สี่ทุ่มแล้ว มินทดายังไม่เข้าห้องนอน เขานั่งทำงานอยู่ที่ห้องโถง ขวามือเป็นห้องพักของเขา ส่วนซ้ายมือเป็นห้องพักของพราวรัมภา ภายในห้องเงียบสนิท นี่เด็กพราวรัมภาโกรธเขาหรือเปล่า ที่เขาไม่ตามใจ ยอมกลับกรุงเทพฯตามที่หญิงสาวชวน
คิดจะหนีหมอนั่นเหรอ แล้วทำไมไม่ปฏิเสธเขาไปตั้งแต่ทีแรก ก็เห็นว่าคุยกับหมอนั่นตั้งนานสองนาน สายตามันแทบจะกลืนกินตัวเองอยู่แล้ว ยังทำหน้ายิ้มให้มันอยู่ได้ หมอนั่นก็เหมือนกันแทบจะจับมืออยู่แล้ว ถึงจะบอกเบอร์โทรมั่วไป เขาก็ไม่พอใจอยู่ดี ป่านนี้หมอนั่นคงไปสอบถามที่ประชาสัมพันธ์แล้ว ว่าพราวรัมภาพักห้องไหน ดีจะได้รู้ว่ามากับเขา พักห้องเดียวกันถึงจะแยกห้องนอนก็เถอะ ยังไงก็ถือว่าพักด้วยกัน
มินทดาเก็บโน๊ตบุ๊ค เห็นว่าพราวรัมภาคงไม่ออกมาแล้ว ตัดสินใจเข้าห้องนอนอาบน้ำ ขึ้นเตียงนอนแต่ก็นอนไม่หลับ พลิกไปพลิกมา มันเหมือนเขาควบคุมตัวเองไม่ได้เลย ไม่เป็นตัวของตัวเอง ในที่สุดก็ต้องลุกนั่ง
