เลขามาเฟีย (สิงหา)

ตอนที่ 8 เปลี่ยนแผน 18+

ทื้ด! ข้อความจากธันส่งเข้ามาบอกสิงหาว่าทุกอย่างพร้อมแล้ว สิงหาเองถึงหยัดตัวลุกจากเก้าอี้ เดินออกจากห้องทำงานไป

ทันทีที่ลิฟต์ลงมาถึงชั้นวีไอพี ก็มีธันยืมรอรับเขาอยู่ตรงด้านหน้าลิฟต์แล้ว

"แก้วไวน์ของนายมียานะครับ" เสียงจากธันพูดขึ้นมาเบาๆ

"คะนิ้งค้นตัวไม่เจอใช่ไหม"

"ครับ ตอนแรกคุณคะนิ้งจะค้นทุกมุมเพราะผมบอกไปว่าถ้าผิดพลาดขึ้นมาจะต้องรับผิดชอบ แต่ลูกสาวท่านธวัทวีนใส่ คุณคะนิ้งเลยไม่ได้ค้นตรงส่วนที่ยาซ่อนไว้"

"วีน?" สิงหาได้ยินแบบนั้นแล้วก็ชะงักฝีเท้าที่กำลังจะเดินตรงไปที่ห้องคุยงาน หันไปถามลูกน้องซ้ำ

"ครับ คุณคะนิ้งโดนว่าไปหลายคำ"

"มันไม่รู้เหรอว่าคะนิ้งเป็นเลขากู"

"รู้ครับเลยมีคำว่าเป็นแค่เลขา กล้าดียังไงมาแตะตัว"

"อวดดีกันจริงๆ" สิงหาว่าออกมาด้วยเสียงเข้มติดหงุดหงิด ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องรับรองที่มีแขกนั่งรออยู่ พร้อมกับคะนิ้งที่ยืนอยู่ข้างๆ โซฟา

"สวัสดีค่ะคุณสิงหา ดิฉันลดานะคะ พอดีคุณพ่อไม่ว่างเลยให้ลดามาแทนค่ะ" ลดาพูดขึ้นพลางยกมือขึ้นสวัสดีสิงหาพร้อมรอยยิ้ม สิงหาเองเห็นแบบนั้นก็ยกมือขึ้นรับไหว้ด้วยมือข้างเดียวก่อนจะเมินหน้าหนีหันไปหาเลขาสาวสวยของตัวเอง

"ทำไมไม่นั่ง ไปยืนอยู่ตรงนั้นทำไม"

"แขกของคุณไม่ให้ฉันนั่งค่ะ บอกว่ามันคนละระดับกัน" สิงหาได้ยินแบบนั้นแล้วถึงหันไปมองลดาที่ยืนยิ้มเจื่อนๆ ส่งให้ตัวเองอยู่ ก่อนจะหันไปรั้งตัวคะนิ้งให้เดินมานั่งลงข้างๆ ตัวเอง

"รอบหน้ารบกวนให้เกียรติคนของผมให้มากกว่านี้นะครับ ครั้งนี้คุณมาคุยงานครั้กแรก คุณพ่อคงไม่ได้สอนมา ผมจะไม่ถือสา" สิงหาพูดเตือนคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามตัวเองด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ลดาเองถึงรีบพยักหน้าให้ "เอกสารละครับ"

"เอ่อ..เราดื่มกันก่อนดีไหมคะ" ลดาพูดพร้อมยกแก้วไวน์ยื่นเข้ามาหาสิงหาเพื่อจะขอชนแก้วด้วย สิงหาเองถึงเลี่ยงไม่ได้ มือหนาหยิบแก้วที่วางอยู่ตรงหน้าตัวเองขึ้นชนแก้วกับลดา ก่อนจะลอบหันมองไปหาธันที่ยืนอยู่ ธันเองถึงพยักหน้าให้เป็นสัญญาณว่าแก้วที่เขาถืออยู่เป็นแก้วที่มียา

แต่ถ้าเขากินไปตอนนี้แล้วต้องคุยงานต่อ แบบนั้นคงไม่ไหวแน่ ถ้ายาออกฤทธิ์ขึ้นมาก่อนจะเป็นเขาเองที่จะแย่ อีกอย่างไม่รู้ว่ายาแรงขนาดไหน ถ้าเป็นขนาดที่เขาควบคุมตัวเองไม่ได้ มันอาจจะผิดแผนไปหมด อาจจะไม่ได้นอนกับเลขาตัวเองแต่ไปได้นอนกับลดาแทน..แต่ถ้าหากว่าเป็นคะนิ้งที่โดนยานั้นแทน เขาเองมั่นใจว่าเขาเอาคะนิ้งอยู่ สิงหาคิดได้แบบนั้นแล้วถึงต้องเปลี่ยนแผนเป็นส่งแก้วไวน์ในมือให้กับคะนิ้งแทน

"คะ?"

