BRIANNA GIBBS Point of View
Lumilipas ang araw at nauubos na ang aking pisi. ‘Hanggang kailan ko ba haharapin mag-isa ang pagsubok na ito?’ Walang araw na hindi tumulo ang mga luha sa mata ko. ‘Kaya ko pa ba?’ Kung susuko ako, paano na si Tatay? Sa mata ni Ivann, kaya ko ilabas lahat ng pasakit at paghihirap ko. ‘Bukod tangi siya lang ang taong nakakaintindi at tumutulong sa akin, pero hanggang kailan?’
"Dok Ivann, hindi ko na talaga alam ang gagawin ko. ‘Yung pera na dapat pampa-opera ni Tatay, nagamit na namin dahil sa mga gamot at mga aparato na ginagamit niya. Natatakot ako na baka hindi ko na kayanin pa na matustusan ang gamutan ni Tatay." Umiiyak ako habang nakatakip ang dalawang kamay sa aking mukha. Nasa tabi ko si Ivann at hinihimas ang aking likuran.
Binisita niya si Tatay at
