บทที่ ๔ จัดเน้น ๆ ให้คนปากแข็ง

2718 Words

บทที่ ๔ จัดเน้น ๆ ให้คนปากแข็ง สิงหานอนซมเขาไม่สบายพอไอ้เพื่อนตัวร้ายทั้งสองมาเห็นสภาพ มันก็สงสัยแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร กำลังจะช่วยกันเช็ดตัวให้แต่เพราะมีคดีติดตัว สิงหาก็โวยวายไม่ยอม ซึ่งมันผิดวิสัยของสิงหามาก “หยุดเลยนะมึง เดี๋ยวกูเช็ดเอง” ยกมือเบรคเพื่อน ทำให้เพื่อนทั้งสองมองตากัน “ไม มึงป่วย กูจะเช็ดให้แล้วมึงเป็นเหี้ยไร อย่ามาทำอาย ดุ้นมึงสีไร ใหญ่ไหม กูเห็นมาจนเบื่อแล้ว” ไกรภพพูดขึ้น สิงหาตาวาว หน้าตาแดงก่ำ “สัสนะมึง มึงแอบคิดไรกะกูปะเนี่ย” เฉไฉไปทางอื่น ด้วยหัวใจเต้นรัวเร็ว “กูมีผัวแล้ว และผัวกูก็เอากูมันมาก มึงไม่รู้หรอกว่าการมีผัวมันดีแค่ไหน” ไปนู่นเลย ทั้งที่แต่ก่อนก็เป็นแบบเดียวกับสิงหา “พอเลยพวกมึง ไอ้สิง ถ้ามึงไม่ให้กูเช็ดก็ไม่เป็นไร มึงก็เช็ดเอาเองแล้วกัน อ้อ กินยาด้วย พี่นิโคฝากให้ อ้อ เดี๋ยว แล้วพี่นิโครู้ได้ไงว่ามึงป่วย” เสียงนั้นดูเหมือนรู้ทัน ยิ่งทำให้สิงหาร้อนตัวมากขึ้น “มึงอย่ามาจับผิดกู มึงออกไปเลยนะ” ไล่เพื่อนแล้วรีบหลบสายตาของเมียท่านรัฐมนตรี ไกรภพและธีวราห์มองตากัน ก่อนจะพยักหน้าแล้วก็ออกจากห้องไป “มึง ๆ ๆ” ไอ้ภพสะกิดธีวราห์ยิก ๆ เมื่อออกมาจากห้องแล้ว “ไรมึง” ธีวราห์กำลังครุ่นคิดเรื่องของสิงหา มันดูแปลกไป มันต้องมีอะไรปิดบังเขาแน่ ‘มันต้องเป็นแบบที่กูคิดชัวร์ เมื่อคืน ไอ้สิงกับพี่นิโคจะต้องมีอะไรกันแน่ ไม่อย่างงั้นไอ้หมาสิงมันคงไม่ป่วยกะทันหันแบบนี้ ไหนจะฝากให้กูเอายาให้มันกินอีกด้วย’ “มึงว่าไอ้สิงมันแปลกไหม มันไม่ยอมให้พวกเราเช็ดตัวให้มัน ทั้งที่แต่ก่อน ดุ้นมันขนาดไหน เราก็เห็นกันมาแล้ว” เพื่อนภพพูด “เออ มันแปลก แล้วมึงอะ ผัวมึงไปไหน” ถามอีกคนกลับ มันก็หน้าแดงก่ำ “แหมมม ทำมาเป็นหน้าแดงหูแดง กูล่ะเบื่อ ทีแต่ก่อน กูโพผัวโว๊ย สัส แล้วตอนนี้โพผัวมึงมันไปไหนแล้ว” กัดเพื่อนคืน มันก็เอาแต่ยิ้มอย่างอาย ๆ เพราะที่ธีวราห์พูดมามันคือเรื่องจริงทั้งนั้น “เอาน่ะ แต่ก่อนมันผิดพลาดทางเทคนิคนิดหน่อย” เกาหัวก่อนจะพูดเสียงเขิน ๆ “หราา” ธีวราห์ส่ายหัว “อื้อ” ตอบรับอย่างเขินอาย “จ๊ะ ๆ ไปเหอะ” ขี้เกียจเถียงด้วย ธีวราห์ก็เดินเข้าห้องของสิงหา ไอ้เพื่อนภพมันก็เดินตาม เมียท่านรัฐมนตรีเหลือบมองแล้วก็ส่ายหัวให้ อีกที่หนึ่ง บนรถบ้านคันโต “มันดูคลั่งขึ้นครับท่าน” ในรถนั้นมีครูซ นิโค และท่านรัฐมนตรีไบรอัน รวมทั้งบอดี้การ์ดมือขวาของครูซอีกสองคน “ช่วงนี้มันได้รับยาวันละเท่าไหร่” ท่านถาม พลางจับจ้องไปที่ *สิ่งนั้น* นิ่ง ๆ “วันละ5 CC.ครับ ถ้ามีงานผมจะจัดให้เพิ่มเป็น15CC” คมสันบอดี้การ์ดมือขวาของครูซพูดขึ้น เขาถูกท่านนำมาเลี้ยง เพราะถูกพ่อแม่ทิ้งไว้ สถานเลี้ยงเด็กเลยนำมาดูแล ท่านรัฐมนตรีจึงทำเรื่องขอพวกเขาให้มาอยู่ในความปกครอง เมื่อโตขึ้นเขาก็เข้าเรียนและฝึกการต่อสู้มาทุกรูปแบบ เพื่อมาเป็นบอดี้การ์ดให้กับท่าน เขามีเพื่อนที่เป็นเด็กกำพร้าอยู่ 5-8 คน ที่ตอนนี้เป็นบอดี้การ์ดให้ท่านรัฐมนตรีเต็มตัว ทำงานแทนครูซและนิโคได้ทุกอย่าง “จัดการวางยาสลบ ฉันจะตรวจดูว่ามีอะไรที่ผิดปกติ มันถึงได้คลั่งขึ้น” สั่งการการ “ครับท่าน” คมสันและจอห์นรับคำสั่งแล้วรีบจัดการอย่างรวดเร็ว 21.10 น. แกร๊ก ! เสียงเปิดประตูเข้ามา ทำให้คนป่วยผงกหัวขึ้นดู ก็เห็นว่าคนหายไปทั้งวันได้กลับมาแล้ว อะไรบางอย่างที่ซุกซ่อนอยู่ในจิตใจส่วนลึกมันทำให้สิงหาเกิดอาการแปลก ๆ ขึ้น นั่นก็คือ ความน้อยใจ ซึ่งไม่น่าจะเป็นไปได้ แต่เขาก็เป็นไปแล้วกับบอดี้การ์ดแก่ ๆ คนคนนี้ สิงหาสบตากับบอดี้การ์ดของท่านรัฐมนตรีนิ่ง ๆ แล้วหลับตาลงไม่ทักไม่อะไรทั้งนั้น นิโคเห็นอาการก็นึกรู้แล้วว่าอีกคนเป็นอะไร หัวใจแห้งเหี่ยวเหมือนต้นไม้ขาดฝนมานาน มันกลับชุ่มชื้นขึ้น เพียงแค่เห็นอาการของคนนอนอยู่บนเตียง หนุ่มใหญ่ปลดกระดุมเสื้อออก จนเหลือเพียงกายเปล่าเปลือยแสนกำยำชวนน้ำลายหก เดินเข้าห้องน้ำ ใช้เวลาไม่ถึงห้านาที นิโคก็ห่อตัวด้วยผ้าเช็ดตัวออกมา แล้วก้าวพรวดขึ้นเตียงคว้าตัวคนป่วยมากอดไว้เต็มอ้อมแขน ก่อนจะจูบกลีบปากของคนขี้น้อยใจหนึ่งที เพื่อเรียกกำลังของตนและง้องอนอีกคนด้วยความเต็มตื้นในใจ “ผัวมาแล้วครับเมีย ผัวคิดถึงเมียนะครับ” หอมแก้มเมียแรง