เข้ากรุง #7
2002 Words
" อื้ออ "
แกวลืมตาขึ้นมาด้วยความยากลำบากก่อนจะมองไปรอบๆห้องที่นอนอยู่และก็พบว่า นี่ไม่ใช่ห้องของเขาแล้วมันห้องใครวะ
" โอ๊ะ! ซี๊ดด "
พอขยับตัวความเจ็บก็แล่นเข้าสู่ร่างกายจนแกวต้องหยุดขยับแล้วนอนอยู่เฉยๆ เขาเริ่มคิดถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนจะจำได้ว่าเมื่อวานเขาเห็นท่านประธานจูบกับคู่หมั้นสุดสวยและด้วยความเจ็บช้ำใจแกวเลยไปนั่งก๊งเหล้าอยู่ซุ้มแถวห้องหลังจากนั้นเขาก็กินจนเมาแล้วอะไรต่อวะ
" ตื่นแล้วก็ลุก "
แกวหันไปตามเสียงก่อนจะเห็นท่านประธานอยู่ในชุดคลุม ชุดคลุม? แกวมองอีกฝ่ายก่อนจะก้มหน้ามองร่างกายตัวเองและพบว่าเขาไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเลยสักชิ้นแกวพยายามนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นอีกครั้ง เมื่อวานไปกินเหล้าย้อมใจเสร็จแล้วก็เมาหลังนั้นก็เจอท่านประธาน ท่านประธานพามาที่ห้องก่อนจะจึกๆกัน เค ไม่มีอะไรแปลก
บัดซบตื่นมาสวยๆแล้วมีผัวเลยกู
" ไป "
" ไปไหนครับ "
" กลับห้องเธอไป "
" เอ่อ กลับห้อง "
ขณะที่สมองกำลังประมวลผลแกวก็เห็นท่านประธานเดินไปหยิบกระเป๋าก่อนจะยื่นแบงก์พันหลายใบให้ วินาทีนั้นแกวรู้ทันทีว่าท่านประธานไม่ได้คิดจะรับผิดชอบเขาแต่กำลังทำเหมือนเขา ขายตัว
" ออกไป "
"......"
" ไม่ได้ยินหรอ "
" หมายความว่ายังไงครับ เงินนี่ "
" ค่าตัว "
" ค่าตัว ทำเหมือนผมขายตัวเลยนะครับ "
" ไม่ใช่หรอ "
" เก็บเงินท่านประธานไว้เถอะครับแล้วถ้าไม่เป็นการรบกวนเกินไปผมขอกลับไปเป็นพนักงานทำความสะอาดเหมือนเดิมนะครับ "
" ตามใจ "
ตามใจ เจ็บถึงทรวงเชียวคำนี้ไม่มีการยื้อยุดอะไรเขาเลยคงคิดว่าเขาง่ายแค่ให้เงินก็จบสิ ถึงจะชอบขนาดไหนแต่แกวก็มีศักดิ์ศรีเหมือนกันในเมื่อไม่คิดอะไรแกวก็จะไม่คิดอะไรเหมือนกันคิดเสียว่าที่เสียไปแค่ความสนุกร่วมกันถึงแกวจะไม่สนุกก็เถอะ แกวพยุงตัวเองไปห้องน้ำอย่างทุลักทุเลส่วนท่านประธานก็ออกไปนอนแล้วปล่อยเขาไว้คนเดียวบอกแค่ว่าเสร็จแล้วก็ออกไปได้เลย ไม่มีจะช่วยกันสักนิดที่แท้ท่านประธานก็เป็นคนใจร้ายแบบนี้นี่เองไม่น่าหลงไปชอบเลย
หลังจากทำธุระอะไรเสร็จแกวก็ออกมาจากห้องเขาเดินไปที่ลิฟท์ก่อนจะกดลงชั้นล่างสุด ตอนนี้แกวไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหนท่านประธานก็ไม่ได้บอกอะไรไว้ยังดีที่แกวพอมีเงินติดตัวมาบ้างพอเป็นค่าแท็กซี่กลับห้อง
" เฮ้อ เหนื่อย "
