บทที่ 10

1059 Words

เขาเหนื่อยแค่ไหนแต่ก็ต้องฝืนความอ่อนเพลียอาบน้ำแต่งตัวเข้าไปดูงานในไร่ที่เยอะมากพอจะทำให้เขาพาร่างที่อ่อนเพลียของตัวเองที่โหมออกกำลังกายในร่มมาตลอดทั้งคืนมาทำงานเหมือนปกติ ใบหน้าที่ซีดเซียว ริมฝีปากที่แห้งผาก แต่ปากหนากลับแย้มยิ้มตลอดเวลาที่พูดคุยกับคนงาน ช่วงนี้หน้าหนาวสตรอว์เบอร์รีออกผลเยอะและมีออเดอร์เข้ามาเยอะตลอด เขาจึงจำเป็นต้องออกมาตรวจงานเองทุกครั้งที่จะส่งสตรอว์เบอร์รีให้ลูกค้าที่สั่งเข้ามา และเมื่อตรวจออเดอร์ที่จะส่งให้ลูกค้าเสร็จ เขาก็ไปนอนพักผ่อนที่กระท่อมน้อยของตนเอง เตยหอมขยับพลิกตัวกอดผ้าห่มแน่นกว่าเดิมพร้อมกับปากน้อยสั่นเทาด้วยความหนาวเย็น ดวงหน้าสวยซีดเซียวชื้นเหงื่อ เธอฝืนลืมตาที่หนักอึ้งของตนเองขึ้นมองไปรอบๆ ห้อง แล้วยกมือขึ้นอังหน้าผากของตนเองเพื่อวัดอุณหภูมิของตัวเอง และก็ต้องรีบชักมือตัวเองออกเมื่อรับรู้และสัมผัสถึงไอร้อนที่ผิดปกติของตนเอง ร่างเล็กขยับลุกขึ้นนั่งพิง

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD