“ถ้างั้นก็กลับไปเป็นคู่หมั้นกันเหมือนเดิมเลยสิครับ เราจะได้มั่นใจด้วยไง”
“ไม่ค่ะ”
“...หมั้นเหมือนเดิมเถอะนะครับ”
“เอาให้ชัวร์ก่อนค่ะพี่วายุ”
“พี่...เอาชัวร์อยู่แล้วครับ ให้เอาตอนนี้เลยก็ได้”
“พี่วายุ!” ฉันไม่ได้เป็นเด็กสองขวบที่จะไม่รู้ความหมาย ทำไมต้องแสดงความหิวตลอดเวลาแบบนี้ด้วย
“พี่หิว พี่ไม่โกหกเรานะว่าไม่หิว หิวก็บอกหิว เราควรดีใจด้วยซ้ำที่ทำพี่หิวได้ขนาดนี้” เขายิ้มระรื่นตอบแต่ฉันอาย
“ตกลงกันเสร็จแล้วควีนขอตัวกลับนะคะ เปิดประตูห้องให้ที” ฉันคิดว่าไม่มีประโยชน์อะไรที่จะต่อล้อต่อเถียงเขาต่อ พี่วายุแสดงความหื่นและหิวออกมาชัดเจนจนฉันคิดว่าเขาต้องพูดแบบนี้ต่ออีกหลายประโยคแน่ เพราะฉะนั้นพอแค่นี้ก่อน ธุระที่จะคุยก็เคลียร์กันเรียบร้อยแล้ว กลับบ้านไปพักผ่อนดีกว่าค่ะ
“ดึกแล้วนอนที่นี่ล่ะครับ”
“ไม่ค่ะ ควีนจะกลับ เปิดประตูค่ะพี่วายุ ไม่งั้นควีนจะไม่คุยกับพี่แล้ว” ฉันขู่เขาบ้าง ไม่มีทาง
