“ข้าวโพดในไร่เก็บได้แล้วหรือจ๊ะเจมส์”
หญิงสาวชวนคุย ขณะรถกำลังแล่นลึกเข้ามาในไร่ ใช้เวลาเพียงสิบนาทีก็ถึงที่หมาย
“ครับคุณหนู… พ่อเลี้ยงสั่งมาว่าต้องเก็บข้าวโพดให้เสร็จในเจ็ดวัน ก่อนที่ฝนจะลง”
ทุกวันนี้เจมส์กลายเป็นที่ไว้วางใจของพ่อเลี้ยงพิเดช หลังจากได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าสามารถช่วยงานพ่อเลี้ยงได้อย่างขยันขันแข็ง ความสามารถรอบด้าน
เจมส์จอดรถไว้ใต้ต้นสะเดาสูงใหญ่ โดดลงมาก่อน หันมาส่งยิ้มหวาน เอื้อมมือออกมารับร่างคุณหนู อุ้มลงจากรถ ความชิดใกล้ทำให้หัวใจของหนุ่มสาวเต้นแรง
“เจมส์… ฉันถามอะไรหน่อย”
คุณหนูสะกิดแขน
“ครับคุณหนู… สะกิดแบบนี้ผมตกใจหมดเลย”
เจมส์คิดหื่น
“จะรู้ได้ยังงัยว่าข้าวโพดแก่พอที่จะเก็บเกี่ยวได้”
เกดสุดามีคุณลักษณะของนักเขียน ช่างสังเกตเป็นที่หนึ่ง เห็นอะไรก็ซักถาม ชอบเก็บข้อมูล อยากรู้ไปเสียทุกสิ่ง
“ดูไม่ยากครับ… สังเกตจากสีของไหมจะเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลเข้มคร
