ตอนที่ 18
1070 Words
ตอนที่ 18
คลินท์ลากมือไปตามส่วนเว้าส่วนโค้งของร่างเล็ก ที่เขายังจำได้ไม่เคยลืมว่าร่างกายของเธอน่าสัมผัสแค่ไหน ซ้ำยังรู้ดีว่าคนใต้ร้อนแรงแค่ไหนยามอยู่บนเตียง ยิ่งได้แตะต้องเขาก็ยิ่งต้องการ
“อื้อ!” เสียงประท้วงดังออกมาเป็นระยะ แต่ไม่ได้ทำให้คนที่กำลังหลงมัวเมาอยู่กับความหวานในโพรงปากเล็กยอมถอนจูบ เขาปล้ำจูบจนปากเธอแทบช้ำ
“ปากคุณยังหวานเหมือนเดิม” คลินท์กระซิบชม พลางใช้นิ้วเกลี่ยไล้แก้มนุ่มเล่น
“ปล่อยฉันได้แล้ว” หญิงสาวเอ่ยสั่งพร้อมกับผลักไสร่างใหญ่ออกห่าง
“ทีตอนนั่งให้ผมจูบ ไม่เห็นคุณบอกให้ปล่อย”
“ปล่อยฉัน แล้วก็กลับไปซะ ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ”
“แต่ผมจะทำให้คุณเห็นหน้าผมจนเบื่อกันไปข้างหนึ่ง” คลินท์บอกยิ้มๆ แต่เป็นรอยยิ้มที่คนเห็นเกลียดที่สุด
“กลับไปได้แล้ว” คราวนี้หญิงสาวตะคอกใส่แบบไม่ไว้หน้า
“แล้วถ้าคู่หมั้นของคุณกลับมา คุณจะทำยังไงล่ะ หรือว่า...” คลินท์หยุดพูดแล้วมองลึกเข้าในดวงตาคู่สวยอยู่อึดใจ จึงพูดต่อ “หรือว่าคุณจะยอมคู่หมั้น”
“ไม่!”
“แล้วเพราะอะไรคุณถึงไล่ผม”
“เพราะคุณมันอันตรายไงล่ะ ฉันถึงไม่อยากอยู่ใกล้ๆ คนอย่างคุณ”
“แต่ผมว่าผมคงจะอันตรายน้อยกว่าคู่หมั้นของคุณแน่ๆ เพราะอย่างน้อยผมก็มีฐานะเป็นถึงผัวเก่าของคุณ จะทำอะไรยังไงคุณก็รู้หมดแล้ว คุณว่าจริงไหม” คลินท์ยิ้มยียวน
“คุณ!”
“ผมพูดผิดหรือไง”
“ออกไปจากห้องฉันได้แล้ว” นิธาราเอ่ยไล่ หน้าแดงก่ำทั้งอายทั้งโกรธ
“หรือคุณลืมลีลาผัวเก่าคนนี้ไปหมดแล้ว”
“หยุดพูดจาหยาบคายซะที แล้วออกไปจากห้องของฉัน” นิธาราแผดเสียงใส่ด้วยความโกรธ เขามีสิทธิ์อะไรถึงมาอ้างตัวว่าเป็นสามีของเธอ ในเมื่อเขาต้องการให้เธอออกมาจากชีวิตของเขาเอง
“งั้นก็ไปทำงานกับผม แต่ถ้าไม่ไป ผมจะอยู่กับคุณจนกว่าคุณจะตกลง”
“งานอะไร” นิธาราถามกลับด้วยความสงสัย ก่อนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ว่าหากเธอได้ทำงานใกล้เขา บ้างทีเธออาจจะพบหน้าลูกชาย แต่ปัญหาก็คือหากคุณเซียล่ารู้เรื่อง เธอจะทำยังไง
“แม่บ้าน ส่วนเงินเดือน คุณจะได้รับมากกว่าไปนั่งทำให้คู่หมั้นของคุณ”
“แม่บ้าน”
“ถ้าไม่พอใจตำแหน่งนี้ ผมจะเพิ่มตำแหน่งนางบำเรอให้อีกตำแหน่ง เงินเดือนก็จะได้มากขึ้น สนใจหรือเปล่า”
“ฉันไม่ทำ”
“แน่ใจว่าไม่อยากได้ตำแหน่งนี้” คลินท์ถามย้ำเสียงเรียบ
“ฉันแน่ใจ”
“งั้นก็แล้วแต่คุณ แต่เอาเป็นว่าคุณตกลงจะไปทำงานกับผมแล้วใช่ไหม”
“ถ้าฉันไปทำงานกับคุณ แล้วคุณเซียล่าล่ะ คุณจะบอกท่านยังไง”
“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณย่า ส่วนคุณ ตกลงว่าไง ผมต้องการคำตอบ” ถามไปแล้วก็อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมเธอถึงได้ถามเรื่องคุณย่า