แกวมาถึงห้องก็ล้มตัวลงนอนบนฟูกทันทีด้วยความเหนื่อยล้า ร่างกายก็เจ็บใจก็เจ็บเจ็บจนบอกไม่ถูกเลยแต่ต่อไปนี้เขาจะพยายามทำหน้าที่ให้ดีที่สุดจะไม่สนใจท่านประธานอีกแล้วเขาไม่อยากเสียใจอีกแค่นี้ก็เจ็บเจียนตาย
ครืดด
" ฮัลโหล "
" แกวคือมีรายชื่อมึงอยู่พนักงานทำความสะอาดกลับมาเฮ็ดงานข้างล่างแล้วเบาะ " (แกวทำไมมีรายชื่ออยู่ที่พนักงานทำความสะอาดกลับมาทำงานข้างล่างแล้วหรอ)
" ครับเอื้อย " (ครับพี่)
" เอ้า คือเป็นแบบนั้นเมื่อวานท่านประธานคือทรงดีนำอยู่ " (เอ้า ทำไมเป็นแบบนั้นเมื่อวานท่านประธานก็ยังดีด้วย)
" ผมขอเพิ่นครับผมเหงาผมอยากกลับมาเฮ็ดงานคือเก่า "(ผมขอเขาครับผมเหงาผมอยากกลับมาทำงานเหมือนเดิม)
" เอาๆ มื้ออื่นพ้อกัน " (เอาๆ พรุ่งนี้เจอกัน)
" ครับ "
หลังจากวางสายแกวก็น้ำตาไหลทันที มีรายชื่อเขาอยู่ที่แผนกทำความสะอาดก็แสดงว่าท่านประธานสั่งลงมาแบบนี้แปลว่าท่านประธานไล่เขาออกจริงๆใช่ไหม เขี่ยกันทิ้งง่ายๆเลยหรอ ใจจืดใจดำจริง บ่นอยู่สักพักแกวก็ปิดเปลือกตาลงเพื่อจะนอนพักผ่อนเขาเหนื่อยมามากแล้วขอนอนหน่อยเถอะพรุ่งนี้จะได้ไปสู้ต่อ
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
รุ่งเช้า
วันนี้แกวมาทำงานตามปกติแต่ที่ไม่ปกติก็คือจิตใจและหน้าที่การงานของเขาถึงแม้จะไม่ได้ทำหน้าที่เดิมแต่งานนี้แกวก็ทำมาก่อนมันไม่ได้ยากอะไรสำหรับเขาแต่จิตใจนี่สิ
" น้องแกวเป็นอะไรครับไม่อร่อยหรอ "
" อร่อยครับพี่เทพแต่แกวไม่ค่อยหิว "
" อ้อ พี่นึกว่าไม่อร่อย "
" ฮ่ะๆ "
แกวยิ้มให้พี่เทพก่อนจะกินข้าวต่อ ตอนนี้แกวมานั่งกินข้าวเหงาๆอยู่คนเดียวที่ร้านป้ากิจและสงสัยว่าเขาจะทำหน้าเศร้าไปพี่เทพเลยมาทักก็เขาเคยเศร้าเสียที่ไหนมาทำงานทุกวันก็มีแต่รอยยิ้มแต่วันนี้มีแต่ความเศร้า พูดแล้วก็เศร้าเว้ย
แกวรีบกินรีบเข้ามาที่บริษัทก่อนจะรอรับคำสั่งว่าวันนี้เขาจะต้องไปความสะอาดที่ไหนบ้างแต่คำตอบที่ได้รับคือให้ทำชั้นบนสุดแค่นั้น เขามีหน้าที่เฝ้าชั้นบนสุดทั้งชั้น แกวไม่เข้าใจว่าทำไมต้องแค่ชั้นนั้นทำไมไม่ให้ทำชั้นอื่นพอถามหัวหน้าก็ได้คำตอบว่า ไม่รู้ (–_–)
แกวสูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะไปทำความสะอาดชั้นบนสุด พอมาถึงแกวก็เจอพี่ปลาเลขาที่อยู่หน้าห้องแกวกับพี่ปลาพูดคุยกันนิดหน่อยแกวก็ขอตัวไปทำความสะอาดที่อื่นต่อเพราะเขาไม่อยากจะอยู่นานๆกลัวเจอท่านประธาน แต่ขณะที่กำลังเช็ดฝุ่นที่ประตูห้องประชุมใหญ่พี่ปลาก็เดินมาเรียกเขา
