หนึ่งชั่วโมงผ่านไป_
"นายจะหลับลงจริงๆ หรอมาคลิน ฉันว่ามันแปลกๆ นะ" ท่ามกลางบรรยากาศมืดสลัว พอเห็นเงาเลือนลางขณะเธอนอนอยู่บนโซฟาตรงปลายเตียง แต่เจ้าของห้องกับหลับตาพริ้มบนที่นอนนุ่มสบายตัวไปก่อนแล้ว
"ก็เธอเลือกเองอ่ะ ฉันก็ตามใจแล้วไง" ร่างสูงบนเตียงเอ่ยบอก นัยน์ตาคมเหลือบมองตรงปลายเตียง พื้นที่บนโซฟามีอยู่แค่นั้นจะพลิกตัวยังไม่ได้เลย แต่เธอดันเถียงจะเอาชนะให้ได้ เรื่องอะไรเขาจะขัดต่อศรัทธา
"นายต้องเล่นบทพระเอกบ้างนะ แบบเสียสละเตียงให้นางเอกนอนอ่ะ" ฝ่ามือบางกำผ้าห่มแน่น ระหว่างเดียวกันเธอดันคิดถึงสิ่งลี้ลับยามนอนนอกสถานที่ ประเทศไทยมีเรื่องเล่ามากมาย ไม่อยากจะมองไปตามใต้ตู้หรือซอกเตียงเลย
"เธอฝันอยู่นะ แต่เอาเถอะฉันง่วงแล้ว" คนตัวสูงแกล้งเขยิบตัวพลิกนอนไปด้านข้าง ให้อีกฝ่ายรู้ว่าเขาเอาจริง แม้สายตายังจับจ้องปลายเตียงอยู่ตลอด มันมีความรู้สึกบางอย่างก่อตัวในอกแกร่ง
"ไม่เอาแบบนี้สิคลิ
