาวะ…เป็นไงเป็นกัน!! “….ข้าเฝ้ามองดูท่านดยุคจากที่ไกลๆ มาเป็นเวลานานแล้วค่ะ…ข้าไม่ได้หวังว่า…ท่านจะชอบข้าเลยนะคะ…แค่ได้เห็นท่านมีความสุข…ข้าก็พอใจ..” เมดิสันก้มหน้าลงซ่อนความเขินอายเอาไว้ สตรีเบื้องหน้ากำลังสั่นคลอนกำแพงที่เขาสร้างไว้งั้นหรือ…..เพราะใบหน้าที่งามงดยากจะละสายตาของนาง ทำให้อลาโน่รู้สึกพึงพอใจไม่น้อยต่อคำสารภาพรัก แต่ทว่าเขาตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่มีภรรยาใหม่…เขาจะไม่ให้ใครมาแทนที่ไอรีส..แม่ของโอลีเวียเด็ดขาด “ข้ากล่าวกับเจ้าไปแล้วว่าไม่อาจ..” “ไม่ต้องตอบรับความรักของข้าก็ได้ค่ะ….ท่านแค่รับรู้เอาไว้ก็พอ…” อลาโน่มองไปที่ใบหน้าแดงก่ำของเมดิสัน แล้วก็อดใจสั่นไม่ได้….การห้ามใจกับสตรีเช่นเมดิสันไม่ใช่เรื่องง่ายดายเลยจริงๆ “….แล้วถ้าหากข้าจะหลอกใช้เจ้า?” “หากว่านั่นเป็นความต้องการของท่าน…ข้าก็ยินดีค่ะ” “หากว่าข้า….ต้องการใช้เวลาคืนนี้ร่วมกัน..กับเจ้า” “นั่นเป็นเรื่องเดียวที่ข้าไม่สามารถให้ท่านได้ค่ะ…ข้าบอกท่านไปแล้วว่าข้าจะร่วมเตียงกับคนที่ข้ารักและรักข้าเท่านั้น” อลาโน่รู้สึกว่าเขากำลังนึกสนุกกับสตรีเบื้องหน้า เขาลุกขึ้นก่อนจะมานั่งข้างๆ เธอ “เดี๋ยวก่อนค่ะ!!!” อลาโน่เลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย “ข้ารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะตาย….” อลาโน่ตกใจเขารีบดึงมือเมดิสันไปวัดชีพจร มือของเธอสั่นเทา เธอยกมือขึ้นกุมใบหน้าของอลาโน่ “ขอบคุณที่เกิดมานะคะท่านดยุคอลาโน่….นี่ข้ายังหายใจอยู่รึเปล่าคะ…ไม่ใช่ว่าข้านั้นตายไปแล้ว..” อลาโน่ดึงมือของเมดิสันที่กุมหน้าเขาอยู่มาขบกัดเบาๆ “เจ็บไหม?” “เจ็บค่ะ…เจ็บที่หัวใจเหมือนจะหายใจไม่ออก….” อลาโน่หัวเราะเบาๆ เขายกมือขึ้นลูบหัวเมดิสันเบาๆ “ท่านดยุคทำเช่นนี้….ข้าอาจจะไม่สระผมไปสักพัก” อลาโน่ส่งยิ้มจางๆ ให้เมดิสัน “สระไปเถอะเมดิสัน…พอเจ้าสระผมแล้วไปหาข้า…ข้าจะลูบผมเจ้าใหม่เอง” เมดิสันมองที่อลาโน่อย่างต้องมนต์สะกด เธอพยายามอย่างยิ่งที่จะไม่ แสดงความบ้าคลั่งของเธอให้เขาเห็น ทว่าก็ทำได้ยากเย็น….. อลาโน่สบตาเมดิสันที่มองมาที่เขาอย่างหลงใหล เขาก้มลง ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้เมดิสัน “ท่านอลาโน่จะจูบข้าหรือคะ?” อลาโน่ชะงัก เขาขบกัดที่ปากล่างของเธอเบาๆ “เจ้านี่นะ…!” รถม้าหยุดลงที่หน้าบ้านของเมดิสัน เธอไม่ได้อยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่ถึงแม้ว่าเมดิสันจะร่ำรวยมากก็ตาม เมดิสันพักอยู่ที่บ้านในกลางเมืองติดกับโรงแรมของเธอ บ้านหลังเล็กๆ ขนาดสามชั้น “ถึงบ้านข้าแล้ว….