เข้ากรุงทั้งทีต้องมีสามีกลับบ้าน

เข้ากรุง #3

เช้านี้ที่แสนจะสดใสแกวมาทำงานตามปกติแต่ที่ไม่ปกติก็คือการแต่งตัวเพราะปกติแกวจะแต่งตัวด้วยชุดพนักงานทำความสะอาดแต่วันนี้เขาใส่กางเกงสแล็ครัดรูปกับเสื้อยืนธรรมดาสาเหตุที่เขาแต่งตัวแบบนี้เพราะเมื่อคืนท่านประธานส่งข้อความมาบอกเขานั่นเอง เขาไม่ต้องทำความสะอาดตึกแล้วเพราะฉะนั้นไม่จำเป็นต้องใส่ชุดพนักงานแค่ใส่ชุดธรรมดามานั่งคอยรับคำสั่งท่านประธานก็พอ

แกวมาถึงบริษัทตั้งแต่เช้าตรู่เขาเดินขึ้นลิฟต์พนักงานเหมือนเดิมเพื่อจะไปห้องทำงานของท่านประธาน พอมาถึงแกวก็เห็นเลขานั่งทำหน้ายุ่งๆอยู่หน้าห้องเขาแจ้งกับเลขาก่อนจะเดินเข้าห้องไปแต่พอเข้ามาแล้วแกวก็ไม่เห็นท่านประธานเลยหรือว่าอีกฝ่ายจะอยู่ในห้องนั้น

กึก

ยังไม่ทันจะได้ทำอะไรประตูก็เปิดออกมาเสียก่อน แกวกำเดาจะไหลท่านประธานไม่ใส่เสื้อเดินโชว์ซิกแพคเป็นลอนๆไปทั่วส่วนแกวก็ได้แต่จ้องเจ้าหกลูกไม่วางตาจนลืมแม้กระทั่งจะสวัสดีท่านประธาน

" เก็บน้ำลาย "

" อุ้ย! ข ขอโทษครับ "

" มานี่ "

" ค ครับ "

แกวเดินเข้าไปด้วยใจตุ้มต่อมๆเห็นไกลๆว่าสวยเซ็กซี่แล้วพออยู่ใกล้ๆ แม่เอ้ยแกวจะตายให้ได้นี่มันคนหรืออะไรเฟอร์เฟคได้ขนาดนี้เทวดาส่งมาเกิดหรอ อยากลองจับดูสักครั้งเหมือนกันนะซิกแพคน่ะถึงเขาจะทำไร่ทำนาก็ไม่ได้มีกล้ามถึงขนาดนี้ตัวเขาออกจะผอมบางมากด้วยซ้ำ

" ชอบหรอ "

" ครับ โอ๊ะไม่ใช่ครับคือท่านประธานมีอะไรจะใช้ผมหรือเปล่าครับ "

" มาแต่งตัวให้ฉัน "

" ครับ "

มาแต่งตัวให้ฉันว่าซ่าน อยากบอกท่านประธานเหลือเกินว่าอยากถอดมากกว่าว่าแต่แต่งตัวให้นี่หมายถึงต้องใส่กางเกงในให้ด้วยหรือเปล่านะ อร๊ายย เขินโว้ยมาแต่งตัวให้เทพบุตรเนี่ย

" เอ่อ กางเกง "

" ทำไม "

" เอ่อ ท่านประธานจะให้ผมใส่ให้หรือครับ "

" กางเกงใน "

"......"

" ฉันจะใส่เอง หึ "

แล้วท่านประธานก็ใส่กางเกงตรงหน้าแกวส่วนแกวก็หันหน้าหนีไปอีกทางแม้อยากจะมองก็เถอะ พอใส่กางเกงเสร็จแล้วแกวก็ค่อยๆใส่เสื้อให้ท่านประธานอย่างระวัง ดีนะที่ท่านประธานเลือกชุดไว้แล้วไม่อย่างนั้นแกวคงลำบากเขาเลือกชุดเป็นที่ไหนเคยใส่แต่เสื้อแถมปุ๋ยจะเอาอะไรมาเลือกเป็น

หลังจากที่ใส่เสื้อผ้าเสร็จแล้วก็ออกไปหากาแฟมาให้ท่านประธานโดยมีเลขาคอยบอกว่าต้องชงยังไงบ้าง ดีนะยังมีเลขาค่อยบอกไม่อย่างนั้นแกวคงไม่รอดเพราะเขาไม่ชอบดื่มกาแฟเขาเลยชงไม่เป็น

