“สนุกมากไหม? กลับไปหาเมียได้แล้วไป ควีนไม่มีอะไรให้พี่กินหรอกค่ะ มาตามแบบนี้ให้ตายก็ไม่ได้กิน ไปหากินที่อื่นง่ายกว่า”
“พี่ไม่ได้มาหากิน”
“ถ้างั้นก็ปล่อย อย่ามาอยู่ใกล้กันให้คนที่รู้จักเราเขาเข้าใจผิด เราถอนหมั้นกันแล้วอย่าลืม”
"พี่ไม่ได้ลืม"
"ถ้างั้นก็ปล่อยสักที!"
“หึ ๆๆ พี่ไม่ได้ลืม มีแต่เรานั่นล่ะที่ลืม ลืมว่าเรายังไม่ได้ประกาศอย่างเป็นทางการ นอกจากยังไม่ได้ประกาศเราซะอีกที่เป็นคนบอกผู้ใหญ่เองว่าเราสองคน...เป็นผัวเมียกันแล้ว ถูกต้องไหมคะที่รัก ที่รักหรือเมียจ๋าดี น้องควีนอยากให้พี่วาเรียกแบบไหนดีคะ”
“...มันจะมากไปแล้วนะคะพี่วายุ” ฉันนิ่งเพราะฉันกำลังโกรธ โกรธจนมือไม้สั่นด้วยซ้ำไป ไม่สิคะ มันไม่ได้สั่นแค่มือไม้แต่ฉันโกรธจนเสียงสั่นเลยต่างหาก
“พี่ขอโทษครับ” เขายอมลดเสียงลง อาจจะเพราะเห็นอาการของฉันก็ได้ ฉันก็ยังจ้องเขาด้วยความโกรธแต่จ้องได้ไม่นานก็หันกลับมานั่งสงบสติอารมณ์
ก็ยังดีท
