SHAKE GIVE UP :: CHAPTER 3 [70%]
1294 Words
“อ๊ะ... อ๊ะๆ เฮ้ย!! อะ ไอ้เชค” เชคมองไปที่โซฟาอย่างนิ่งๆ ก่อนจะผุดยิ้มขึ้นมาที่เห็นฟาโรห์กำลังเอาผู้หญิงอย่างเมามันส์ แต่ดีตรงที่มีผ้าห่มคลุมไว้ และมันทำให้เขารู้นะว่ามันกำลังมันมากถึงมากที่สุด... เพราะผู้หญิงที่นอนรอรับการกระแทกของมัน ไม่ได้สนใจเขาแม้แต่นิดเดียวเลย
“ซี๊ด... มะ มองหาพ่อง อ๊ะๆ ไป อ๊ะ!!”
“หึ ไอ้เวร เสร็จแล้วกูรอที่ครัวนะ 5555” ร่างหนาเดินตรงมาที่ครัว ก่อนจะถอดเสื้อออกและหยิบเตกีล่าในตู้เย็นมากระดกดื่มทีเดียวหมดขวด ก่อนจะนั่งลงมองไปที่ตู้เย็นพลางยิ้มออกมา ใบหน้าหล่อใสเงยหน้ามองเพื่อนตัวเองที่เดินเปลือยเข้ามาในครัว
“เดินโทงๆ เข้ามาแบบนี้ มีดอยู่ข้างหลังกูนะ... จะตัดให้ใช้การไม่ได้เลยมึง”
“เลว!! เข้ามาหาเวรอะไรตอนที่กูกำลังมันส์ ห่า!!” ฟาโรห์หงุดหงิดทันทีที่ต้องหยุดกิจกรรมอย่างว่าของตัวเอง ร่างของฟาโรห์เดินไปหยิบเตกีล่าสองขวดมาส่งให้เชคและตัวเขา ก่อนจะหยิบบุหรี่ที่อยู่บนเคาร์เตอร์จุดสูบทันที
“ว่าแต่ มีอะไรจะคุยกับกู?”
“มึงช่วยไปหาอะไรมาปิดหนอนน้อยมึงก่อนได้ไหมว่ะ ไอ้ฝา ^^”
“หนอนแม่มึงอ่ะ แบบนี้เขาเรียกว่าซุปเปอร์อนาคอนด้าเว้ย ฟาย!!”
“หึถ้าของมึงซุปเปอร์ ของกูก็คงเป็นซุปเปอร์ๆๆๆ อนาคอนด้าอะดิ 5555”
“เลว!! กูใหญ่กว่าของมึงเว้ย”
“พอๆ ช่างแม่งเรื่องใหญ่ เรื่องเล็กเหอะ”
“หึสู้กูไม่ได้ล่ะสิ ถึงได้ยอมแพ้ :P” เชคมองเพื่อนตัวเองที่หันไปหยิบผ้าขนหนูที่อยู่บนเคาร์เตอร์ แต่อันที่จริงจะเรียกว่าผ้าขนหนูก็ไม่ได้นะ น่าจะเรียกว่ามันคือผ้าผืนเล็กๆ ที่ไว้สำหรับเช็ดเคาร์เตอร์ต่างหาก ฟาโรห์หยิบมาเพื่อจะพันปิดน้องชายตัวเอง แต่ก็ปิดไม่มิดสักที จนเขายักไหล่และมองหน้าเพื่อนตัวเองอย่างเยาะเย้ย
“เฮ้อ ของมันใหญ่อะนะ ผ้าแค่นี้มันไม่พอหรอกว่ะ ^^”
“เหรอ? งั้นกูช่วยสงเคราะห์ให้มันเล็กเองก็แล้วกันนะ :D”
ควับ!!
“อะ ไอ้เชค!! ไอ้หน้าหมา ไอ้หน้าหอยทากเป็นขี้เรื้อน มึง... มึงวางมีดลงนะ!!”