ข้า…ขอตัวก่อนนะคะ” “เจ้าจะไม่เชิญข้าเข้าไปด้านในเพื่อดื่มชา…สักแก้วเหรอ” เมดิสันส่ายหน้า ก่อนจะเดินลงจากรถม้า “ท่านรู้ไหมคะว่าข้าทำใจยากเย็นแค่ไหนเพื่อจะเดินลงจากรถม้า….” อลาโน่เดินลงมาจากรถม้าก่อนที่เขาจะถอดเสื้อตัวนอกของเขาคลุมให้เธอ “ไปพักผ่อนเถอะ….” เมดิสันเม้มปาก…..ก่อนจะกระชับเสื้อคลุมของอลาโน่ “พรุ่งนี้ข้าจะซักแล้วนำเสื้อคลุมไปคืนนะคะ” ลมหนาวยามค่ำคืนพัดมาปะทะร่างของเมดิสันและอลาโน่ เขามองเธออยู่เงียบๆ ก่อนจะหมุนตัวขึ้นรถม้า เมดิสันมองตามรถม้าไปจนสุดสายตา รถม้าวิ่งไปได้ไกลแล้วแต่ทว่าเธอยังยืนอยู่ที่เดิม ไม่ขยับไปไหน สายตาเธอยังจับจ้องตรงจุดที่รถม้าวิ่งผ่านไป เธอหลับตาลงช้าๆ เธอ…รู้อยู่แล้วว่าเรื่องราวของเธอกับอลาโน่มันเป็นไปไม่ได้เพราะว่าเขานั้นมั่นรักในแม่ของโอลีเวียมาก ทว่าเธอก็ยัง…อยากจะพยายามสักครั้ง แม้ว่าผลจะเป็นเช่นไรเธอก็อยากจะลองดู….ลองรักเขาดู… “เม….” เมดิสันหันไปมองก็พบกับอีคอนที่ยืนรออยู่ “ท่านลืมนัดของข้า” “อ่าาา…ขอโทษนะอีคอน…” อีคอนเดินเข้ามาหาเมดิสันก่อนจะสวมกอดเธอ “ท่าน….รักท่านดยุคอลาโน่หรือ?” เมดิสันไม่ได้ผลักอีคอนออกเธอยืนนิ่งๆ ให้เขากอด “…..คงจะเป็นเช่นนั้น..” อีคอนเม้มปาก ใบหน้าของเขานั้นฉายแววเจ็บปวด “ไม่เป็นไรครับท่านเม…ถึงแม้ว่าท่านจะรักใครข้าก็จะยังรักท่าน….” เมดิสันยกมือขึ้นกอดอีคอน “หากวันไหนที่เจ้าได้พบเจอคนที่ดีกว่าข้า…” “ไม่มีวันนั้น…ข้ามิอาจเลิกรักท่านได้!!” เมดิสันหลับตาลง….เช่นนั้นก็ปล่อยไปอย่างนี้แหละ เธอก็เหนื่อยเกินความจะมานั่งเปลี่ยนเนื้อเรื่องอีกแล้ว “ตัวของท่านเมดิสันมีกลิ่นไวน์….ให้ข้าได้อาบน้ำให้ท่านได้ไหมครับ?” น่าแปลกที่เมดิสันไม่แม้แต่จะปฏิเสธอีคอน เขาช้อนตัวเธออุ้มขึ้นเพื่อเดินเข้าบ้าน ก่อนจะวางเธอลงบนโซฟา อีคอนเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อเปิดน้ำอุ่นใส่อ่าง เขาจัดเตรียมอุปกรณ์อาบน้ำ น้ำมันหอมระเหยต่างๆ อย่างคล่องแคล่ว เขาถอดเสื้อคลุมอัศวินตัวเองออก ให้เหลือเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาว เขาพับแขนเสื้อขึ้นก่อนจะเดินเข้าไปหาเมดิสัน อีคอนคุกเขาลงเบื้องหน้าเมดิสัน เขาค่อยๆ ถอดเครื่องประดับบนศีรษะของเธอออกมาอย่างอ่อนโยน ตามด้วยต่างหู สร้อยเพชรและเครื่องประดับต่างๆ เมดิสันมองหน้าอีคอนนิ่งๆ เธอรู้สึก….