ๆ สิงหาปัดมือทิ้งตวัดเสียงแข็งใส่ “ใครเป็นเมียพี่กัน แล้วก็ปล่อยผมนะครับผมจะนอน” ชายหนุ่มปัดป้อง "ก็เมียคนนี้ไง ผัวขอโทษที่ไปไม่บอก แต่ผัวมีงานจริง ๆนะ ไม่ได้ไปเอากับสาว ๆ” บอกกับคนในอ้อมกอด “ร้อนตัวจังเลยนะครับ” กัดไปหนึ่งดอก “หึหึ ผัวไม่ได้ร้อนตัว แต่พูดให้เมียฟัง เพราะเมียน้อยใจไง” หอมแก้มคนในอ้อมกอดไปอีกครั้ง “ปล่อยนะครับ แล้วใครเป็นเมีย อื้อ ปล่อยนะ ถ้าไม่ปล่อยผมเตะ” สิงหาพูดด้วยความหงุดหงิด แต่เพราะพิษไข้เลยแทบไม่มีเสียง เรี่ยวแรงก็หายไป “เมียเป็นไข้ แสดงว่าที่ตรงนี้ระบมและอักเสบแน่ ๆ” ไม่พูดเปล่า มือยังลูบช่องทางรักด้านหลังเบา ๆ สิงหาขนลุกซู่ขึ้นมาทันที เขารีบห่อตัวด้วยความสยิว เพราะอีกคนตวัดลิ้นเลียต้นคอของเขาอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว “อื้อ อยะ อย่ากวนครับ ผมจะนอน” บอกเสียงแหบพร่าพลางขยับหนีแม้รู้ว่าไม่รอดก็ตาม “ผัวไม่เอาเมียหรอก แต่ว่าจะนอนกอดเมีย เมียกินยายังครับเดี๋ยวผัวเอายาให้กินนะ” ลุกขึ้นหายาแก้อักเสบที่ซื้อเอาไว้ เขารู้ว่าอีกคนจะต้องจับไข้เพราะตนนั้นกระแทกกระทั้นอย่างเอาเป็นเอาตาย แม้จะไม่ได้อยู่ดูแลแต่ก็ฝากเมียของเจ้านายให้เอายาให้กินอยู่ สิงหามองดูในสิ่งที่อีกคนทำให้ จู่ ๆ ขอบตาก็ร้อนผ่าว น้ำตาก็ซึมออกมาจากหางตา ทำไมเขาถึงกลายเป็นคนขี้แยไปได้นะ ทั้งที่ไม่เคยเป็นมาก่อน อารมณ์แบบนี้มันเป็นผู้หญิงไม่ใช่เหรอ เขาเป็นผู้ชายนะ แล้วทำไมเป็นแบบนี้ไปได้ นี่มันอาการเดียวกับไอ้ธีร์เลย มันเจ็บมาแล้วมันก็อ้อนผัว ท่านรัฐมนตรีก็โอ๋และคอยดูแลรักษา คอยจุ๊บคอยทำนู่นนี่นั่นให้ตามที่ไอ้เพื่อนเลวมันสั่ง ชั่วขณะนั้น สิงหาก็ต้องตกใจกับอาการของตน ที่เขาเป็นได้ถึงขนาดนี้ นี่เพิ่งจะเอากันแค่คืนเดียวเองนะ เมื่อกินยาคนป่วยก็นอนอยู่ในอ้อมกอดของคนตัวโต จนกระทั่งหลับไป และไม่ได้รู้สึกตัวอีกเลย ว่าคืนนั้นเขาถูกอุ้มขึ้นรถ และก็ออกเดินทางกลับกรุงเทพ ฯ เมื่อตอนเที่ยงคืน เพราะตรวจพบบางอย่าง ว่าอาจไม่ปลอดภัยต่อท่านรัฐมนตรี อย่างเมื่อช่วงกลางวัน ที่เขาไปจัดการมันมาแล้ว ที่แมนชั่น ภายในห้องของสิงหา “อะ อูยย” เสียงแหบแห้งครางออกมา สิงหาก็ลืมตาขึ้นก่อนจะมองนู่นนี่อย่างงง ๆ “ไรวะ นี่มันห้องกูนี่นา กูกลับมาห้องตั้งแต่ตอนไหนกัน งงว่ะ” สิงหาเป็นงง เขาขยับตัวลุกขึ้นเพื่อเดินเข้าห้องน้ำ จัดการแปรงฟันอาบน้ำ แล้วมาดูนาฬิกา “เชี่ย จะสิบโมงแล้วเหรอ ไวโคตร แล้วมันวันอะไรวะ ทำไมรู้สึกมึน ๆ งง ๆ ไงไม่รู้” ชายหนุ่มบ่น ก่อนจะรีบแต่งตัวจะไปหาไอ้ภพมัน แกร๊ก ! เสียงลูกบิดประตูดังขึ้น สิงหาหันไปดู แล้วต้องอึ้งไป “พี่นิโค” เอ่ยออกไปด้วยเสียงอันแหบแห้ง อีตาบอดี้การ์ดแก่นี่เข้ามาในห้องเขาได้ยังไง “อื้อ พี่เอง เราจะไปไหน” ถามขึ้น พลางลากกระเป๋าเดินทางมาด้วย คนอ่อนวัยกว่ามองตามอย่างมึนงง ‘กระเป๋าเดินทางของกู แล้วอีตาบอดี้การ์ดแก่คนนี้ จะลากมาด้วยทำไม’ งงในงง “อะไรครับ ? พี่จะเอากระเป๋าเดินทางของผมไปไหน” ไม่ปล่อยให้ความสงสัยมันลอยผ่าน “น้องสิงลืมเหรอครับ” นิโคถามยิ้ม ๆ แววตาเป็นประกาย “ครับ ?” ‘ไรวะ’ สิงหามึนหนักกว่าเดิม “ก็วันนี้ช่วง 15.00 เราจะต้องไปญี่ปุ่นกันแล้ว เมียพี่จำไม่ได้เหรอครับ” ได้ยินคำว่าเมีย หัวใจของสิงหาก็กระตุก ก่อนที่จะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอันแห้งแล้ง “เมียอีกแล้วนะครับ ผมบอกแล้วไงว่าไม่ใช่ เราเอากันเพราะความเ****น พี่เองก็รู้นี่นา” สิงหาปฏิเสธกลับไป ก่อนจะเดินมาคว้าเอากระเป๋าของตนไปมา จัดการรูดซิปออกแล้วเทเสื้อผ้าจนกระจายไปทั่ว “ที่เราทั้งคู่ตั๊บ ๆ กันมาตั้งหลายน้ำเมื่อคืนก่อน เราแค่เ****น เท่านั้นเหรอครับ” เสียงของนิโคเย็นจัด จนสิงหาสะดุ้งขึ้น “แล้วพี่คิดว่ายังไง เป็นเมียเหรอ ตลอดครึ่งชีวิตของผม ผมเอาแต่กับผู้หญิงแล้วจู่ ๆ ก็ได้มาเอากับพี่ แล้วจะให้ผมคิดว่าไง จะให้เป็นเมียมันไวเกิน ผมรับไม่ทัน” สิงหาพูดเสียงแข็ง “แต่เราก็เป็นเมียพี่ไปแล้วไง” บอดี้การ์ดตัวโตย้ำ “แต่ผมไม่ยอมรับ ผมเป็นผู้ชายผมชอบเอากับผู้หญิง ผมชอบนมใหญ่ หอยใหญ่ ไม่ใช่มาเอากับผู้ชายแบบนี้” สิงหาเสียงสั่นอย่างที่ไม่รู้ว่ามันสั่นเพราะอะไร “แล้วแบบนี้จะยอมรับไหม” นิโคกระชากแขนอีกคนมาปะทะกับอกแกร่งของตนอย่างเหลืออด