“โชว์ว่าของตัวเองใหญ่ดีนักนะมึง เดี๋ยวก่อนๆ นั่งดีๆ จะฟังไหมเรื่องที่กูรีบไปวันนี้อ่ะ”
“เออ... มึงวางมีดเลย ไอ้หน้าหอยเม่น!!” ฟาโรห์รีบนั่งลงที่เก้าอี้ทันที พร้อมกับพ่นควันบุหรี่ออกมาจากปาก มองเชคที่แสยะยิ้มอย่างมีความสุข
“กูไปเจอของดีมาว่ะ”
“ของดี? ผู้หญิงเหรอมึง... แต่ปกติผู้หญิงมึงก็เข้าหาป่ะ แล้วรายนี้ทำไม? เด็ดหรือไง”
“อือ แก่กว่ากู”
“เฮ้ย ริอาจเล่นของดีนะมึง เป็นยังไง? เด็ดม่ะ”
“ฮึยังไม่ได้เขย่าเลย”
“ห๊ะ!! มะ ไม่ได้เขย่า คนอย่างมึงเนี้ยนะ ไม่ได้เขย่า... ผู้หญิงที่ต้องการ” เชคพยักหน้ารับกระดกเตกีล่าเข้าปากอีกครั้ง และหยิบบุหรี่มาจุดสูบพ่นควันออกจากปากเป็นรูปวงกลม และยักคิ้วให้กับฟาโรห์
“ใช่ แถมเขายังมีแฟนแล้วด้วย J”
“มะ มีผัวแล้วด้วย!! มึงจะเป็นชู้เหรอไอ้เชค”
“ผัวพ่อมึงอ่ะ แค่แฟนฟาย... ยังไม่ได้เอากัน ก็แสดงว่า กูก็ยังเขย่าได้อยู่ อีกอย่างนะ สนุกนะมึง ได้หลบๆ ซ่อนๆ หึ แค่คิดเลือดแม่งสูบฉีดเลยว่ะ ><”
“มึงแม่งโรคจิตนะ แล้วไง... เขย่าเสร็จ แล้วทิ้งเหมือนเดิม”
“อือ ถูกต้อง แต่ของเล่นชิ้นนี้ของกูแม่ง คงจะใช้ให้พังไปก่อนนะ... ถ้าคนอย่างกูลงทุน ลงแรงตื้อขนาดนี้ กูก็จะเขย่าจนกว่าจะเบื่ออ่ะ”
“อืมๆ แบบนี้เอง ผู้หญิงคนนั้นน่าจะเด็ดและสวยมาก กูเขย่าด้วยคนดิ นะๆ” ฟาโรห์ยิ้มอ้อนให้กับเพื่อนตัวเอง เพราะถึงยังไงถ้ามีเรื่องสนุกๆ แบบนี้ เชคไม่ปล่อยให้เขาพลาดอยู่แล้ว... แค่คิดว่าจะได้เขย่ารุ่นใหญ่แล้ว น้องชายเขาก็ตื่นตัวทันที สงสัยคงต้องไปเอาสาวที่สลบอยู่ที่โซฟาแก้ขัดก่อนแล้ว
“ไม่ได้”
“อ้าวไมอ่ะ ปกติมึงจะ Share ให้กูเขย่าตลอดเลยนะ... ทำไม? หวงหรือไง คนนี้อ่ะ”
“หวงพ่อมึงดิ ของเล่นของกู ทีของมึงล่ะ มึงยังงกกับกูเลย ฟายฝา!!”
“ฝาอีกแล้วนะไอ้เวร!! เออ... จำไว้นะ กูเจอของเด็ดเมื่อไหร่ อย่ามาง้อกูให้แบ่งให้ด้วย เชอะ” เชคมองฟาโรห์ที่ทำหน้างอนเขา จนเขาถีบมันจนเกือบล้มลงพื้น
“ไปดีก่า ไปมันส์ต่อ... ห้ามเสือกด้วย ฟาย!!”
“เออ!!” ร่างหนาของฟาโรห์เดินหันหลังออกไป โดยที่แผ่นหลังหนามีรอยสักรูปปีกนางฟ้าทั้งสองข้างสีแดงปนดำ กับตัวอักษรภาษาอังกฤษที่มีชื่อของมันเขียนไว้ว่า ‘Farro’ ความจริงเชคก็อยากจะสักแบบฟาโรห์นะ แต่ตอนนี้ทั้งแขนและตัวของเขาก็เต็มไปหมดแล้ว ขืนสักเยอะกว่านี้มีหวังเฮียครอปไปฟ้องม๊าเขา มีหวังโดนลากตัวกลับอังกฤษแน่ มือหนาหยิบมือถือขึ้นมากดเบอร์หาลูกน้องของตัวเองอย่างนิ่งๆ
“เออ ช่วยจัดการอะไรที่สนามบาสไอ้ฟาโรห์ให้หน่อย อย่าให้มันรู้ล่ะ... พรุ่งนี้ฉันมีนัดสำคัญ หึ ^__^”
รุ่งเช้าเชคก็เตรียมตัวทันทีโดยที่ฟาโรห์ไม่รู้เรื่องอะไรเลย เพราะอะไรนะเหรอ? ไม่ต้องบอกก็คงจะรู้กันนะ ใบหน้าหล่อใสยิ้มตลอดทางที่ขับรถไปรับลาสนีม ก่อนที่รถจะมาจอดลงที่หน้าร้าน เขาก็เห็นว่าร่างบางยืนรออยู่แล้ว สายตาคมมองไปที่ลาสนีมที่แต่งตัวได้น่ารักมาก เธอปล่อยผมสีดำน้ำตาลลงและแต่งหน้าอ่อนๆ บวกกับสวมชุดเดรสกระโปรงสีขาว แต่เธอเลือกที่จะสวมผ้าใบแทนการสวมส้นสูง ทำให้ร่างหนาถึงกับผุดยิ้มทันที
“ยิ้มอะไรของนาย?”
“สวมชุดเดรส... แต่สวมผ้าใบ เพื่ออะไรเนี้ย”
“ก็ พี่ไม่ค่อยชอบรองเท้าส้นสูง ว่าแต่เราเหอะจะพาพี่ไปไหนกัน? เย็นนี้พี่มีนัดกับพี่ตินนะ” เชคที่ได้ฟัง ก็ยักไหล่อย่างกวนๆ อยากรอก็รอไปสิ ^^ เพราะถึงยังไงเขาก็ไม่มีทางปล่อยลาสนีมให้พลาดเรื่องที่เขากำลังจะเซอร์ไพร์สเธอหรอก ทั้งคู่นั่งรถมาด้วยกัน จนรถจอดลง ร่างเล็กลงจากรถก็ต้องขมวดคิ้วทันทีกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
“พาพี่มาที่สนามบาสทำไม?”
“พี่รู้จักเหรอ?”
“ก็เคยเล่น แต่ไมได้เล่นนานแล้ว” ลาสนีมมองเข้าไปในสนามแต่ก็ไม่เห็นจะมีอะไรเลย เชคเดินอ้อมรถมาหาเธอทันที ก่อนจะกั้นแขนทั้งสองข้างของตัวเองเพื่อไม่ให้เธอขยับไปไหน ใบหน้าหล่อก้มลงเธอด้วยสีหน้ายิ้มๆ
“ถามจริง เล่นเป็นจริงอ่ะ?”
“อือ ใช่”
“แบบนี้ผมจะสู้ได้หรือเปล่า? ผมก็แค่นักบาสสมัครเล่น”
“ฉันก็แค่... กัปตันทีมบาสสมัยเรียนมหาลัยก็เท่านั้น” เชคมองใบหน้าของลาสนีมที่ยิ้มให้เขาอย่างเหนือกว่า ทั้งสองคนสบตากันอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ปกติเชคจะมักจ้องตาของผู้หญิงที่อยากเขย่าอยู่แล้ว แต่ลาสนีมสิ ทำไมจู่ๆ ถึงได้รู้แปลกๆ ที่จ้องใบหน้าของเด็กคนนี้นานๆ นะ มือเล็กผลักอกแกร่งให้ออกไป จนเชคเซนิดหน่อย
- Writer
