สองเดือนต่อมา
วันนี้เป็นวันแต่งงานของพี่สาวคนสวยของผม พี่ไลลา กับเจ้าของค่ายเพลงหรือเจ้านายของผม เฮียเรย์
จะว่าไป ผมเป็นลูกน้องที่ไม่ค่อยฟังเฮียแก่เท่าไรหรอก ส่วนมากมีแต่เฮียเรย์แหละที่ต้องฟังผม สงสัยกลัวไม่ได้เมีย ถึงต้องยอมน้องเมียขนาดนี้
“พี่ไลลาสวยจังเลยเนอะ” ของขวัญหันมาคุยกับผม
“ขวัญก็สวย” ผมชมเธอ
ทำให้แก้มแดงๆ ที่ปัดมาบางๆ กลับเด่นชัดขึ้นมาเองโดยอัตโนมัติ
“ทางนี้ค่ะ”
“ทางนี้ครับ”
เสียงเพื่อนหญิงชายของเจ้าบ่าวและเจ้าสาวต่างก็ร้องเรียกให้โยนช่อดอกไม้ไปทางพวกเขา
“ไม่ไปยืนตรงนั้นเหรอ”
ผมหันมาถามของขวัญ นึกว่าจะไปรอรับช่อดอกไม้กับเขาซะอีก
“ไม่ล่ะ คนเยอะ” เธอหันมาตอบ พร้อมกับยิ้มหวาน
“เอาละ 1...2...” พี่ไลลายืนหันหลังแล้วนับเตรียมโยนช่อดอกไม้
อร๊ายยยย เสียงโห่ร้องจากเพื่อนๆ ของเจ้าบ่าวและเจ้าสาวที่รอรับดอกไม้กันอย่างตื่นเต้น แล้วช่อดอกไม้นั่นก็ลอยมาเข้ามือของผู้หญิงที่ยืนอยู