สงสารชายเบื้องหน้าเหลือเกิน… อาจจะเป็นเพราะว่าเธอนั้นเข้าใจความรู้สึกของเขาอย่างถ่องแท้…ความรู้สึกรักอยู่ฝ่ายเดียว…ทุ่มเททุกอย่างเพื่อคนที่รัก อีคอนก้มลงไปถอดรองเท้าของเมดิสันออก เขาจูบอย่างแผ่วเบาที่เท้าของเธอก่อนจะไล่จูบขึ้นมาถึงต้นขา อีคอนถอดกระดุมที่ชุดของเมดิสันทีละเม็ด…ช้าๆ…เขาไม่ได้มีท่าทีประหม่าหรือเร่งรีบเลย แสดงว่าเขาคงจะเคยกระทำเช่นนี้กับเมดิสันคนเก่ามาหลายครั้งแน่ๆ เมดิสันหลับตาลง เธอปล่อยให้อีคอนถอดเสื้อผ้าที่อยู่บนร่างกายของเธอออกทุกชิ้น เขาช้อนตัวเธออุ้มขึ้นก่อนจะวางเธออย่างแผ่วเบาในอ่างอาบน้ำ อีคอนโรยกลีบกุหลาบที่เตรียมไว้ลงไป เขาจับที่หน้าของเมดิสันให้นอนเอนพิงขอบอ่าง ก่อนจะเริ่มลงมือสระผมให้เธอ “ท่านดูแปลกไป….” เมดิสันยังคงหลับตาอยู่เธอยิ่มน้อยๆ “แปลกไปในทางที่ดี…หรือว่าทางที่แย่ลง” “ไม่ว่าท่านจะแปลกไปเช่นไร…ข้าก็ยังคงมองว่าท่านนั้นดีงามอยู่เสมอ…เพียงแต่ว่าช่วงนี้ท่านมีท่าทีอ่อนโยน…ในแบบที่ข้าไม่เคยเห็นมาก่อน….มันทำให้หัวใจของข้าเต้นแรงขึ้นยามอยู่กับท่าน….ราวกับว่าท่าน…เริ่มมองเห็นข้าในแววตาของท่านบ้างแล้ว” เมดิสันเม้มปาก เธอค่อยๆ ซึมซาบความรักที่เอ่อล้นใจของอีคอน เขารักเมดิสันสุดหัวใจ…เรื่องนี้เธอพอจะทราบแล้ว แต่ไม่คิดว่าเขาจะเทิดทูน…บูชาเธอเช่นนี้…ราวกับว่าเมดิสันคือของล้ำค่าของอีคอน…เขาเจียมตัวเสมอเวลาที่อยู่กับเมดิสัน..เขาอยากอยู่ใกล้เธอแต่ทว่าก็กลัวเธอนั้นรำคาญ…เขาอยากจะจับมือของเธอก็กลัวว่าเธอจะต่อว่าและเกลียดเขา เขาได้แต่มองเมดิสันอยู่ห่างๆ เธอยังคงอยู่ในสายตาของเขาเสมอ แม้ว่าเธอจะรักใครหรือว่าไล่ตามชายใด…เขาก็จะรอถึงตอนที่เธอนั้นกลับบ้าน…เพื่อดูแลเธอ… อีคอนค่อยๆ ตักน้ำล้างเส้นผมของเมดิสัน เขาใช้ผ้าพันรอบศีรษะเธอเพื่อซับน้ำเอาไว้ ก่อนจะเริ่มใช้ผ้าชุบน้ำมันหอมระเหย ถูตามแขนของเมดิสัน เธอลืมตามองเขาด้วยสายตาที่อ่อนโยน “อีคอน…ท่านเป็นถึงอัศวินที่ทรงเกียรติเหตุใดถึงละทิ้งศักดิ์ศรีของท่านเพื่อมาอยู่กับข้า…” อีคอนยิ้มจางๆ เขาลุกขึ้นเพื่อย้ายไปถูแขนอีกข้างของเมดิสัน “…..เพราะท่านเมดิสันคือคนที่ข้ารักครับ….” แวบหนึ่งในความคิดของเมดิสัน….เรื่องราว…มันจะจบลงตรงนี้ไหมหากว่าเธอตอบรับความรักของอีคอน เมดิสันหลับตาลง เธอ….สงสารอีคอนแต่ว่า…เธอไม่ได้รักเขา….