บอดี้การ์ดหนุ่มตะโบมจูบลงมาอย่างดุเดือด ฟันคมขาวสะอาดกัดกลีบปากของอีกคน มือของนิโคก็จับข้อมือของสิงหาแล้วลากมาที่เตียง จากนั้นจับคนป่วยทุ่มลงไปเต็มแรง “อั่ก ซี้ดด พี่เป็นบ้าไปแล้วเหรอ ผมเจ็บนะ” สิงหาตะคอกเสียงขุ่น “ผัวจะเอาเมีย ทำไมจะต้องบ้า” นิโคพูดเสียงกร้าว มือจับเสื้อของอีกคนแล้วดึงเต็มแรง จนฉีกขาดออกจากกัน แควก ! “อะ ไอ้พี่นิโคบ้า ปล่อยนะเว๊ย จะทำอะไร เดี๋ยวถีบเข้าให้ ปล่อยเดี๋ยวนี้” สิงหาโวยวาย เขาพูดไปแบบนั้นแหละ แรงก็ไม่มีจะถีบ แต่พูดไปเพื่อที่ไอ้บอดี้การ์ดแก่นี่จะเลิกทำแบบนี้สักที ‘สัสเอ๊ย เห็นใจกูหน่อยเหอะ กูเพิ่งหายไข้’ “คนปากแข็งแบบเมีย ต้องเจอเอ็นผัวกระแทก ไม่งั้นไม่จำ” พูดเสร็จ นิโคก็ก้มลงไปใช้ฟันขบกัดจุกนมสีเนื้ออ่อนของคนใต้ร่างเขาแรง ๆ จากนั้นจึงตวัดลิ้นดูดเลียหัวนมพร้อมทั้งขบเม้ม “อื้อ” สิงหาดิ้นพล่าน ความเสียววูบวาบไปทั่วกายแกร่งของตนอย่างรวดเร็ว นิโคยื่นมือไปบนหัวเตียง ควานหาเจล เมื่อเจอก็บีบแล้วทาทั่วลำเอ็น เขาเอาเจลป้ายไปตรงรูจีบของคนใต้ร่างบ้าง จับแบะขาของคนป่วยนออกจากกัน นิ้วชี้จุ่มลงรูสีสวย นิ้วโป้งก็กดวนรอบปากทางเข้าออก “อาส์” สิงหาคราง ลมหายใจของเขามันร้อนผ่าวแทบจะหลอมละลายอยู่แล้ว “ดูสิ สวยขนาดนื้ อาส์ น้องสิง รูตรงนี้น้องสิงสวยมาก ผัวชอบ” นิโคแหวกรูจีบออก จนเห็นสีแดงข้างใน เขาก็จับท่อนเอ็นถูไถตรงทางเข้าแล้วมุดไปเต็มแรง ไม่เล้าโลม ไม่พูดอะไรทั้งสิ้น พูดมากแล้วมันเจ็บคอ “อะ จะ เจ็บนะ” สิงหาเจ็บ กำกำปั้นทุบที่ต้นแขนอีกคน แต่นิโคไม่สนใจ หนุ่มใหญ่ยืดกายขึ้น ใช้นิ้วมือบี้หัวนมของคนอ่อนวัย จากนั้นก็ยืดออกแล้วก็ปล่อย ทำแบบนี้ย้ำ ๆ หลายครั้ง ส่วนท่อนล่างก็ซอยถี่ยิบ แบบไม่ให้สิงหาได้ปรับร่างกายเลย “อ๊าส์” สิงหาครางอย่างหมดท่า ความเชี่ยวชาญครั้งเอากับสาวมันหายไปไหนก็ไม่รู้ สิ่งเดียวที่ทำได้ในตอนนี้ก็คือ ครวญครางอย่างเมามันเมื่อถูกอีกคนสาวลำเอ็นเข้าออก ก็เท่านั้น ‘แม่งเอ๊ย นี่กูเป็นแบบไอ้พวกนั้นแล้ว ยอมเป็นเมียผู้ชาย โอ๊ยย ชีวิต แต่ มันเสียวกว่าเอากับผู้หญิงอีกนะ’ ความคิดของสิงหาย้อนแย้งกันน่าดู