" รสชาติดี "

" ครับ คุณเลขาสอนครับ "

" ดี "

แกวยิ้มให้ตัวเองก่อนจะกลับไปนั่งที่โซฟาเจ้าประจำ ทั้งวันเขาคอยหาข้าวหาน้ำให้ท่านประธานบางครั้งก็เป็นหมอนวดบางครั้งก็เป็นพ่อบ้านคอยเก็บเอกสารที่ท่านประธานปาทิ้ง การทำงานของแกวก็มีเท่านี้เขาไม่ได้ทำงานอะไรหนักหนาเลยสบายยิ่งกว่าเลี้ยงควายอยู่บ้านเสียอีกพูดแล้วก็คิดถึงที่บ้านเหมือนกันเมื่อวานที่เขาบอกแม่ว่าจะส่งเงินให้ห้าหมื่นแม่เขาดีใจจนจะเป็นลมยังดีที่พ่อก็อยู่ข้างๆค่อยพยุงกันได้ แกวหวังว่าสองตายายจะอยู่กันอย่างมีความสุขไม่ต้องคิดว่าพรุ่งนี้จะมีเงินค่าปุ๋ยไหมถ้าขายข้าวไม่ได้ราคาจะทำยังไงอย่างน้อยๆเงินที่เขาส่งให้ก็พอให้พ่อกับแม่อยู่อย่างสบายได้บ้าง

" เธอ "

" ครับ ท่านประธานจะเอาอะไรหรือครับ "

" ชื่ออะไร "

" อ้อ ชื่อมันแกวครับหรือท่านประธานจะเรียกแกวเฉยๆก็ได้ครับ "

" อืม "

พูดแค่นั้นท่านประธานก็ทำงานต่อ แค่เงยหน้ามาถามชื่อเขาเฉยๆสินะ แกวมองท่านประธานอย่างซาบซึ้งไม่รู้ว่าถ้าไม่ได้ท่านประธานแกวจะยังมีเงินมากมายขนาดนั้นส่งให้แม่ไหมถ้าทำงานเหมือนเดิมเขาคงต้องทำอยู่หลายปีกว่าจะมีเงินแสนส่งให้ทางบ้าน

แกวนั่งๆนอนๆอยู่แบบนั้นจนถึงเวลาเลิกงานแต่ท่านประธานก็ไม่ได้พูดอะไรแกวเองก็ไม่กล้าจะสุ่มสี่สุ่มห้าเดินออกไปเหมือนกันถ้าท่านประธานไม่บอก จนเวลาล่วงเลยผ่านไปเกือบหนึ่งทุ่มท่านประธานจึงเงยหน้าขึ้นมามองแกว

" ทำไมยังอยู่ "

" เอ่อ ผมรอให้ท่านประธานสั่งให้กลับ "

" รอทำไม "

" ก ก็ "

" ถึงเวลาก็กลับ "

" ขอโทษครับถ้าอย่างนั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ "

" ฉันจะไปส่ง "

" ไม่เป็นไรครับผมนั่งรถเมล์กลับก็ได้ "

" อย่าดื้อ "

แค่พูดว่าอย่าดื้อแกวก็อ่อนระทวยไปทั้งตัว โถ่ ไอ้คนใจง่ายเห็นแก่เทพบุตรพูดนิดพูดหน่อยก็ตามใจจนให้ท่านประธานมาส่งถึงห้องน่ะ

ท่านประธานมาส่งแกวถึงหน้าห้องพักเขาบอกให้ท่านประธานจอดข้างทางเพื่อเขาจะเดินเข้าซอยเองก็ไม่ยอมจะมาส่งเขาให้ได้แล้วแกวจะทำอะไรได้นอกจากให้อีกฝ่ายมาส่ง

" ขอบคุณมากนะครับท่านประธาน "

" อือ "

" ยังไงก็เจอกันพรุ่งนี้นะครับ "

"......"

อยากจะถามว่าเงียบหาพระแสงอะไรก็ไม่กล้ากลัวจะโดนยิงทิ้งข้างทางแต่ท่านประธานก็เงียบจริงๆจนแกวไม่รู้ว่าท่านต้องการอะไรหรือเปล่าเพราะดูจากหน้าตาสายตาและการที่รถไม่ขยับไปไหนแล้วเหมือนท่านประธานต้องการอะไรสักอย่างแล้วคนอย่างแกวก็ไม่ชอบปล่อยให้มันค้างคาเสียด้วย

" ท่านประธานต้องการอะไรหรือเปล่าครับ "

"......"