เธออาจจะมีชอบเขาบ้างเพราะเขาเป็นชายที่หน้าตาดีผู้หนึ่ง แต่ทว่าไม่ถึงกับรักแน่นอน ในห้วงความคิดของเธอมีแต่ใบหน้าของอลาโน่อย่างชัดเจน เธอลืมตาขึ้นมามองที่อีคอนอย่างเย้ายวน “อีคอน…ในวันนี้ข้านั้นคงจะบอกว่ารักท่านไม่ได้….แต่ข้าจะเว้นพื้นที่ว่างข้างกายของข้าให้ท่านนะ…” “….แค่นั้นก็เกินพอแล้วครับท่านเมดิสัน….ขอแค่ข้าได้อยู่เงียบๆ ในมุมหนึ่งที่ท่านเมดิสันสามารถมองเห็นข้าได้….ก็เพียงพอแล้วครับ” เมดิสันโน้มตัวไปด้านหน้า ก่อนจะยกมือขึ้นกอดรอบคอของอีคอน เธอดึงเขา เข้ามาประทับริมฝีปาก จูบแรกของเธอ…ไม่อยากจะเชื่อว่าจะมาเสียให้อีคอน เธอส่งลิ้นเข้าไปเพื่อสำรวจริมฝีปากเขา อีคอนตอบรับอย่างเงอะงะ…ชนิดที่ว่าคงไม่เดา นี่เป็นจูบแรกของเขาแน่นอน เมดิสันยังคงใช้ลิ้นของเธอเพื่อปลุกเร้าเขาให้เขาตอบรับเธออย่างหมดทั้งหัวใจ ก่อนที่เธอจะผละออกจากจูบของเขาอย่างอ้อยอิ่งและเสียดาย ใบหน้าของอีคอนนั้นขึ้นสีแดง เขายกมือขึ้นปิดหน้าเพื่อปกปิดความอาย เมดิสันหัวเราะกับท่าทางที่น่ารักของอีคอน “เจ้า…ช่างน่ารัก…” อีคอนลอบมองที่เมดิสัน ก่อนที่เขาจะค่อยๆ ลดมือลง “ข้าชอบท่านเมดิสัน…ในตอนนี้มากนะครับ…ท่านเมดิสันที่อ่อนโยนและไม่รังเกียจข้า” เมดิสันยกมือขึ้นกุมหน้าของอีคอน “ข้าควรจะอ่อนโยนกับเจ้าให้มากหน่อยใช่ไหม?” “….อะ…เอ่อ…แต่ถ้าท่านเมดิสันจะรุนแรงกับข้าเช่นที่ท่านเคยทำ…ข้าก็ยินดีนะครับ” เขาพูดพร้อมกับหันไปหยิบแซ่หนังในมือส่งให้เมดิสัน เธอยื่นมือไปรับแซ่หนังมาอย่างงงๆ “….อย่าบอกว่าข้าเคยตีเจ้า!!” อีคอนพยักหน้า….เมดิสันยกมือขึ้นนวดขมับเบาๆ รสนิยมทางเพศของเมดิสันในนิยายนั้นอาจจะผิดแปลกจากปกติไปเสียหน่อย เธอชอบความรุนแรงและชอบการร่วมรักที่แสนพิสดาร “เอาไปเก็บเถอะอีคอน…ข้าไม่คิดว่าข้าจะตีเจ้าอีกแล้วล่ะ” อีคอนยื่นมือรับแซ่หนังที่เมดิสันส่งให้ “ขอบคุณครับ…ที่ท่านจะไม่ตีข้า…ข้าได้แต่หวังว่าท่านจะไม่ลงโทษข้าอีก…” การลงโทษของเมดิสันนั้นออกจากพิลึกพิลั่นอยู่ไม่น้อย ตามในนิยายแล้วเธอจะใส่แท่งเหล็กที่สั่งทำพิเศษ เป็นแท่งยาวๆ คล้ายที่ปักเครื่องประดับ แต่มีความเรียวและเล็กมาก เธอจะใส่แท่งเหล็กนั้นเข้าไปที่รูของอวัยวะเพศ ชายที่เธอจะลงโทษ ถึงแม้ในคราแรกจะมีความเจ็บปวดปะปน แต่ทว่าชายพวกนั้นต่างเสร็จสมคามือของเมดิสันทั้งนั้น มีชายหนุ่มจำนวนมากมารอต่อคิวให้เมดิสันลงโทษ…. เมดิสันถึงกับถอนหายใจ…เธอมาเข้าร่างสตรีที่ทำเรื่องบนเตียงบ่อยกว่าการกินข้าวเนี่ยนะ!!!!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more