" แกวๆท่านประธานให้ไปทำความสะอาดในห้องของท่านน่ะ "
" ค ครับพี่ "
ท่านประธานนี่ก็ยังไงเขาไม่อยากเจอก็ยังมาเรียกไปหาอีกแต่ช่างเถอะเพราะคราวนี้แกวมีหน้าที่ไปทำความสะอาดไม่ได้ไปเอาอกเอาใจอีกฝ่ายสักหน่อย แม้จะทำใจมาแล้วแต่พอถึงเวลาจริงๆแกวก็รู้สึกประหม่าเหมือนกันเขาพึ่งถูกท่านประธานทิ้งมาจะให้ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็ดูจะเก่งเกิน
แกรก
" ขออนุญาตครับ "
แกวเปิดประตูเข้าไปก่อนจะเอ่ยขออนุญาตอีกฝ่ายที่กำลังนั่งทำงานอยู่ ดูเอาเถอะขนาดเขาเข้ามาในห้องแล้วท่านประธานยังไม่แม้แต่เงยหน้าขึ้นมามองนี่เขาโดนทิ้งถาวรแล้วหรือยังไง
แกวไม่สนใจท่านประธานอีกเขารีบไปทำงานตัวเองอย่างแข็งขันเช็ดกระจกตู้ใสอย่างเบามือแต่ขณะที่กำลังจะทำความสะอาดโซฟาท่านประธานก็เอ่ยปากคุยกับเขาเสียก่อน
" เป็นยังไงบ้าง "
" หมายถึงอะไรหรอครับ "
" ตัวเธอ "
" ก็ดีครับไม่เจ็บอะไรแล้วยังไงผมขอไปทำความสะอาดโซฟาก่อนนะครับ "
" อืม "
พูดจบแกวก็ก้มหน้าก้มตาทำงานตัวเองต่อเขาไม่ได้เจ็บไข้อะไรอย่างที่พูดเมื่อวานหลังจากที่ตื่นมาเขาก็ออกไปหาข้าวหายากินเลยไม่ได้เป็นอะไรมากร่างกายเขาแข็งแรงคงเพราะเป็นคนทำไร่ทำนาเยอะแค่นี้เขาไม่เจ็บไข้หรอก แต่วันนี้เขาไม่ได้บีบนวดให้ท่านประธานไม่ได้แยกเอกสารไม่ได้ชงกาแฟเหมือนทุกวันแม้จะอยากทำให้แต่แกวคิดว่ามันไม่ใช่หน้าที่เขาหน้าที่เขาคือทำความสะอาดก็ทำไปอย่าไปยุ่งกับท่านประธานจะดีกว่า
ปังง
" พี่เซโคลล "
" เควิน "
" คิดถึงจังเลยขอตังหน่อยยย "
"......"
แกวมองผู้ชายหน้าหล่อคนหนึ่งที่เปิดประตูเข้ามาก่อนจะเอ่ยกับท่านประธานราวสนิทสนมกันมานาน แกวคิดว่าคนนี้น่าจะเป็นพี่น้องคนใดคนหนึ่งของท่านประธานเพราะแกวเคยถามพี่แต้วว่าท่านประธานมีพี่น้องกี่คนแล้วคำตอบก็ทำเอาอึ้งเหมือนกัน ท่านประธานมีพี่น้องห้าคนเป็นพี่น้องฝาแฝดกันทั้งหมดคิดดูเถอะแฝดห้าคนท้องนี่จะสุดยอดไปไหน
" แกควรไปทำงาน "
" ไม่เอาน่าพี่ผมยังอยากใช้ชีวิตอิสระ นะนะขอตังหน่อย "
" อืม "
" แล้วนี่ใครน่ารักไม่เบาเลยแฮะ "
พูดจบอีกฝ่ายก็เดินเข้ามาหาแกวที่กำลังทำความสะอาดโซฟาอยู่แม้จะตกใจแต่แกวก็ไม่ได้ทำอะไรน่าเกียจแกวแค่มองคนตรงหน้านิดหน่อยก่อนจะขอตัวไปทำงานต่อแค่นั้นแต่คนตรงหน้าดูจะไม่ยอมให้เขาทำอย่างนั้นก็อีกฝ่ายกำลังก้มหน้าลงมามองเขาน่ะสิ ใกล้จนใจเต้นเชียว
" เอ่อ ผมขอตัวไปทำงานนะครับ "