" เอ่อ งั้นผมไปแล้วครับ "

" ฝันดี "

" ครับ อ้อ ฝันดีเหมือนกันครับท่านประธานเดินทางปลอดภัยนะครับ "

พูดจบรถหรูก็เคลื่อนตัวออกไปจากถนนปล่อยให้แกวยืนทำหน้าเอ๋ออยู่คนเดียว สรุปที่ไม่ยอมไปนี่คืออยากให้เขาบอกฝันดีหรอ โฮ้ มีแววจะได้ผัวรวยแล้วกู

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

หนึ่งเดือนผ่านไปการดำเนินชีวิตของแกวก็เป็นไปเหมือนทุกวันตื่นเช้ามาอาบน้ำแปรงฟันไปทำงานกับท่านประธานในห้องคอยชงกาแฟให้คอยนวดให้บางครั้งก็แต่งตัวให้จนตอนนี้แกวชินกับการที่มีท่านประธานแล้วส่วนท่านประธานเองก็คงคิดไม่ต่างจากแกว มั้ง แกวก็ไม่อยากจะหลงตัวเองหรอกแต่ท่านประธานไม่ค่อยเอาใครเลยช่วงนี้หมายถึงใครก็เข้าหน้าไม่ติดขนาดเดินไปเอาเอกสารแกวยังต้องไปเองเพราะท่านประธานไม่ชอบให้คนอื่นเข้าห้องทั้งที่เมื่อก่อนเข้าเป็นว่าเล่นน่ะนะแสดงว่าท่านประธานมีใจให้แกว ใช่ปะ

" นั่นชุดเธอ "

" ชุดอะไรหรอครับ "

" เย็นนี้ไปงานเลี้ยงกับฉัน "

" งานเลี้ยง? ผมเนี่ยนะครับ "

" อืม "

ให้ตายเถอะพระเจ้า แกวจะได้ไปงานเลี้ยงคนรวยตื่นเต้นเป็นบ้าเลยแต่ถ้าไปทำขายหน้าท่านประธานจะทำยังไงล่ะแต่ถ้าไม่ไปก็เสียดายเอาไงดีวะ

" เธอต้องไป "

" ครับ แต่ผมไม่เคยไปงานแบบนั้นเลยผมกลัวจะไปทำท่านประธานขายหน้า "

" ก็เหมือนงานทั่วไป "

" งานทั่วไปผมก็ไม่เคยไปครับนอกจากงานวันเด็ก "

"......"

" เอ่อ ผมจะทำให้ดีที่สุดนะครับจะระวังไม่ให้ท่านประธานขายหน้าที่มีลูกน้องเอ๋อตามไปด้วย "

" อืม "

พูดจบท่านประธานก็ทำงานต่อส่วนแกวก็เดินมาดูชุดที่ว่า ชุดนั่นเมื่อกลางวันมีคนเอามาส่งแต่ท่านประธานก็ไม่ได้บอกเขาแต่ดันมาบอกตอนจะไปนี่แหละ เตรียมตัวทันมากเลย

ช่วงเย็น

ตอนนี้แกวและท่านประธานกำลังเตรียมตัวจะเข้างาน แกวอยู่ในชุดสูทสีน้ำตาลที่เข้ากับสีผิวของเจ้าตัวส่วนเซโคลก็อยู่ในชุดสูทสีดำน่าเกรงขาม ทั้งสองเดินเข้ามาในงานที่มีผู้คนมากมายเดินไปมาและนักข่าวที่กำลังแห่กันมาเพื่อถ่ายรูปเซโคลประธานบริษัทยักษ์ใหญ่ แกวรีบปลีกตัวออกมาเพื่อให้นักข่าวได้ทำงานของพวกเขา

แกวถอยออกมายืนกับพี่ปลาเลขาท่านประธานและบอดี้การ์ดที่อยู่ไม่ไกลพวกเขาคอยรักษาความปลอดภัยให้เจ้านายเหมือนกับที่แกวคอยรับใช้ท่านประธานยามท่านประธานจะใช้ ในระหว่างที่แกวยืนมองท่านประธานกำลังสัมภาษณ์อยู่ก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาทักทายแกว

" สวัสดีครับไม่ทราบว่าคุณมากับใครหรือครับ "

