"พ่อเป็นไงบ้าง ทำไมป้ายด้านหน้าเขียนว่าห้ามเยี่ยมอ่ะ"
"อาคารเก้าเป็นตึกพักฟื้นของคนที่ผ่าตัดใหม่ๆ คนไข้ยังอยู่ในความดูแลของหมออย่างใกล้ชิด งดเยี่ยม"
"อ๋อ หมายความว่าเธอก็กลับพร้อมฉันได้น่ะสิ"
"กลับพร้อมนาย? จะพาฉันไปไหนไม่ทราบ"
"เอาเงินไปฝาก หอบเงินสดกลัวเธอโดนปล้น"
"ภู"
"ถ้าปล้นเอาเงินอย่างเดียวนี่ไม่เท่าไหร่ เผื่อมันทำร้ายร่างกายเธอด้วยการทุบหัวเหม่งๆ นี่แย่เลย"
"โอ๊ย! ไอ้บ้าภูนี่" หนุ่มหล่อยิ้มจนตายี๋ มีความสุขเหลือเกินที่ได้ดีดหน้าผากมนๆ เกลี้ยงๆ เนียนๆ
"ลุกดิ เสร็จธุระจากธนาคารจะได้ไปเริ่มทำหน้าที่ของเธอเลย"
"ฉันตอบตกลงนายแล้วงั้นเหรอ"
"อย่าลีลาเหอะ ฉันไม่เคยทำแบบนี้กับใคร หวังว่าเธอจะไม่ทำลายน้ำใจของฉันเหมือนกัน" ไอติมกัดปากตัวเองเบาๆ เอาจริงเถอะ ตั้งแต่เป็นเพื่อนกับหมอนี่มา ภูพิงค์ไม่เคยทำแบบนี้เพื่อใครมาก่อนแบบที่ว่าจริงๆ
ภูพิงค์ยกยิ้มอย่างพอใจเมื่อคนตัวเล็กกว่ายอม
