ปึกก!! ร่างเล็กโดนโยนลงบนเตียงอย่างแรง ทำคะนิ้งเองนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด
"คุณจะทำอะไร" คะนิ้งเอ่ยถาม พลางถอยตัวเองไปจนชนเข้ากับหัวเตียง
"แล้วใครมันบอกว่าเป็นเมียฉัน" สิงหาพูดขึ้นพร้อมรอยยิ้มมุมปาก มือกำลังจัดการถอดกางเกงสแลคสีดำของตัวเองออกพร้อมเสื้อเชิ้ตสีดำที่โดนโยนไปกองอยู่ที่พื้น เผยแผงอกแกร่งกับรอยสักบนตัวให้คะนิ้งได้เห็นชัดๆ "เป็นเมีย หนูก็ต้องทำหน้าที่เมียสิคะ" ทันทีที่เสื้อผ้าบนตัวโดนปลดออกจนหมด สิงหาเองก็รีบขึ้นเตียงมาดึงตัวคะนิ้งลงมาให้นอนลงตรงกลางเตียง
"ฉันแค่พูดให้พี่คาร่าไม่ยุ่งกับคุณ"
"แล้วทำไมต้องไม่ให้ยุ่ง หืม?" คำถามที่ถูกถามออกมาส่งๆ สิงหาตอนนี้ไม่ได้สนใจคำตอบอะไรพวกนั้นสักนิด เขาสนใจแค่ตัวของคะนิ้งที่กำลังโดนเขาจัดการเสื้อผ้าบนตัวออก
"ก็คุณดูไม่อยากให้พี่คาร่ามาทำงานด้วยไง..ฉันก็แค่ช่วยเอง"
"ฉันเข้าใจว่าหนูหวงฉันซะอีก"
"ใครจะไปหวง กฎมันก็บอกไม่ให้ล้ำเส้นไม่ใช่
