ตอนที่ 7
1290 Words
"แล้วพวกมึงเสือกเหี้ยไรกับคอกูวะ!" ฉันชักสีหน้าอย่างหงุดหงิด ยี่หวา มะปราง ไอ้ปอ ไอ้บอม และไอ้เหี้ยเจ้า พวกมันแม่ง มองมาที่ฉันกันเป็นตาเดียว
"ก็กูสงสัยนี่หว่า เหี้ยไรวะ คอแดงขนาดนั้น กูว่าสามยกเป็นอย่างต่ำ!"
เหอะ แล้วขวดน้ำดื่มพลาสติกที่อยู่ใกล้มือฉัน ก็ถูกคว้า แล้วฟาดลงที่หัวของอีเพื่อนตัวดีอย่างยี่หวาทันที
"โว้ยอีจี หัวกู"
"ใครใช้ให้มึงมาพูดจาทุเรศๆแบบนี้กับกูวะ!"
ใครจะไม่โมโหล่ะ ก็ไอ้สามยกที่มันว่า หมายถึงศึกหนักที่อยู่บนเตียงนั่นไง มันใช่เรื่องปกติของฉันกันที่ไหน เพราะคนอย่างฉัน ไม่ยอมเสียตัวให้ใครง่ายๆ แม้จะโดนผู้ชายที่คบมาหลายปี เทเพราะเรื่องแบบนี้ก็ตาม
"แล้วพวกมึงทุกตัว ทำไมต้องถามไม่คิดด้วยวะ ..คนที่จะดูดคอมันได้ ก็ต้องเป็นผัวมันไหมล่ะ!"
คำพูดของไอ้ปอ ดึงดูดสายตาของฉันให้หันไปหามัน ให้ตายเถอะว่ะ แทนที่สายตาของฉัน จะหยุดมองที่เจ้าของคำพูดนั้น มันกลับตวัดไปมอง อีกคนที่ยืนอยู่ข้างๆกัน ซึ่งแน่นอนว่า ไอ้บ้านั่น มองมาที่ฉันเช่นกัน
ซึ่งฉันหลบสายตาทันที
หน้าด้านทำเหมือนไม่มีอะไร ฉันทำไม่ได้จริงๆ
เพียงแค่คิดถึงสิ่งที่เกิด เมื่อค่ำคืนที่ผ่านมา ใบหน้าของฉันก็ร้อนเห่อ หัวใจเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง ริมฝีปากอวบอิ่ม เม้มเข้าหากัน ซึ่งฉันเลือกที่จะก้มหน้า สนใจโทรศัพท์มือถืออย่างเดิม
#พักกลางวัน
"ทำบ้าอะไรของมึง!" ฉันร้องขึ้นมาอย่างตกใจ ในจังหวะที่จบคลาส เพื่อนๆในห้องต่างทยอยกันเดินออกไป แล้วฉัน ซึ่งหวังว่าจะออกไปเป็นคนสุดท้าย กลับถูกผู้ชายที่คุ้นหน้า เดินมาทิ้งตัวนั่งข้างๆ แล้วมันก็ตวัดพาดท่อนขาของมัน ขึ้นมาเกยทับบนหน้าตักของฉัน โดยไม่สนใจว่าอาจจะมีใครมอง
"แล้วเมื่อเช้ามึงพูดบ้าอะไรของมึง!"
ฉันมองหน้ามัน ก่อนจะถอนหายใจออกมาหนักๆ จากนั้นก็ดึงสายตากลับ เก็บโทรศัพท์มือถือใส่กระเป๋า ตั้งท่าจะดันต้นขาของมันออกห่าง แต่ไอ้บ้านั่น กลับไม่ยอมให้มันเป็นแบบนั้นง่ายๆ
"กูเข้าใจว่ารอยที่คอของมึง คือฝีมือกู!" รู้อยู่แล้วว่ามันต้องพูดเรื่องนี้ ฉันเลือกที่จะถอนหายใจออกมาเสมือนกับว่ารำคาญ ก่อนจะพยายามดัน ท่อนขาแกร่งออกห่าง แต่ความพยายามของฉันก็ไม่มีความหมาย
"มึงให้ใครทับรอยกู!"
ฉันกัดปากตัวเองแน่น เมื่อไอ้เจ้าใช้น้ำเสียงที่ดังจนเกินไป และฉันก็เกรงว่าจะมีใครได้ยินเข้า
"เอาขาออกไปจากตัวกูนะ ไม่คิดว่ากูจะหนักหน่อยหรือวะ"
"อย่าแรดให้มาก!" คำพูดของมัน ทำให้ฉันถึงกับชะงัก
ไม่ทันได้คิดด้วยซ้ำ ว่าคำว่าแรดของมัน มีที่มาที่ไปอย่างไร รู้แค่ว่า เมื่อคืนที่ฉันปล่อยให้มันกอด ปล่อยให้มันสัมผัสถึงไหนต่อไหน ฉันคงแรดแบบที่มันว่าจริงๆ
"แรดแล้วไง นี่ตัวกู ไม่ได้หนักตัว หรือหนักหัวมึง!" ฉันตอบกลับมันด้วยประโยคแรงๆ เหมือนที่มันใช้ประโยคแรงๆกับฉันเหมือนกัน
"กำลังจะบอกว่าคนที่ดูดคอมึง คือผัวมึงจริงๆว่างั้น?"
โครตรำคาญ ไอ้บ้านี่บทที่มันจะอยากรู้อะไร มันก็จะบีบเอาให้ได้เลยจริงๆ
"กูถามว่าไอ้เหี้ยไหนดูดคอมึง!!"