" เอ่อ มากับคุณเซโคลครับ "

" หือ เป็นลูกน้องคุณเซโคลหรือครับ "

" ใช่ครับ "

" ผมชื่อเจมส์นะครับถ้าไม่รังเกียจช่วยชนแก้วกับผมหน่อยได้ไหมครับ "

" ก ก็ได้ครับผมชื่อมันแกวครับ เอ่อ เรียกแกวก็ได้ครับ ฮ่ะๆ "

" ฮ่าๆ ชื่อน่ารักนะครับ "

แกวยิ้มให้ก่อนหยิบน้ำอะไรสักอย่างที่อยู่ตรงนั้นมาชนกับอีกฝ่ายก่อนจะดื่มลงไปอย่างรวดเร็วด้วยความไม่รู้ว่าในนั้นมีแอลกอฮอล์ผสมอยู่ทำให้แกวสำลักออกมาอย่างน่าอาย

" แค่กๆ อึก ข ขอโทษครับ "

" ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมช่วย "

เจมส์ช่วยแกวเช็ดปากที่เปียกนิดหน่อยอย่างไม่รักเกียจทั้งยังหัวเราะให้กับความใสซื่อของอีกคนไปด้วยโดยไม่รู้เลยว่าทุกเหตุการณ์ตกอยู่ในสายตาของคนทั้งงานรวมทั้งเซโคลด้วย

" ถ้าคุณดื่มไม่ได้ผมก็ไม่บังคับนะครับดื่มน้ำผลไม้ไหมหรือน้ำเปล่า "

" ผมดื่มได้ครับเมื่อกี้ผมยกแรงไปหน่อย ฮ่ะๆ ขอโทษด้วยครับ "

" ไม่เป็นไรครับ "

แกวยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นมาอีกรอบเพื่อชนกับอีกฝ่ายเมื่อครู่เขาทำขายหน้าไปแล้วรอบนี้เขาจะไม่ให้มันเกิดขึ้นอีกเด็ดขาด ต้องรักษาหน้าท่านประธานหน่อยเดี๋ยวคนอื่นจะว่าเป็นลูกน้องท่านประธานแต่กินเหล้ายังไม่เป็น

แกวชนแก้วกับอีกฝ่ายอีกรอบก่อนจะค่อยๆยกน้ำดังกล่าวดื่มแต่รอบนี้แกวไม่ได้สำลักเพราะเขาค่อยๆจิบนอกจากจะไม่สำลักแล้วแกวยังรู้สึกว่าน้ำนี้มันอร่อยกว่าที่คิด

" เอาอีกไหมครับมันอร่อยใช่ไหม "

" ครับ อร่อยมากเลยขอบคุณนะครับคุณเจมส์ "

" ไม่เป็นไรครับ "

พูดจบเจมส์ก็เรียกพนักงานเพื่อเอาเครื่องดื่มให้แกวอีกครั้ง แกวเมื่อได้รับของอร่อยก็ดื่มไปหลายแก้วจนตัวเองยืนแทบไม่ไหวลำบากเจมส์โอบเอวไว้แต่เจมส์ก็ไม่ได้ถือสาอะไรเจ้าตัวออกจะชอบเสียมากกว่า

ขณะที่แกวอยู่ในอ้อมแขนของเจมส์เซโคลที่มองดูอยู่ก็เดินไปกระชากแกวเข้ามากอดแทน เขามองอยู่นานว่าแกวจะทำยังไงกับสถานการณ์ที่เผชิญแต่สิ่งที่ได้คืออีกฝ่ายเคลิ้มไปกับคนอื่นจนตัวเองเมาไม่เป็นท่า

" คนของคุณเซโคลเมาน่ะครับผมเลยช่วยพยุงให้ "

" อืม "

พูดแค่นั้นเซโคลก็พยุงคนในอ้อมกอดออกจากงานเพื่อกลับบ้านเขาเห็นแล้วว่าอีกฝ่ายเมาไม่เป็นท่าจะให้อยู่ในงานต่อก็ไม่ได้เพราะเขาดูออกว่าผู้ชายคนนั้นจะทำอะไรกับคนของเขาแล้วคิดว่าเซโคลคนนี้จะยอมหรือ

" อื้ออ ร้อน "

เสียงยานครางของคนเมาเอ่ยก่อนจะค่อยๆถอดเสื้อของตัวเอง เซโคลเหล่มองนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร