เช้าวันต่อมา...
"หื้ม...." ยามแสงแดดส่องกระทบคนตัวโตภายในห้องนอน ด้วยนิสัยรักการตื่นเช้าทำเขาสะดุ้งตื่น แต่ต้องแปลกใจขึ้นไปอีก ยามข้างกายไม่มีร่างอรชร ทั้งที่เมื่อคืนนี้กว่าบทสวาทจะจบ ก็เลยไปกลางดึกแล้ว
"ไปไหนอ่ะ?" ร่างกำยำรีบเขยิบมาคว้า เอาผ้าขนหนูสีขาวมาพันรอบเอวสอบ เพียงหมิ่นเหมลวกๆแค่นั้น ลุกยืนขึ้นเดินตามหาเจ้าของห้อง ทว่าพอได้ยินเสียงน้ำไหลในห้องอาบน้ำ ใจแกร่งถึงกับโล่งสบายอย่างบอกไม่ถูก กลิ่นสบู่หอมละมุนโชยหอม เรียกมุมปากหยักกระตุกยิ้มเปิดเผย
ติ่ง~ ติ่ง~
เมื่อเสียงข้อความโทรศัพท์เครื่องของรินเซ่ดัง และเป็นจำนวนมากข้อความ เหมือนอาการร้อนใจของคนส่ง ด้วยความอยากรู้บางอย่าง มาคลินจึงหยุดความสนใจตรงเบื้องหน้า รีบตรงไปหาบนโต๊ะข้างหัวเตียง
~หรือเราจะเลื่อนถ่ายแบบของคุณเอเดนมาให้ไวดีริน รินจะได้สบายใจดีด้วย แล้วตอบกลับมานะ?~
ข้อความตัวอักษรที่ปรากฏทำเขายืนแน่นิ่ง ไม่ยักรู้ว่าเธอยั