พรึบบ~
ให้ตายดิวะ เพราะมันแหกปาก เพราะมันตะคอกเสียงดังมาก คนเลยมองมาที่ฉันกันเป็นตาเดียว
แม่ง คนที่มันดูดคอฉัน เป็นไอ้เหี้ย ไอ้เหี้ยแบบที่มันพูดเลย
"คนที่ดูดคอกู ก็ต้องเป็นผัวกูไหมวะ หรือคิดว่าเพื่อนแบบมึงที่เป็นคนทำ?"
ฉันเลิกคิ้วถาม เอาสิ หากมันกล้ายอมรับ ว่ามันเป็นคนทำ ฉันก็จะยอมรับเหมือนกัน ว่าคำตอบของฉันเมื่อเช้า มันเป็นเพราะฉันเพียงตอบปัดๆ เพื่อให้คำถามผ่านพ้นไปเท่านั้น
"มึงจะยอมรับว่ามึงเป็นคนทำงั้นหรือเจ้า?"
"เหี้ยไรล่ะ หากมึงปล่อยให้คนอื่นทับรอยกู ไอ้เหี้ยนั่นมากกว่ามั้ง ที่ควรเป็นคนรับผิดชอบ เหี้ยเอ้ย ..แรดฉิบหาย!"
ท่อนขาแกร่งถูกตวัดลงจากหน้าตักของฉัน ก่อนที่ไอ้เจ้าจะลุกออกไปทันที
ส่วนฉัน ต้องนั่งจมอยู่กับคำด่าของมัน เหี้ยบ้าง แรดบ้าง ทั้งที่มันเป็นคนทำ แต่มันไม่ยอมรับอะไรสักอย่าง เมื่อเช้ามันนั่งนิ่ง ละเลยคำถามจากเพื่อนที่ให้ความสนใจบนร่องรอยบนลำคอของฉัน
ขนาดมันเป็นคนทำแท้ๆ มันยังทำเหมือนไม่มีอะไร แล้วฉันจะหน้าด้าน ตอบว่ามันเป็นคนทำได้ไง
เหอะ ตลกดี!
ฉันออกจากห้องเรียนเป็นคนสุดท้าย และไปยังจุดรวมตัวที่มีเพื่อนทุกคนรออยู่เป็นคนสุดท้าย
เด็กเรียนแบบมะปราง กำลังนั่งจดอะไรบางอย่างแบบตั้งใจโครตๆ ยี่หว่ากำลังถ่ายรูป โดยมีไอ้บอมเป็นคนถ่ายให้ ไอ้ปอเหมือนจะเล่นเกมส์ ส่วนไอ้เจ้ามองหน้าฉัน ซึ่งฉันก็มองหน้ามันเหมือนกัน
"วันนี้กูไม่ไปดูหนังกับพวกมึงนะ เป็นเมนส์ว่ะ ปวดท้อง!"
"เออ กูไม่ไปเหมือนกัน วันนี้กูมีนัด คันตีน!" จบคำพูดของฉัน ไอ้เจ้ามันก็พูดต่อทันที โดยที่มันไม่รอคำตอบ ไม่รอเหี้ยไรทั้งนั้น มันก็เดินออกจากกลุ่มไป โดยมีฉันนี่แหละที่เดินตาม
"เดี๋ยวเจ้า ไอ้เจ้า!" ฉันวิ่งตาม ก่อนจะคว้าแขนของมัน และมันก็สะบัดมือฉันออกห่างทันที
"มึงหยุดเดี๋ยวนี้เลยนะเจ้า แค่ผู้หญิงคนเดียว มันไม่ได้สำคัญมากพอที่มึงจะไปวิ่งตามเขา มึงชอบหรอ กับการที่ต้องวิ่งไปมีเรื่องกับผู้ชายครึ่งโลก เพราะคนพวกนั้นมายุ่งกับแฟนของมึง ที่มันเลือกทิ้งมึงไปแล้ว"
ฉันเชื่อว่า ไอ้คำว่า 'คันตีน' ของมัน ที่มาที่ไป คงไม่พ้นเรื่องผู้หญิง ผู้หญิงที่มันรัก ผู้หญิงที่ทิ้งมันไปแล้ว
"มึงหุบปากไปเลยจี มึงไม่เคยมีความรัก มึงไม่มีทางเข้าใจ ว่าเวลาได้รักไปแล้ว มันรู้สึกแบบไหน" นั่นไง สุดท้าย มันก็เป็นแบบที่ฉันคิดไว้จริงๆ
"เออ กูไม่เคยมีความรักในรูปแบบนั้น แต่กูมีความรักในแบบของเพื่อน ..แล้วเพื่อนของกูก็คือมึง"
"หากมึงรักเพื่อนแบบกู มึงก็ช่วยทำให้กูลืมผู้หญิงคนนั้นดิวะ" มันหมุนกายกลับมาหาฉัน ซึ่งฉันชนกับอกของมันพอดี เพราะว่ามันเบรคไม่ทัน
กลิ่นน้ำยาซักเสื้อผ้า กลิ่นน้ำหอม กลิ่นเซรั่มโรลออนที่มันใช้ เตะจมูกฉันเต็มๆ
"ยังไง"
"ใช้ร่างกายของมึง ทำให้กูลืมผู้หญิงคนอื่น แล้วจดจำแค่เพื่อนอย่างมึงไง!" หัวใจของฉันสั่นขึ้นมาแบบที่ไม่เคยเป็น
"แบบเมื่อคืน จูบ จับ มีอะไรกัน อะไรก็ได้ ที่ทำให้กูลืมผู้หญิงคนอื่น แล้วกูจะเชื่อมึงทุกอย่างเลย!"
----
ของ่ายๆ แบบนี้ก็ได้หรอ ขอหนึ่งไลค์ หนึ่งคอมเมนต์นะคะทุกคน ♥
- Writer
