เมียเสือ

ยั่วยวน

คลับหรูใจกลางเมือง

"ภู!" เสียงเรียกจากชั้นสองของโซนวีไอพีเรียกสายตาของหนุ่มหล่อที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำกับกางเกงยีนส์ขายาวสีเดียวกัน เข็มขัดยี่ห้อดังที่ประดับบนเอวสอบ บ่งบอกถึงรสนิยมและฐานะของเจ้าตัวได้เป็นอย่างดี

ตลอดทางเดินภูพิงค์รับรู้ถึงการทอดสะพานและมองมาที่เขาด้วยความสนใจ

ทว่า พักนี้เขาไม่ถูกใจใครเลย!

เบื่อๆ หรือบางทีมันอาจจะเป็นเพราะว่า มีคนที่รอให้เขากินอยู่ตลอดเวลา ไม่ได้อดอยาก ซ้ำความสัมพันธ์ระหว่างเธอและเขามันก็โคตรดี

"มึงมาเร็วกว่าที่คิดนะ" ธาม พูดถึงสิ่งที่ผิดวิสัย เป็นเวลาที่หนุ่มฮอตภายในกลุ่มทิ้งตัวลงบนโซฟาที่ว่าง กลิ่นน้ำหอมฟุ้ง กลิ่นหอมแบบสปอร์ต ฮอตพอๆ กับหน้าและท่าทาง

"ปกติกูช้ามากว่างั้น?"

"เออไงสัส กูว่ามึงติดหญิงชัวร์"

"เออ ชักอยากเห็นหน้าผู้หญิงคนนั้นแล้วดิ กูเคยเจอป่าว" ติวเตอร์ หนุ่มหล่ออีกคนที่อยู่ในกลุ่มพูดขึ้นบ้าง แต่พวกเขาก็ได้รับเพียงรอยยิ้มบนมุมปากเป็นการตอบรับกลับมา

"ของกูอ่ะ วันนี้ขอเบาๆ นะเว้ย เรื่อยๆ ไม่รีบ"

"ปกติรีบจัด ว่าแต่ หลานแฝดของมึงนี่หน้าเหมือนกันปะ" ติวเตอร์ถามซ้ำ ขณะเดียวกันก็รีบจัดการแก้วเครื่องดื่มให้เพื่อนในแบบที่เพื่อนต้องการ

"เหมือนดิ แต่คงจะแยกง่ายหน่อยเพราะแฝดชายหญิง"

"ต่อให้จะเป็นแฝดแบบผู้หญิงทั้งสอง ไอ้ภูมันก็แยกออกอยู่ดีปะล่ะ" ธามยักคิ้วขึ้นมา จะเพราะอะไรกันล่ะที่เขาต้องพูดแบบนี้

ก็เพราะหนุ่มฮอตอย่างภูพิงค์มีชีวิตวนเวียนอยู่กับสาวสวยคู่แฝดอยู่น่ะสิ!

"มิรากับไอติมไง สวยทั้งคู่ ถ้าจะให้กูเชียร์ มิราดีกว่า"

"เพราะอะไรวะ" ติวเตอร์เอ่ยถาม ซึ่งธามก็รีบรับผิดชอบคำพูดของตัวเองทันที

"ที่พูดแบบนี้กูไม่ได้จะบอกว่าไอติมไม่สวยและไม่น่าสนใจนะเว้ย ไอน่ะสวย แต่คิดว่าไอจะเอาไอ้ภูไหม เห็นสันดาน เห็นไส้ ผู้หญิงคนไหนจะอยากเป็นของเล่นผู้ชายกันวะ ที่สำคัญผู้ชายที่ว่านี่ยังเป็นเพื่อนกันอีก ไอไม่มีทางเอามัน" คำพูดของธามทำภูพิงค์คิดตาม

ก็จริงของมัน คนอย่างเขาเคยคบใครเป็นตัวเป็นตนที่ไหน ทุกคนรู้กันว่าเขาเป็นพวกขี้เบื่อ รักชีวิตอิสระ ไม่ชอบมีพันธะ แน่นอนว่า เขาไม่มีทางยอมเอาชีวิตไปฝากไว้ที่ใคร

ว่าไปก็แปลกฉิบหาย คนที่ไม่คิดว่าจะได้เขากลับได้ แม้ครั้งแรกจะเกิดขึ้นเพราะความไม่ได้ตั้งใจ แต่แล้วยังไง ก็เห็นว่ายังมีครั้งต่อๆ ไปอยู่เลย

"ยิ้มมุมปากแบบนี้หมายความว่าไงวะ" ธามจ้องหน้าหนุ่มฮอตนิ่ง ภูพิงค์ไหวไหล่ตอบรับทันที

"กูก็แค่อารมณ์ดี"

"แล้วสรุป น้องมินี่สนใจป่าว? มึงไม่เอากูเอานะ"

"ตามสบายเถอะว่ะ รู้สึกว่าพักนี้กูจะอิ่มตัว" ว่าจบก็คว้าแก้วบรั่นดีมากระดกผ่านลำคออย่างอารมณ์ดี ท่าทางที่แปลกไปทำหนุ่มหล่อทั้งสองอย่างธามและติวเตอร์มองหน้ากันอย่างงุนงง

เสียงเพลงในผับวันนี้ดูเข้าหูจนหนุ่มหล่อดูอารมณ์ดีผิดหูผิดตา แวบหนึ่งที่ภูพิงค์ล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเขากำลังคาดหวังว่าบนนั้นจะมีข้อความของใครบางคน

ทว่าผิดคาด ว่างเปล่า เขาแค่คิดในสิ่งที่มันไม่เคยเกิดจริง หลายเดือนในความสัมพันธ์ ไอติมไม่เคยโทรตาม ไม่เคยเรียกร้องอะไรสักอย่าง แบบนี้ล่ะมั้งเขาเลยรู้สึกถึงคำว่า อิ่มตัว

รอยยิ้มเล็กๆ ผุดขึ้นที่มุมปากหนาอีกครั้ง ดวงตาคมกริบแฝงไปด้วยเสน่ห์เลื่อนมองเรื่อยเปื่อย ทว่าหนุ่มหล่อถึงกับชะงักเมื่อพบใครบางคนอยู่ในรัศมีสายตา

"ไอ..."