"ดื่มแทนหน่อย ไม่อยากดื่มตอนคุยงาน" คะนิ้งเองได้ยินแบบนั้นถึงรับแก้วในมือสิงหาขึ้นมาดื่มไปเรื่อยๆ จนหมด

"ลดาไม่รู้ว่าคุณจะไม่ดื่มตอนที่คุยงาน"

"เริ่มคุยได้ยังครับ" ลดาหยิบแฟ้มเอกสารที่เตรียมมาส่งให้กับสิงหา สายตาคู่สวยตอนนี้หันมองไปที่คะนิ้งอยู่เป็นระยะ เหมือนคอยสังเกตอาการของคะนิ้งอยู่เรื่อยๆ

"ของที่จะส่งเข้ามารอบหน้า ถ้าจะให้ดีก็ให้คุณพ่อคุณเข้ามาคุยเองเพราะดูเหมือนคุณจะไม่ได้มีความรู้เรื่องคาสิโนขนาดนั้น"

"เอ่อค่ะ.." ลดาเอ่ยตอบสิงหาออกมาแต่สายตายังมองอยู่ที่คะนิ้งจนสิงหาเองต้องหันมองตาม ถึงได้เห็นว่าคะนิ้งตอนนี้เริ่มมีเหงื่อไหลตามกรอบหน้า มือเล็กเริ่มจะปัดป่ายไปมา อยู่ไม่เป็นที่ เหมือนว่ายาตัวที่ลดาใช้จะฤทธิ์แรงพอสมควร.. "งั้นคราวหน้าลดาจะให้คุณพ่อมาคุยด้วยตัวเองนะคะ ลดาขอตัวก่อนค่ะ" ลดาพูดจบก็รีบลุกออกไป ไม่รอให้สิงหาได้พูดตอบ คงจะกลัวสิงหาจะรู้ว่าในแก้วมียาอยู่จนเลขาตัวเองเป็นแบบนั้น คงจะไม่คิดว่าสิงหาเองรู้เรื่องอยู่แล้วและตั้งใจจะใช้ประโยชน์จากตรงนี้ถึงยอมปล่อยผ่านไป

"คุณสิงหา"

"หืม" ใบหน้าคมละสายตาจากเอกสารตรงหน้า หันมองเลขาสาวที่ตอนนี้เริ่มจะดึงชุดเดรสตัวเองลงจนสิงหาเองต้องหันไปส่งสายตาให้ธันออกไปนอกห้อง

"ร้อน..มันร้อนแปลกๆ"

"..." สิงหาวางเอกสารในมือลงบนโต๊ะ ก่อนจะเอนตัวพิงพนักโซฟาแล้วค่อยๆ คลายกระดุมเสื้อเชิตตัวเองออกโชว์รอยสักบนแผงอกแกร่ง สายตาคมมองคนข้างตัวที่กำลังปลดชุดเดรสบนตัวออกด้วยตัวเอง

"เหมือนจะเมาเลย..แต่กินไปแก้วเดียวเอง อื้อ"

"เหงื่อเต็มตัวไปหมดแล้ว" ทันทีที่ชุดเดรสถูกปลดทิ้งลงพื้น สิงหาเองถึงเห็นว่าบนผิวขาวตอนนี้เต็มไปด้วยเหงื่อ มือหนาดึงตัวคนน้องขึ้นมานั่งบนตักตัวเอง "ให้ฉันช่วยถอดดีไหม..ดูหนูจะร้อนมากนะคะ"

"อือๆๆ" ใบหน้าสวยรีบพยักหน้าให้เป็นการอนุญาต สิงหาถึงเลื่อนมือไปหาแผ่นหลังสวยปลดบราลูกไม้บนตัวของคะนิ้งที่เขาเองเพิ่งจะปลดมันทิ้งไปบนห้องออกอีกครั้ง

"ด้านล่างล่ะคะ ให้ฉันช่วยหนูด้วยไหม"

"อือ" คำตอบเบาๆ ในลำคอสวย ทำสิงหายกยิ้มพอใจออกมา เหมือนว่าคะนิ้งตอนนี้จะยอมทุกอย่าง เขาพูดอะไรก็ยอมหมด เคลิ้มตามไปกับทุกคำพูด ไม่มีสติอะไรจะมาขัดขืนเขาอีกแล้ว งั้นคืนนี้คะนิ้งคงมีอะไรให้เขาได้แกล้งอีกเยอะ...อย่างเช่นอะไรที่เขาเคยขอให้คนน้องช่วยทำให้แต่ตอนมีสติก็ไม่ยอมทำให้เขา.. เขาจะใช้โอกาสนี้ขอให้ทำดีไหมนะ คิดได้แบบนั้นแล้วถึงยั้งมือที่กำลังจะปลดแพนตี้จิ๋วกลับมา "ทำไมไม่ถอด"

"ลงไปนั่งที่พื้นแล้วใช้ปากทำให้ฉันหน่อยสิคะ..เสร็จแล้วฉันจะถอดให้หนูเอง" สิ่งที่เขาเคยขอแต่ก็โดนปฏิเสธทุกรอบ...

"อือ" แต่ตอนนี้กลับเชื่อง ทำตามแบบว่าง่าย

สงสัยว่าเสร็จเรื่องนี้ เขาเองคงจะต้องไปขอบคุณลดาด้วยตัวเองแล้วสิที่มอบโอกาสแบบนี้ให้...