ก่อนจะครางลั่น เมื่ออีกคนขบกัดหัวนมของตน มือใหญ่ของบอดี้การ์ดก็ชักลำเอ็นของเขารัว ๆ พลางกระแทกแก่นกายเข้ารูรักถี่ยิบ เสียงครวญครางของทั้งคู่ดังกระเส่าออกมาจากลำคอ ยิ่งดังมาก นิโคก็กระแทกหนักขึ้น จนสิงหาแทบจะแตกอยู่รอมร่อ “เมียปากแข็ง มันต้องเจอดุ้นยักษ์ของผัวกระแทก อูยย มันฉิบ ซี้ดดด” นิโคสาวท่อนเอ็นขึ้น แล้วก็เด้ารัวเร็ว คนใต้ร่างจะเหลืออะไร ดิ้นพล่านไปเลยสิทีนี้ บอดี้การ์ดหนุ่มใหญ่จัดอีกหลายท่า เพื่อให้คนปากแข็งรับไปให้ลึกสุดใจ จนกระทั่งจบลงที่ท่าโก้งโค้งเป็นท่าสุดท้าย ซึ่งนิโคชอบมาก และเขาก็รู้ว่าคนใต้ร่างเขานี้ก็ชอบเช่นกัน เวลาเข้าสู่เที่ยงครึ่งบทรักรอบสุดท้ายก็กำลังจะจบลง เอ็นยาวใหญ่ซอยอย่างหนัก มือใหญ่ของนิโคตีไปที่ก้นของสิงหาเพื่อเร่งให้อีกคนเสร็จเร็วขึ้น ไม่งั้นไปไม่ทันขึ้นเครื่องแน่ เสียงกระแทกจนเตียงสั่น มือก็ขยำก้นของสิงหาแรง ๆ แล้วบดเข้าที่ช่องรัก หมุนสะโพกควงไปรอบ 4-5 ครั้ง ก่อนจะครางลั่นห้อง เมื่อแตกกระจาย “โอ้ววว ซี้ดด มะไม่ไหว พะ พี่นิโคแรง ๆ” สิงหาใกล้จะแตกแล้ว “น้องสิงเรียกพี่ว่าผัวเลยครับไม่อย่างงั้นไม่ต้องแตก ญี่ปุ่นก็ไม่ต้องไป ผัวจะเอาเมียอยู่แบบนี้แหละ” นิโคยื่นคำขาด “ไม่ อะ ซี้ดด อย่าถอนดุ้นออก ผมจะแตกแล้ว” สิงหาปฏิเสธก่อนจะครางเสียงสะท้าน เพราะอีกคนถอนลำดุ้นออกอย่างรวดเร็ว “ไม่ ถ้าไม่เอ่ยคำว่าผัว ก็ไม่ต้องแตก” นิโคกัดฟันพูด สาวเท้าเดินหนี เขาทรมานแต่ต้องทำ ไม่อย่างนั้นคนปากแข็งนี่ไม่มีวันเรียกเขาแบบนั้นแน่ สิงหาขบเม้มริมฝีปาก เขาไม่อยากเรียกเพราะมันแสดงว่าเขาแพ้ แพ้คนแก่คนนี้ แต่เพราะความเสียวยังคุกกรุ่นอยู่ รวมทั้งภาพเมื่อคืนก่อน ที่อีกคนคอยป้อนยาให้เขามันดันวาบเข้ามา ทำให้เขาต้องข่มใจโผเข้ากอดคนตัวโต ดูเหมือนจะน้อยใจและกำลังจะลุกหนีเขาอย่างรวดเร็ว “ผัวครับ เอาเมียอีกนะครับ เมียอยากแตกแล้ว เอาเมียแรง ๆ นะครับ” ลำแขนของสิงหากอดเอวบอดี้การ์ดร่างยักษ์แน่น ใบหน้าหล่อซุกซบลงบนแผ่นหลังของคนตัวโต ก่อนจะคิดอย่างท้อแท้ ‘หมดกัน ชีวิตโพผัวของกู’

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more