"มึงว่าไงนะ" ธามเอ่ยถาม ก่อนที่สายตาจะเปลี่ยนไปตามทิศทางที่หนุ่มฮอตกำลังมอง

"ไอติมจริงด้วย ไหนบอกวันนี้ไม่ว่างไงวะ"

"ก่อนหน้านี้มึงคุยกัน?" ภูพิงค์หันกลับมาถาม คิ้วหนาขมวดเข้าหากันโดยไม่รู้ตัว

"เออไง กูไลน์ชวนออกมาด้วยกันเนี่ยแหละ แต่ไอปฏิเสธ บอกว่าไม่สะดวก กูก็ไม่คิดว่าจะมาเจอกันที่นี่เหมือนกัน"

"นั่นเมาปะวะ" ติวเตอร์มองร่างบาง ส่งผลให้ภูพิงค์หยัดตัวลุกทันที

ก็เพราะเมาป่ะวะที่ทำให้พลาดตกเป็นของเขาแบบนั้น ยัยนั่นไม่ควรไปเมาที่ไหนอีกเลย!

"เดี๋ยวกูมา!"

ภูพิงค์ปลดล็อกโทรศัพท์ที่อยู่ในมืออีกครั้ง ตามด้วยการโทรออกหาใครบางคนทันที

"ชักช้านักวะ!" ภูพิงค์สบถออกมาอย่างหงุดหงิด ขณะที่ดวงตาคมกริบจับจ้องร่างบางตรงหน้า ทว่าโทรศัพท์เครื่องหรูแนบที่ข้างหู

เสียงในคลับสงบในยามที่จบเพลง ไอติมล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าก่อนจะกระแทกลมหายใจออกมาเบาๆ

ซึ่งกิริยาเหล่านั้นอยู่ในสายตาของหนุ่มหล่อตลอดเวลา

[ ว่าไงภู ]

"ไหนบอกว่ามีธุระไง อะไรคือการมายืนเต้นกับเพื่อนอยู่ในผับ บังเอิญจังเลยนะที่ดันอยู่ผับเดียวกันพอดีเลย"

[ นายอยู่นี่เหมือนกันเหรอ ] เจ้าของร่างบางหันซ้ายหันขวา ชุดบ้าบอที่เธอใส่มันกำลังทำให้เขาไม่พอใจ

"เดี๋ยวนี้เธอทำตัวแปลกไปนะ"

[ ก็เหมือนเดิมปะ อย่าหาเรื่องดิ ] ภูพิงค์ชะงักไปทันที เกิดมาไม่เคยมีใครกล้าพูดแบบนี้กับเขาเลย

"ฉันอยู่วีไอพีชั้นสอง จะเดินขึ้นมาหรือจะให้ฉันเดินลงไป" ไอติมตวัดสายตาขึ้นมายังชั้นสอง จากนั้นก็พบว่าเธอทำหน้าเบื่อหน่ายพร้อมกับกระแทกลมหายใจ

[ ขี้เกียจเดิน อยากมาหาก็เดินลงมาเอง ]

"เจอกัน!" ทั้งที่ไม่ชอบคำว่าถ้าอยากมาหา ก็ให้เดินไปหาเธอเองของเธอสักเท่าไหร่ ถึงอย่างนั้นภูพิงค์ ก็ยอมเคลื่อนไหวตัวเองด้วยการเดินลงไปที่ชั้นล่างทันที

เพื่อนในกลุ่มของไอติมตอนนี้ ซึ่งเป็นเพื่อนอีกกลุ่มที่แน่นอนว่าภูพิงค์ไม่รู้จักหันมามองที่ชายหนุ่มด้วยความสนใจ ขณะที่คนที่เขาอุตส่าห์เดินมาหากลับเฉยซะจนน่าหมั่นไส้

"ไหนบอกว่ามีธุระ"

"ธุระเสร็จแล้วก็แค่กลับมาป่ะล่ะ"

"ยียวนว่ะ อกหักหรือไงทำไมต้องดื่มเยอะแบบนี้ แล้วนี่ใส่ชุดบ้าอะไรวะ ตลก"

"อกหักงั้นเหรอ อกหักจากใครอ่ะ แล้วชุดที่ฉันใส่อยู่เนี่ยมันบ้าบอและตลกตรงไหนไม่ทราบ เซ็กซี่ต่างหาก" ไอติมยกมือลูบแก้มสากเบาๆ

ท่าทางยั่วยวนมันทำให้เขาไม่พอใจ

"กลับไหม เดี๋ยวไปส่ง"

"ไม่อ่ะ ฉันยังยืนยันคำเดิมนะ อีกสองสามวันค่อยเจอกัน คืนนี้อยากค้างกับเพื่อน" ภูพิงค์ปรายตามองเพื่อนๆ ของเธอที่เธอกำลังพูดถึง ไม่นานก็ทิ้งสายตามาจับจ้องที่ใบหน้าจิ้มลิ้มตามเดิม

"อย่าทำเป็นลืมดิไอ พอเมาแล้วมันเกิดอะไรขึ้นวะ"

"ไม่พลาดหรอกน่า แต่ถ้าพลาด เราเลิกกันนะ"

"ไอติม!"