คำพูดดีๆ จากปากของคนที่นั่งอยู่ข้างกันอยู่ในตอนนี้ทำให้ไอติมรู้สึกดีไม่น้อย
ก่อนหน้านี้เธอรู้จักภูพิงค์ในอีกมุมมองหนึ่ง ผู้ชายขี้เล่น สนุกสนาน วันนี้เธอได้เห็นอีกมุมมองของเขา หญิงสาวระบายรอยยิ้มให้เปื้อนบนใบหน้าด้วยความเต็มใจ
ไม่ได้อยากได้ตังค์ของหมอนี่หรอกนะ แค่กำลังคิดได้ว่า ถึงยังไงซะเธอก็ต้องสู้และเข้มแข็งแบบที่ภูพิงค์บอกจริงๆ
สิ่งเดียวที่ต้องทำก็คือสู้ สู้ให้ถึงที่สุดของที่สุด นี่แหละคือสิ่งที่ผู้หญิงแกร่งอย่างเธอควรทำ!
"ยิ้มอย่างเดียว ฉันโอนแค่สองหมื่นนะ"
"บ้า ตังค์น่ะไม่ต้องโอนมา เลี้ยงก๋วยเตี๋ยวฉันอย่างเดียวก็พอ"
"ก๋วยเตี๋ยวเหรอ ได้ดิ ร้านไหนระบุมา รับรองว่าฉันจะพาเธอไปในที่ที่เธออยากไป เธอจะได้กินก๋วยเตี๋ยวในร้านที่เธออยากกิน" ไอติมอมยิ้มก่อนจะเปิดจีพีเอสในโทรศัพท์มือถือ ยื่นให้คนขับ ก่อนจะเอนศีรษะซบลงที่ท่อนแขนแกร่งในท่าผ่อนคลาย
ภูพิงค์ชะงักไปเล็กน้อย แม้มือจะถือโทรศัพ