“คุณให้เวลาฉันคิดก่อนไม่ได้เหรอ” เธอต่อรอง เพราะใจยังลังเล เมื่อใจหนึ่งก็อยากพบหน้าลูก แต่ก็กลัวลูกชายจะมีอันตราย
“ถ้างั้นพรุ่งนี้ผมจะมาเอาคำตอบ แล้วผมก็หวังว่าจะเป็นคำตอบที่ทำให้ผมพอใจ” คลินท์ตอบกลับเสียงเข้ม แล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูงหมุนตัวเดินออกไปห้อง แต่ก็ต้องหยุดชะงัก
“ลูกชายของคุณอยู่ที่ไหนเหรอคะ” นิธารากลั้นใจถามออกไป เพราะหากลูกชายอยู่กลับเขาที่เมืองไทย เธอก็จะมีคำตอบให้กับเขา แบบที่เขาพอใจ
“ลูกผม ก็ต้องอยู่กับผม” เจ้าของร่างสูงหันมาตอบจบแล้วก็เดินออกไป แต่ก่อนไปก็เตือนอดีตคนรักให้ระวังคู่หมั้นให้ดีๆ
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
เสียงเคาะประตูดังระรัวทำให้เจ้าของห้องที่เพิ่งอาบน้ำแต่งตัวเสร็จและเตรียมตัวเข้านอนรีบเดินมาที่ประตู ส่องตาแมวแล้วก็รีบเปิดประตูเมื่อคนที่มาหาคือคนที่เธอกำลังคิดถึง
“ทำไมเปิดช้า” เจอหน้าผู้ช่วยเลขาแล้วสิริก็ยิงคำถามใส่ไปทันที
“พิณขอโทษค่ะ แล้ว...แล้วคุณสิริมีธุระอะไรกับพิณเหรอคะ”
“ไม่มี!” สิริตอบเสียงห้วน แล้วแทรกตัวเดินเข้าไปในห้องพักที่เขาได้ซื้อเอาไว้ให้ผู้ช่วยเลขาสาว
“พิณขอโทษค่ะ” คนถูกตวาดซ้ำสองหน้าถอดสี ไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิด
“จะขอโทษทำไม เธอไม่ได้ทำอะไรผิด” สิริปรับโทนเสียงลง เมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังทำให้ผู้ช่วยเลขาเสียใจ ทั้งที่คนผิดคือนิธารา ที่เล่นตัวจนน่ารำคาญ
“แล้ว...แล้วคุณสิริโกรธใครมาเหรอคะ”
“อย่ารู้เลย ว่าแต่ช่วยทำให้ผมหายเครียดได้ไหม” พูดจบสิริก็เพิ่งสังเกตว่าผู้ช่วยเลขาออกมารับเขาด้วยชุดนอน บางจนมองเห็นอะไรต่อมิอะไร
“จะดีเหรอคะ”
“แล้วทำไมจะไม่ดี” พูดจบสิริก็รั้งผู้ช่วยเลขาเข้ามากอด โน้มหน้าลงไปประกูบจูบอย่างดูดดื่ม ด้านผู้ช่วยเลขาคนสวยก็ตอบรับด้วยความเต็มใจ
มือเล็กเริ่มลูบไล้ไปตามเรือนกายใหญ่ เมื่อพบสิ่งที่ต้องการ หญิงสาวก็จัดปลดทีละเม็ด จนกระทั่งกระดุมเสื้อเม็ดสุดท้ายหลุดออกจากรังดุม หญิงสาวก็จัดการถอดออก
“ใจร้อนจริงๆ” สิริถอนจูบออกมากระซิบ แล้วเลื่อนริมฝีปากมาจูบที่ซอกคอ ดูดและกันเบาๆ อย่างหมั่นเขี้ยว
สิริหันมาจัดการปลดพันธนาการทั้งของตัวเองและผู้ช่วยเลขาสาวอย่างเร่งรีบ กระทั่งพันธนาการหลุดออกจากกายของทั้งคู่ เขาก็ย่อตัวอุ้มผู้ช่วยเลขาไปวางบนโซฟา แล้วถามเข้าไปทาบทับ มือใหญ่เริ่มสำรวจกายเล็กจากเนินอก หน้าท้องแบนราบ ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่กุหลาบงาม
สิริขยับตัวมาคุกอยู่กลางร่างบางแล้วเริ่มสัมผัสกายเล็กด้วยใบหน้าแดงก่ำ พิณแก้วบิดส่ายไปมาด้วยความทรมานจากการสัมผัสของเจ้านายหนุ่ม
- Writer