" น่ารักจัง ชื่ออะไรครับพี่ชื่อเควินนะ "
" ช ชื่อ "
" ออกไป "
" เอ่อ ครับขอตัวนะครับ "
" เฮ้เดี๋ยวเธอชื่ออะไรยังไม่รู้เลยตอบพี่ก่อน "
" ชื่อแกวครับ "
แกวรีบตอบอีกฝ่ายก่อนจะถือถังออกมาจากห้องทันที เมื่อครู่ท่านประธานทำเสียงแข็งใส่เขาจนเขากลัวตั้งแต่ทำงานกับอีกฝ่ายมาท่านประธานไม่เคยใช้น้ำเสียงแบบนี้เลยสักครั้ง น่ากลัวจนแกวขนลุกไปเหมือนปีศาจจะกลายร่างเลย
" อ้าวแกวทำเสร็จแล้วหรอ "
" ยังครับพี่ปลาท่านประธานมีแขกน่ะครับ "
" อ้อ คุณเควินน้องชายท่านประธานเองแกวมานั่งพักก่อนก็ได้ "
แกวเดินเข้าไปนั่งข้างๆพี่ปลาเพื่อรอเข้าไปทำความสะอาดห้องของท่านประธานต่อเมื่อครู่เขายังทำไม่ถึงไหนเลยเหลืออีกตั้งเยอะแต่ก็ดีเหมือนกันเพราะเขาอึดอัดที่อยู่กับท่านประธานสองคนมีเวลาได้พักหายใจทำใจหน่อยก็ดี
ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมงน้องชายของท่านประธานก็เดินออกมาด้วยรอยยิ้ม แกวไม่เข้าใจว่าทำไมท่านประธานถึงได้เย็นชานักทั้งที่น้องชายน้องสาวก็ดูร่าเริงดีขนาดนี้เหมือนคนละขั้วเลย
" อ้าวเธอมานี่หน่อยสิครับ "
" เอ่อ ผมหรอครับ "
" ใช่ๆขอคุยด้วยหน่อย "
" ครับ "
แม้ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะพูดอะไรด้วยแต่แกวก็ไม่ได้มีสิทธิ์ปฏิเสธเพราะนั่นน่ะน้องชายท่านประธานเชียว แกวเดินเข้าไปใกล้ๆก่อนจะโดนคนตรงหน้ากระชากเข้าไปกอด ฟังไม่ผิดหรอกกระชากเข้าไปกอดส่วนแกวก็ได้แต่ยืนงงๆเพราะไม่รู้ว่าต้องทำยังไงต่อเขากำลังโดนน้องชายของท่านประธานกอดเชียวนะใครจะทำตัวถูกแต่เริ่มจะฟินแล้วว่ะ
ปึก
" อ๊ะ! "
แกวกำลังจะฟินแล้วเชียวก็มีมือมารมาดึงไปเสียก่อน ก็ท่านประธานไงอยู่ดีๆก็มากระชากเขาออกไปจนหน้าเขากระแทกอกอีกฝ่ายเต็มๆดั้งจะหักไหมวะเนี่ยยิ่งมีแค่ไว้หายใจอยู่ด้วย
" กลับไปเควิน "
" แหม่ ผมแค่หยอกน้องเขาเองใช่ไหมครับน้องแกว "
" เควิน "
" นี่ก็หวงจังไปก็ได้! ไว้เจอกันใหม่นะครับน้องแกว "
" ค ครับ "
แกวตอบออกไปก่อนจะโดนสายตาอาฆาตจากท่านประธานมองมาเห็นดังนั้นแกวก็รีบก้มหน้าก้มตาเพราะทำตัวไม่ถูกก็แกวไม่รู้ว่าทำอะไรผิดทำไมต้องโดนสายตาแบบนั้นมองด้วยส่วนน้องชายของท่านประธานก็เดินหัวเราะเสียงดังออกไป ดูอารมณ์ดีนะครับไม่ดูคนข้างหลังเลย
" มานี่ "
" ไปไหนครับ "
" ห้อง "
แล้วแกวก็โดนท่านประธานลากเข้าห้องทำงานไป แกวอยากจะถามสวรรค์เหลือเกินว่ากำลังแกล้งอะไรเขาอยู่จะให้เขาใช้ชีวิตด้วยความกังวลแบบนี้ไม่ได้นะ
- Writer
